Έχουμε Δημοκρατία;

Δημοσιεύτηκε στο www.eforum.gr

Είναι προφανές ότι η έννοια έχει χάσει την διάσταση και το περιεχόμενο που είχε παλιά, όχι μόνο στην αρχαιότητα, αλλά και πριν 20-30 χρόνια. Πριν μερικά χρόνια η "δημοκρατία" τέλειωνε στην έννοια της δημοκρατικής διαδικασίας για την επιλογή Κυβέρνησης. Ο πολίτης αισθανόταν ότι ψηφίζοντας ένα κόμμα εκπλήρωνε το δικαίωμα-καθήκον του και εξέφραζε την γνώμη του.

Φυσικά αυτό είχε βάση γιατί οι πολίτες μετείχαν ενεργά στα κόμματα, γιατί οι ιδεολογίες ήταν ξεκάθαρες και κυρίαρχες και γιατί τα πρόσωπα βρίσκονταν σε δεύτερο πρόσωπο, αν δεν είχαν ηγετικές ικανότητες και απλά υπηρετούσαν την ιδεολογία και το κόμμα.

Τώρα αυτό έχει καταρρεύσει οι πολίτες έχουν εκχωρήσει στα κόμματα εν λευκώ την άσκηση πολιτικής και εξουσίας. Τα κόμματα δεν έχουν τους ίδιους 'ιδεολογικούς' δεσμούς και έχουν αφήσει εν λευκώ την άσκηση εξουσίας στους αξιωματούχους. Αυτοί με την σειρά τους όταν δεν τους ασκείται πίεση ή όταν το ζήτημα είναι τεχνοκρατικό-πολύπλοκο έχουν αφήσει σε συμβούλους, μελετητές και εταιρίες την άσκηση της πολιτικής εξουσίας.

Επιπρόσθετα οι διακρατικές συμβάσεις, οι αποφάσεις των υπερεθνικών οργανισμών και η δύναμη της τηλεόρασης-εικόνας έχουν εξαφανίσει τελικά τη δυνατότητα στον πολίτη να ασκήσει πολιτική και να ελέγξει την εξουσία. Το τελειωτικό χτύπημα έρχεται από τον καταναλωτικό τρόπο ζωής μας, αλλά και από την οικονομική δυσπραγία που τελικά μας αφήνει ελάχιστον ελεύθερο χρόνο να ασχοληθούμε πραγματικά και ουσιαστικά με τα κοινά.

Συνεπώς η πραγματική δημοκρατία μπορεί να επιτευχθεί μόνο με σοβαρές αλλαγές στο σύστημα μας. Βασικό εργαλείο είναι η αποκέντρωση. Η πολιτεία οφείλει να θέσει κάποιους σταθερούς νόμους κανόνες και στην συνέχεια να εκχωρήσει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση την λήψη, την υλοποίηση και τον αρχικό έλεγχο των αποφάσεων.

Η δεύτερη αλλαγή είναι ο εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας και της διοίκησης, ώστε τα ζητήματα να γίνονται κατανοητά και να φτάνουν πιο άμεσα και απλοποιημένα στον πολίτη.

Η τρίτη αλλαγή είναι η παιδεία και η πρόσβαση στη γνώση και την πληροφορία. Ακόμα και αν όλα τα παραπάνω γίνουν αν η μεγάλη μάζα των πολιτών δεν έχει ένα υψηλό μορφωτικό επίπεδο και την δυνατότητα να μαθαίνει για να μην γίνεται έρμαιο του "φόβου" ή επιτήδειων, τότε οι θεσμικές αλλαγές δεν θα βοηθήσουν πολύ.

Το τελευταίο βήμα είναι οι διαδικασίες διαβούλευσης. Το ΠΑΣΟΚ έχει προτείνει μια τέτοια μορφή σε ότι αφορά την επεξεργασία των Νόμων στο Εθνικό Κοινοβούλιο. Ανάλογη οφείλει να είναι η διαδικασία και στα αυτοδιοικητικά όργανα, δίνοντας ακόμα μεγαλύτερη ελευθερία.

