Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2007

Το πρόβλημα των Ζωνιανών και η «ζωνιανοποίηση» της επικαιρότητας και της πολιτικής

Εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα η Κρήτη έχει «κερδίσει» μια αρνητική δημοσιότητα. Δημοσιότητα που προκύπτει επί της ουσίας από την «αποκάλυψη» της εγκληματικής δράσης μερίδας συμπολιτών μας, με επίκεντρο τα Ζωνιανά Ρεθύμνου. Φυσικά, το θέμα δεν είναι καινούριο. Εδώ και πολλά χρόνια υπήρχαν παραβατικές συμπεριφορές, ξεκινώντας από τις «μπαλωθιές» μέχρι και τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, ακόμα και σε κεντρικούς δρόμους του Ηρακλείου.

Η ελληνική Πολιτεία για πάρα πολλά χρόνια παρακολουθούσε το ζήτημα ως θεατής. Τοπικοί άρχοντες και κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι επέλεγαν είτε να σιωπούν, είτε να ανέχονται, είτε χειρότερα να καλύπτουν και να στηρίζονται από εγκληματικά κυκλώματα. Ο προφανής λόγος είναι ότι εξασφάλίζαν εκλογική πελατεία. Ακόμα περισσότερο κάποιοι, μέσα από κουμπαριές και άλλες «κοινωνικές» σχέσεις εξασφάλιζαν και ενεργό κομματικό και «κοινωνικό» μηχανισμό. Μηχανισμό που δεν απέδιδε μόνο προσωπικούς ψήφους σε εκλογές, αλλά ευρύτερη εσωκομματική και διοικητική επιρροή.

Το Κράτος, όποτε επιχείρησε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα το έκανε μόνο επιφανειακά και κυρίως για λόγους γοήτρου. «Έμπαινε στο κόπο» να παρέμβει όταν γινόταν κάποιο δραματικό γεγονός, ή όταν φαινόταν ότι μπορεί να κλονιστεί η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τις αρχές και την εξουσία. Έτσι ουσιαστικά γίνονταν μόνο «δειγματοληπτικές» επιχειρήσεις και αν ισχύουν τα καταγγελλόμενα εν πολλοίς μετά από διαπραγμάτευση και συμφωνία!

Έτσι η κατάσταση χρόνο με τον χρόνο εκτραχυνόταν η απλή οπλοκατοχή και η χρήση στα έθιμα μετατράπηκε σε «επαγγελματική» ανάγκη και μέσο κυριαρχίας. Η παραβατικότητα της ζωοκλοπής και των εικονικών επιδοτήσεων, μετατράπηκε σε καλλιέργεια και διακίνηση ναρκωτικών. Η κρητική αντρειοσύνη μετατράπηκε σε «προστασία» και εκβιασμό καταστημάτων και επιχειρηματιών.

Η πολιτεία ποτέ δεν επιχείρησε να χτυπήσει το κακό στη ρίζα του. Ποτέ δεν επιχείρησε να αξιοποιήσει κοινοτικά και άλλα κονδύλια για να δώσει μια άλλη αναπτυξιακή προοπτική. Ποτέ δεν επεχείρησε να αξιοποιήσει την παιδεία, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό για να δώσει μια άλλη δυναμική στις ορεινές κοινωνίες. Αντίθετα, ακόμα και θεσμικές παρεμβάσεις που θα μπορούσαν να περιορίσουν τα «καπετανάτα» και να αμφισβητήσουν τα διαμορφωμένα κομματικά και αυτοδιοικητικά στεγανά ανακλήθηκαν από την παρούσα Κυβέρνηση.

Μια Κυβέρνηση που ρίχνει δάκρυα και εμφανίζεται ως τολμηρή να οδηγήσει στην κάθαρση… Κανείς στον τόπο μας και ιδιαίτερα στην Κρήτη δεν τρώει κουτόχορτο, τα δάκρυα της Κυβέρνησης είναι κροκοδείλια. Με δέσμευση του Πρωθυπουργού αυτονομήθηκαν τα Ζωνιανά. Ο μεταρρυθμιστής Πρωθυπουργός που δεν υποκύπτει στις «δυναμικές μειοψηφίες» των καθηγητών και των φοιτητών, όχι μόνο υπέκυψε, αλλά προεκλογικά δεσμεύτηκε να τους δικαιώσει! Ο Πρωθυπουργός που δεν χάνει «επικοινωνιακή» ευκαιρία να αναδείξει την ευαισθησία του (βλέπε βιασμούς ανηλίκων) σιωπά μπροστά σε ένα ζήτημα που ναι μεν του δίνει επικοινωνιακούς πόντους, αλλά κλονίζει την «πελατεία» συνεργατών του.