Κρίσιμος παράγοντας σε όλα τα παραπάνω είναι η λειτουργία με μορφή "κοινότητας" και η ενδυνάμωση της "κοινωνικής οικονομίας", ζητήματα άγνωστα στην Ελλάδα.

Το 2006, λίγο πριν τις εκλογές για τους ΟΤΑ το ΠΑΣΟΚ είχε προτείνει ένα σχέδιο μεταρρύθμισης για την εσωτερική λειτουργία των Δήμων και την οργάνωσης της λήψης αποφάσεων και της δια-παραταξιακής συνεργασίας-λειτουργίας. Σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζονται και άλλα...

Φυσικά το ερώτημα σήμερα -εσωκομματικά- είναι: Πόσοι δήμαρχοι του ΠΑΣΟΚ έχουν εφαρμόσει έστω και άτυπα αυτές τις προτάσεις; Πόσοι έχουν καθιερώσει μια τέτοια λειτουργία διαβούλευσης με την δημοτική τους ομάδα και την τοπική δημοτική οργάνωση του κόμματος;

Η αλλαγή είναι "διεθνιστικός" στόχος

Δημοσιεύτηκε στο www.eforum.gr

Είναι περισσότερο από σίγουρο ότι η χώρα μας, όπως και όλες οι άλλες χώρες επηρεάζεται δραματικά από τις διεθνείς εξελίξεις. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο. Σε όλες τις περιόδους της ιστορίας υπήρχε αλληλεπίδραση των λαών και των πολιτισμών.

Ακόμα και στην αρχαιότητα που δεν υπήρχαν τα σημερινά τεχνολογικά μέσα, τίποτα δεν εμπόδισε ούτε το εμπόριο, ούτε τον πόλεμο, ούτε την εξέλιξη των επιστημών και της τέχνης. Αλλά και αργότερα η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν στην ουσία ένα "παγκοσμιοποιημένο χωριό" για τον τότε "γνωστό" κόσμο.

Τους τελευταίους αιώνες τα πράγματα αλλάζουν δραματικά, εξαιτίας των τεχνολογικών επιτευγμάτων, κυρίως στον τομέα των μεταφορών και της επικοινωνίας. Όμως και πάλι κυρίαρχο ρόλο σε αυτή την αλληλεπίδραση παίζουν οι κρατικές οντότητες. Δηλαδή το εκάστοτε "πολιτικό σύστημα" του κάθε έθνους, μέσα από τον τρόπο λήψης αποφάσεων καθόριζε αυτή την παγκόσμια αλληλεπίδραση.

Έτσι το σύνολο των διαφόρων αλλαγών είχαν ως κοιτίδα κάποιο έθνος-κράτος και στη συνέχεια επηρέαζαν την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Σε κάθε περίπτωση η ροή της ιστορίας ήταν στα χέρια των κρατών, τα οποία καθόριζαν το είδος και την μορφή των σχέσεων των πολιτών τους. Ακόμα και την περίοδο της αποικιοκρατίας οι αποικίες ακολουθούσαν το μοντέλο οργάνωσης των αποίκων.

Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει για δυο κυρίους λόγους. Δεν υπάρχει κανένας κρατικός περιορισμός στα βασικά στοιχεία που διαμορφώνουν την ζωή μας και την αντίληψη μας για τα πράγματα. Η οικονομία (εμπόριο, τραπεζικό σύστημα, κλπ) κινείται με τους δικούς της ρυθμούς ελεύθερα. Η τέχνη ξεπερνά τα όρια των κρατών και γίνεται "πολιτιστικό" προϊόν που διαμορφώνει συνειδήσεις. Η επιστήμη, εδώ και πολλά χρόνια πορεύεται σε ένα διεθνές περιβάλλον.

Τα ελάχιστα αναχώματα που υπήρχαν την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, απλά είχαν χωρίσει τον κόσμο στα τρία, αλλά στο εσωτερικό των ιδεολογικο-πολιτικο-οικονομικών συνασπισμών υπήρχε επικοινωνία και αλληλεπίδραση, φυσικά στη βάση της άποψης του ισχυρού.

Ιδιαίτερα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο παρακολουθούμε μια παράλληλη (έστω και με χρονική διαφορά) πορεία των δυτικών κοινωνιών. Σήμερα η ίδια παράλληλη πορεία είναι παγκόσμια. Σε τίποτα όμως δεν μοιάζουν.

Τότε υπό τον φόβο του κομμουνισμού οι ελίτ κάθε δυτικής κοινωνίας υποχωρούσαν έναντι των αιτημάτων των αδύναμων κοινωνικά και οικονομικά τάξεων (ιδιαίτερα στην Ευρώπη). Έτσι το Κράτος έγινε η εγγύηση τόσο της ανάπτυξης, όσο και της κοινωνικής συνοχής. Σήμερα το Κράτος συρρικνώνεται και την θέση του παίρνουν οι επιχειρήσεις και μάλιστα οι πολυμετοχικές πολυεθνικές.

Σήμερα αυτές φαίνεται να εγγυώνται την ανάπτυξη, χωρίς να θέτουν ως παράμετρο την κοινωνική συνοχή και φυσικά ούτε λόγος για ευημερία για όλους. Όμως ακόμα και αυτή η συλλογιστική των Νόμων της αγοράς που ξεπερνάει κράτη, έθνη, σύνορα, πολιτισμικές και θρησκευτικές διαφορές, δεν είναι η αρχή και το τέλος.

Οι ίδιοι οι νόμοι της αγοράς, χρειάζονται την παρέμβαση του Κράτους, όταν οδηγούνται σε αδιέξοδο. Η οικονομική κρίση στην Αμερική, η κούρσα του πετρελαίου και οι παρεμβάσεις των κεντρικών-κρατικών τραπεζών αποδεικνύουν αυτή την κατάσταση. Οι Η.Π.Α. η πατρίδα του οικονομικού φιλελευθερισμού στην ουσία είναι ένα κράτος-πλασιέ.

Οι Αμερικάνικες (και όχι μόνο) εταιρείες παρότι λειτουργούν στη βάση της αγοράς, χρησιμοποιούν το κράτος τους για να συνάπτουν ευνοϊκές διακρατικές συμφωνίες, κηρύσσοντας παράλληλα την πολιτική του ελεύθερου εμπορίου και των ανοιχτών συνόρων.

Το ερώτημα που προκύπτει αμείλικτο είναι: "η σύγκρουση είναι ανάμεσα στο περισσότερο ή λιγότερο κράτος; ή στο κράτος για τα συμφέροντα των πολλών σε αντίθεση με το κράτος των ολίγων"; Ουσιαστικά σήμερα δεν έχει καταργηθεί ο ρόλος της κρατικής εξουσίας, απλά αυτή χρησιμοποιείται για την διευθέτηση και την εκπροσώπηση των συμφερόντων της οικονομικής εξουσίας και μιας αστικής ελίτ.

Στην εποχή μας έχουμε να αντιμετωπίσουμε την παγκόσμια κρίση των αντιπροσωπευτικών θεσμών. Στην ουσία αυτοί οι θεσμοί δεν εκπροσωπούν αυτούς που ψηφίζουν και που ψευδεπίγραφα έχουν την αίσθηση ότι το κάνουν. Αυτό είναι το μεγάλο δίλημμα για την παγκόσμια κοινωνική αριστερά. Καμία εσωτερική μεταρρύθμιση και καμία Κυβέρνηση δεν μπορεί να φέρει δραματικές αλλαγές σήμερα, αν δεν ανακτήσουν τον έλεγχο οι πολλοί. Ταυτόχρονα αυτό πρέπει να γίνει σε παγκόσμια κλίμακα.