Αν αναλύσουμε την πορεία της εγκληματικότας στη Κρήτη, που έχει επίκεντρο τους ορεινούς όγκους, θα δούμε ότι τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει ιδιαίτερη έξαρση. Ταυτόχρονα τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται η μεγαλύτερη αδράνεια. Αλήθεια ας μετρήσει κάποιος τις επιθέσεις σε καταστήματα από το Τέμενος μέχρι τα Αστερούσια. Ας μετρήσει κάποιος τις απειλές, τα επεισόδια και τους εκβιασμούς που λαμβάνουν χώρα στη Μεσσαρά. Ας αξιολογήσει κάποιος τις κλοπές των ATM και πότε γεννήθηκε αυτή η «μόδα».

Οι ευθύνες της Κυβέρνησης είναι εγκληματικές. Ικανοί αξιωματικοί απομακρύνθηκαν, αστυνομικές υπηρεσίες αποψιλώθηκαν. Ακόμα και τα απλά αλκοτέστ που πριν το 2004 τα βλέπαμε σε 2 και 3 σημεία στη πόλη του Ηρακλείου εξαϋλώθηκαν. Αλήθεια από πότε έχει να κλείσει νυχτερινό μαγαζί μετά τις 04:30 το πρωί; Είναι δεκάδες τα δημοσιεύματα που αναφέρονται σε διαμαρτυρίες κατοίκων για ελλιπή αστυνόμευση. Ο ένας μετά τον άλλον οι Αρχηγοί και οι Διοικητές υπόσχονται διορισμούς και νέο σχεδιασμό των υπηρεσιών...αλλά τίποτα δεν έχουμε δει. Ακόμα και τώρα ζητάνε εθελοντές, χωρίς ουσιαστικά κίνητρα...

Κύριοι της Νέας Δημοκρατίας οι ιστορικές, διαχρονικές και διακομματικές ευθύνες της πολιτείας είναι ακέραιες. Η συνυπευθυνότητα κομμάτων και πολιτικών είναι δεδομένη, αλλά σίγουρα δεν ανήκει σε σας η ρομφαία της κάθαρσης. Ο χώρος της προοδευτικής παράταξης, έχει υποστεί μεγαλύτερες απειλές, εκβιασμούς, πιέσεις, ακόμα και βομβιστικές επιθέσεις. Σίγουρα δεν έδωσε τελική λύση, αλλά σίγουρα η τελική λύση δεν είναι αστυνομική.

Το "γαλάζιο κράτος" παρενέβη απλά γιατί θίχτηκε η εξουσία του. Η επικοινωνιακή επιχείρηση των «Ζωνιανών», γίνεται απλά για να δικαιολογήσει η Κυβέρνηση τον ρόλο της αστυνομίας. Μια αστυνομία που καταρρακώθηκε από τον «Πολυδωρισμό». Μια αστυνομία που τσαλακώθηκε από την «ζαρντινιέρα» και τις αλλεπάλληλες αποδράσεις. Μια αστυνομία που ταυτίστηκε με την καταστολή και την βία. Ταυτόχρονα επιχειρείται να σωθεί η Δικαιοσύνη του Σανιδά. Η δικαιοσύνη της δίωξης των καταλήψεων, των καμερών, του θαψίματος των σκανδάλων των υποκλοπών και των ομολόγων.

Η γαλάζια επικοινωνιακή σαπουνόπερα θα καταρρεύσει όταν οι «δεμένες» κατηγορίες «λυθούν». Μέχρι τότε η «ζωνιανοποίηση» θα καλύπτει την επικαιρότητα του Ασφαλιστικού, του αντικοινωνικού και αντιεκπαιδευτικού Προϋπολογισμού σας, της διάλυσης της Ολυμπιακής, και τις «ακρίβειας κυρίων» που τίναξαν οι αυξήσεις της ΔΕΗ.
Ταυτόχρονα ο εικονικός πόλεμος κατά της εγκληματικότητας, θα οπλίζει το γκλοπ των ΜΑΤ και τις διώξεις των εισαγγελέων εναντίον μαθητών, φοιτητών, καθηγητών, εργαζομένων, συνταξιούχων. Θα δικαιολογεί την διάλυση συγκεντρώσεων που δεν «συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις» να καταλαμβάνουν μόνο πεζοδρόμια.

Μόλις φύγουν οι κάμερες, μόλις τελειώσει το show και μόλις ολοκληρώσει ο Υπουργός Εσωτερικών τη φιέστα με τα έργα-άλλοθι, τα πάντα θα γίνουν όπως πριν. Ο ορεινός όγκος του Μυλοποτάμου θα εγκαταλειφθεί, όπως και όλοι οι ορεινοί όγκοι της πατρίδας μας. Όσοι δεν μπορούν από δάση να γίνουν χιονοδρομικά κέντρα. Όσοι δεν μπορούν να μπουν στην Συνταγματική σας Αναθεώρηση θα πεθάνουν, ήδη οι πραγματικοί κτηνοτρόφοι πιέζονται ασφυκτικά. Είναι σαν να τους ανοίγετε δυο δρόμους, την ανεργία ή την «ζωνιανοποίηση».