Άρα όπως οι ισχυροί του πλούτου έχουν παγκοσμιοποιήσει την επιρροή τους, έτσι και οι λαοί και τα προοδευτικά κόμματα πρέπει να παγκοσμιοποιήσουν την δράση τους. Τα σύγχρονα προβλήματα και οι περιβαλλοντικές αλλαγές δίνουν μια τέτοια ευκαιρία. Η μάχη αυτή όμως είναι πολύ δύσκολη.

Από την μια πρέπει να υπερνικηθεί ο εθνικισμός-θρησκευτικός φανατισμός, οι καλύτεροι σύμμαχοι του ιμπεριαλισμού για τον έλεγχο και την διαίρεση των μαζών, και από την άλλη η πρόσκαιρη ικανοποίηση των πολιτών από μικρές νίκες "ευημερίας" και από "σειρήνες" "αμερικάνικου ονείρου", που υπνωτίζουν ή οδηγούν στην ιδιώτευση, αποτρέποντας την ολοκλήρωση της προσπάθειας.

Η ανανέωση με ουσία είναι δύσκολη υπόθεση!

Δημοσιεύτηκε στο www.eforum.gr

Γίνεται μεγάλη συζήτηση στο Κίνημα μας για την ανανέωση. Ανανέωση στις ιδέες, ανανέωση στα πρόσωπα, ανανέωση στις πολιτικές. Δυστυχώς η ανανέωση είναι μια δύσκολη υπόθεση και απαιτούνται και ευνοϊκές συνθήκες που δυστυχώς δεν υπάρχουν σήμερα στο Κίνημα μας. Η εσωτερική κρίση ηγεσίας και πολιτικής ταυτότητας που περάσαμε εμποδίζει τον ελεύθερο διάλογο και συμβάλει δυστυχώς στην διαμόρφωση συσχετισμών.

Έτσι ενώ περάσαμε μια περίοδο 2004-2007 που οι μηχανισμοί είχαν ατονίσει και θεωρητικά θα ήταν πιο εύκολο να επιτευχθεί η ανανέωση αυτό δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Τα προηγούμενα χρόνια δεν αναδείχτηκε ένα έντονο πολιτικό διακύβευμα. Όλοι ήταν "με τον Γιώργο", όλοι "έκαναν τις πάπιες" για να είναι αρεστοί στον "Γιώργο", όλοι περίμεναν την εκλογική νίκη για να "αξιοποιηθούν" από τον Γιώργο. Όσοι δεν έκαναν τα παραπάνω είτε σιωπούσαν περιμένοντας στραβοπατήματα, είτε μιλούσαν πολύ δυνατά, ώστε να δημιουργούν σύγχυση.

Το κόμμα δεν υπήρχε, δεν διαβουλευόταν, δεν πρότεινε, απλά περίμενε και είτε ακολουθούσε εγκυκλίους (στην Κρήτη...ακόμα αυτό κάνει), είτε σφύριζε αδιάφορα. Οι προβληματισμοί των πολιτών για τα λάθη της 'Κυβέρνησης Σημίτη', οι ανησυχίες τους για τις αδυναμίες του ΠΑΣΟΚ, οι προτάσεις τους για την έξοδο από την κρίση, πότε δεν έφτασαν στα κομματικά αποκεντρωμένα όργανα ή στα στελέχη του Κινήματος.

Ταυτόχρονα δεν δόθηκαν πολιτικές μάχες και επί της ουσίας τα στελέχη του κινήματος, δέχονταν παθητικά τις πρωτοβουλίες του Προέδρου και περίμεναν από μερικούς "πράσινους" δημοσιογράφους και "προοδευτικά" συγκροτήματα" να ρίξουν την Κυβέρνηση. Έτσι αυτό το κόμμα δεν ανέδειξε νέους συνδικαλιστές, δεν ανέδειξε νέα στελέχη, δεν έβαλε νέα προτάγματα.

Λίγο πριν τις εκλογές έγιναν επιλογές νέων υποψηφίων, αλλά με απολιτικές συνταγές του παρελθόντος. "Νέοι" στην ηλικία, "άφθαρτοι" από τη εξουσία, "επιτυχημένοι" στο τομέα τους, "λαμπερά" παραδείγματα για τις τοπικές κοινωνίες. Οι περισσότεροι όμως είτε ήταν γόνοι του πελατειακού συστήματος του πατέρα τους, είτε εξέφραζαν εσωκομματικές ισορροπίες, είτε ήταν "πολιτικό" προϊόν του "κυβερνητικού" ΠΑΣΟΚ.

Οι ίδιοι δεν είχαν κάτι καινούριο να πουν, δεν είχαν κάτι καινοτόμο να αναδείξουν, δεν είχαν κάτι τολμηρό να προσφέρουν. Φυσικά δεν τους ευνόησε ούτε η προεκλογική περίοδος, αλλά ούτε και η λειτουργία-οργάνωση του κόμματος των τελευταίων χρόνων. Ακόμα χειρότερα ο ανταγωνισμός στη "μάχη του σταυρού" ήταν τέτοιος που τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα.

Σήμερα που έχει υπάρξει μια πολιτική αφύπνιση. Σήμερα που η εσωκομματική σύγκρουση ξύπνησε την αγωνία των πολιτών για το μέλλον της δημοκρατικής παράταξης.

Σήμερα που πολλοί πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν πολλά, τόσο επειδή "άλλαξε ο Γιώργος", αλλά κυρίως επειδή ο λαός "έχει φτάσει στα όρια του", ξεδιπλώνονται ξανά οι μηχανισμοί. Μηχανισμοί που συγκροτούνται στη πολιτική βάση της στήριξης των θέσεων και των πρωτοβουλιών του ΓΑΠ, αλλά "αλληθωρίζουν" και προς την "επόμενη μέρα"

Δυστυχώς πάλι διαμορφώνεται ένα τοπίο ζοφερό, χωρίς αξιοκρατία και χωρίς ανάδειξη των ταλέντων και των ικανοτήτων πολλών μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ. Έτσι κινδυνεύει η ανανέωση να περάσει από όχι από τον "κομματικό σωλήνα" με επίκεντρο την πολιτική και τις ιδέες, αλλά από τον "κομματικό σωλήνα" των "κουκιών"

Οι ιδέες που έχει θέσει ο ΓΑΠ και το στοίχημα που πρέπει να θέσει η γενιά μας δεν μπορούν να επιτευχθούν χωρίς ρήξη.

Δεν μπορούν να επιτευχθούν από τον καναπέ. Δεν μπορούν να επιτευχθούν από "φιλόδοξους καριερίστες".

Χρειάζονται πάθος και δράση. Τα έχουμε! Θα τα αναδείξουμε;

Η πάταξη της διαφθοράς είναι μάχη μακράς διάρκειας!

Δημοσιεύτηκε στο www.eforum.gr

Δυστυχώς η καταπολέμηση της διαφθοράς δεν είναι απλή υπόθεση. Στηρίζεται σε ένα πολύ-επίπεδο σύστημα ανοχής και συνενοχής σε όλες τις βαθμίδες και τα επίπεδα της δημόσιας διοίκησης. Ταυτόχρονα τροφοδοτείται και από τους πολίτες που έχουν την πεποίθηση ότι με την "πλάγια οδό" ο δρόμος είναι πιο γρήγορος και πιο σίγουρος.

Η καταπολέμηση της διαφθοράς δεν αφορά μόνο την πολιτική εξουσία, αλλά και τις άλλες θεσμοθετημένες και μη εξουσίες. Αν η διαφθορά αφορούσε μόνο την Εκτελεστική εξουσία τότε η δικαιοσύνη και η Βουλή θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις. Αν η διαφθορά αφορούσε μόνο την δημόσια διοίκηση η Εκτελεστική εξουσία θα μπορούσε να δώσει λύσεις. Αν η διαφθορά αφορούσε μόνο την Δικαστική εξουσία, πάλι η Βουλή θα μπορούσε να δώσει λύσεις.