Τα Ζωνιανά της Κρήτης, όπως και όλα τα «Ζωνιανά» της Ελλάδας, είναι αποτέλεσμα φτώχιας, εξαθλίωσης, εγκατάλειψης και οικονομικο-πολιτικής συναλλαγής. Μια αλλαγή πολιτικής. Μια αλλαγή προτεραιοτήτων. Μια πολιτική έμφασης στην ανθρώπινη αξία, στη γνώση, στη παιδεία και τον πολιτισμό, στην σωστή-παραγωγική αξιοποίηση του φυσικού και πολιτισμικού μας περιβάλλοντος, μπορεί να πολεμήσει την παραβατικότητα και την οργανωμένη εγκληματικότητα.

Παράλληλα το σπάσιμο των κομματικών στεγανών στην Δικαιοσύνη, την αστυνομία και την δημόσια διοίκηση, η αποκέντρωση και η κοινωνικοποίηση των δομών εξουσίας, μπορούν να κάνουν τον πολίτη από «επαίτη του πολιτευτή» σε διαμορφωτή του μέλλοντος του.
Η νέα γενιά δεν μπορεί να παρακολουθεί το θέατρο σκιών της Κυβέρνησης και των ΜΜΕ της τηλεθέασης, δεν μπορεί να παρακολουθεί τα δάκρυα πολιτικών δεκαετιών, ούτε τις ψευτο-διαβεβαιώσεις πολιτικών με αυτόκλητο ρόλο «Νέστορα», ότι σίγουρα δεν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες.

Η ανατροπή είναι η λύση, η σύγκρουση δίνει διέξοδο। Οι κάτοικοι των Ζωνιανών, οι προοδευτικοί πολίτες πρέπει να δώσουν την απάντηση τους। Η πνευματική ηγεσία της Κρήτης, τα ακαδημαϊκά της Ιδρύματα, οφείλουν να λάβουν επιστημονικά οργανωμένες πρωτοβουλίες. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, που τουλάχιστον στο Ρέθυμνο είχε δείξει και ακόμα δείχνει να έχει αντανακλαστικά, οφείλει να στηρίξει την προσπάθεια. Οι Δημοτικές αρχές των ορεινών και ημιορεινών περιοχών, η εκκλησία και άλλοι κοινωνικοί, επιστημονικοί και επαγγελματικοί φορείς οφείλουν να παράσχουν οικονομική, υλικοτεχνική και επιστημονική υποστήριξη σε νέες δράσεις κοινωνικοποίησης και ανάπτυξης.

Επιλογές και πολιτικές που σίγουρα δεν μπορεί να περιμένει κανείς από μια Κυβέρνηση δεξιών και αδέξιων. Η Κρήτη έχει μια προοδευτική πλειοψηφία σε πολλά επίπεδα, μπορεί αυτή η πλειοψηφία να αναλάβει ένα τολμηρό αναπτυξιακό και μεταρρυθμιστικό σχέδιο ή θα μείνει σε λόγια ακαδημαϊκού και διακηρυκτικού περιεχομένου;

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2007

Η κρυφή ατζέντα και η κλεμμένη ψήφος

Μονότονα, τον τελευταίο χρόνο, η Κυβέρνηση διατυμπάνιζε ότι το ζήτημα του Ασφαλιστικού την απασχολεί, αλλά θεωρεί ότι πρέπει να το ανοίξει η επόμενη Κυβέρνηση. Μάλιστα εξ αρχής έλεγε ότι αποτελεί μεγάλη μεταρρύθμιση και ότι επί της ουσίας, αν επανεκλέγει θα αναλάβει την ιστορική ευθύνη να λύσει ένα χρονίζον πρόβλημα.
Όσο πλησίαζαν οι εκλογές ο Πρωθυπουργός άρχιζε να προβάλει το περίγραμμα των αλλαγών και στην ουσία να θέτει ένα δίλημμα: "Είμαι μεταρρυθμιστής. Έχω την ικανότητα και την τόλμη να λύσω το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα της χώρας. Σας εγγυώμαι ότι θα το λύσω με ουσιαστικό διάλογο και ότι ΔΕΝ θα θιγούν όρια ηλικίας, συντάξεις και εισφορές. Διαλέξτε εμένα ή το ΠΑΣΟΚ του Νόμου Ρέππα και της ασάφειας;"

Ο ελληνικός λαός, δυστυχώς, για μια ακόμα φορά πείστηκε. Το δυστύχημα είναι ότι πείστηκε από το απόλυτο "κενό". Όλη η προεκλογική ρητορεία ήταν γενική και δεν περιλάμβανε προτάσεις. Παράλληλα το "μεταρρυθμιστικό" προπέτασμα καθ' όλη την πρώτη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν παρά κάλυμμα αδράνειας. Όπου έγιναν αλλαγές ήταν περιορισμένες χωρίς να δικαιολογούν το βαρύγδουπο του όρου "μεταρρύθμιση" και επί της ουσίας στρέφονταν εναντίον των πολλών (εργαζομένων, καταναλωτών, ασφαλισμένων) και υπέρ των λίγων (εργοδοτών, πολυεθνικών επιχειρήσεων, ανώτερων κλιμακίων εισοδήματος, εχόντων μεγάλη ακίνητη περιουσία κλπ).

Το μεγαλύτερο μεταρρυθμιστικό εγχείρημα, της παιδείας, ήταν καθαρά σε μη ουσιαστικά θέματα, μα σαφές συντηρητικό και αναχρονιστικό περιεχόμενο και κυρίως με διάθεση επιβολής ταξικών διακρίσεων μεταξύ φοιτητών, καθηγητών, πανεπιστημίων. Παράλληλα είχε βασικό στόχο να διαμορφώσει αναγκαστικά πλαίσιο και πελατεία για κάθε λογής "εμπόρους" της γνώσης. Κατ' ουσίαν ήταν ένα μοντέλο που βάζει τις βάσεις για υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης για τους έχοντες και ανταγωνισμό "ζούγκλας" για επιβίωση και ψήγματα δουλειά για τους μη έχοντες.

Έτσι το ανύπαρκτο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα και οι γενικότητες που χαρακτηρίζουν και περιγράφουν τις πολιτικές, αλλά δεν τις αναλύουν κέρδισαν. Δηλαδή η Κυβέρνηση ποτέ δεν ανακοινώνει τι θα κάνει, αλλά πάντα ανακοινώνει πως η ίδια χαρακτηρίζει αυτό που εμείς θα "νιώσουμε" αργότερα! Όταν αυξήθηκε ο ΦΠΑ και όταν συρρικνώνονταν οι κοινωνικές και οι δημόσιες αναπτυξιακές δαπάνες του προϋπολογισμού η Κυβέρνηση μίλαγε για ήπια προσαρμογή. Για το ασφαλιστικό η Κυβέρνηση μίλαγε για διάλογο και υπεύθυνες προτάσεις. Αλλά ποιο είναι το περιεχόμενο του διαλόγου και ποιες είναι οι προτάσεις, ακόμα δεν ξέρουμε.
Έτσι τα τρια "ΔΕΝ" έγιναν ή θα γίνουν: Δεν αυξάνουμε τα όρια ηλικίας --> εννοούσαμε τα γενικά και όχι τα ειδικά όρια...τώρα αν τα ειδικά αφορούν 1.000.000 ασφαλισμένους είναι άλλο ζήτημα!
Δεν μειώνουμε τις συντάξεις --> εννοούσαμε τις κατώτερες και μόνο σε ΙΚΑ και ΟΑΕΕ-TEBE. Δεν αυξάνουμε τις εισφορές --> εννοούσαμε στα υγιή ταμεία και μόνο για τους παλιούς εργαζόμενους. Δεν θα αιφνιδιάσουμε και δεν θα θίξουμε ώριμα δικαιώματα --> εννοούσαμε για όσους είναι πάνω από 55 και ε!... μόλις κατατεθούν στη Βουλή θα τα μάθετε, κρυφά θα μείνουν?

Είναι προφανής ο εμπαιγμός της Κυβέρνησης. Το χειρότερο όμως είναι ότι εξακολουθούν να λειτουργούν επικοινωνιακά και στην ουσία δεν κυβερνούν. Απλώς υπηρετούν τα συμφέροντα που πάντα υπηρετούσε η δεξιά στον τόπο μας. Το μεγάλο κεφάλαιο, "φιλικούς" επιχειρηματίες και τους σταθερούς ψηφοφόρους της.

Η γενιά μας, που πλήττεται περισσότερο από τα εκπαιδευτικά, εργασιακά και ασφαλιστικά μέτρα της Κυβέρνησης πρέπει να αντιδράσει. Θα είμαστε η γενιά που δεν θα μπορεί να αποταμιεύσει, δεν θα μπορεί να αφήσει κάτι (περιουσιακό στοιχείο) στα παιδιά μας... να προλάβουμε να ζήσουμε μαζί τους και να τους παράσχουμε όλα όσα είναι αναγκαία.
Στην ουσία θέλουν να είμαστε η πρώτη γενιά μετά τον "μεγάλο" πόλεμο που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Θα τους αφήσουμε;