Δυστυχώς ισχύει αυτό που είπε ο ΓΑΠ, για το πελατειακό σύστημα και δυστυχώς το πελατειακό σύστημα βρίσκεται στην καρδιά της πολιτικής. Μπροστά στην επιθυμία των πολιτικών να εκλεγούν και να διατηρήσουν την εκλογιμότητα τους, αυτοί γίνονται χαλαροί τόσο έναντι των μεγάλων, όσο και των μικρότερων συμφερόντων.

Η διάθεση τους να μπορούν να κάνουν "εξυπηρετήσεις" οδηγεί στην επιλογή "κολλητών" και άρα στην αναξιοκρατία στη διοίκηση. Κάθε υπάλληλος που ανελίσσεται στη βάση εξυπηρετήσεων προς του πολιτικούς τελικά γίνεται φορέας της διαπλοκής, ανεξάρτητα από την εναλλαγή κυβερνήσεων.

Έτσι ακόμα και οι συνδικαλιστικές ενώσεις που θα μπορούσαν να ασκούν ένα ουσιαστικό έλεγχο στο εσωτερικό της διοίκησης, γίνονται ο πρώτος θύλακας που επιχειρεί να αλώσει/εξαγοράσει ο εκάστοτε Υπουργός.

Οι θέσεις του Γιώργου Παπανδρέου, για μια μεγάλη θεσμική μεταρρύθμιση θα μπορέσουν να επιτύχουν, όχι μόνο στη βάση της διακομματικής συνεννόησης, αλλά αν γίνουν κτήμα και στόχος του πολιτικού προσωπικού του Κινήματος. Είτε αυτό υπηρετεί την κεντρική εξουσία, είτε την τοπική αυτοδιοίκηση, είτε τον συνδικαλισμό.

Ταυτόχρονα πρέπει να γίνει αίτημα της ελληνικής κοινωνίας, αφού φυσικά κερδίσουμε την εμπιστοσύνη της. Τελικά οφείλει να γίνει θεμελιώδες συστατικό της ίδιας της εκπαιδευτικής διαδικασίας και της νοοτροπίας των πολιτών.

Το θεσμικό πλαίσιο, οι έχοντες εξουσία -που θα εναλλάσσονται τακτικά- και οι πολίτες -είτε καταγγέλλοντας, είτε αντιδρώντας- είναι η τριπλή συμμαχία που χρειάζεται για να πολεμηθεί η διαφθορά.

Ας μην ξεχνάμε ότι η διαφθορά, ιδιαίτερα στην επαφή του πολίτη με την διοίκηση πλήττει κυρίως τα αδύνατα κοινωνικά στρώματα, τα οποία δεν έχουν την δυνατότητα να "πληρώσουν". Έτσι η διαφθορά συντηρεί αυτό που εξ' ορισμού πολεμάμε μια ταξική και άδικη κοινωνία.

Άρα οι πολίτες πρέπει να καταλάβουν και να καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια για να καταγγέλλουν και να εντοπίζουν την αλήθεια από το ψέμα σε όσα καταγγέλλονται, ακόμα και χάριν εντυπώσεων.

Δυστυχώς η διαφθορά έχει ως βασικό συστατικό τη "φθορά" είναι λοιπόν σαφές ότι ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτικού προσωπικού του ΠΑΣΟΚ έχει φθαρεί και έχει συμβιβαστεί. Μπορεί λοιπόν να αλλάξει;

Παράλληλα ένα άλλο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ μπροστά στη δίψα για πολιτική ανέλιξη, καταξίωση, αναγνωρισιμότητα, είναι έτοιμο να "συναλλαγεί" για να ανέβει γρήγορα τα σκαλοπάτια...

Συνεπώς χρειάζεται μια ισχυρή πολιτική και κοινωνική συμμαχία και όχι απλά διακηρύξεις και θεσμοί. Οι άνθρωποι απαξιώνουν τους θεσμούς, είτε λόγω πολιτικής, είτε λόγω ηθικής ελαστικότητας.

Επίσης χρειάζεται αξιοκρατία σε όλα τα επίπεδα και ρυθμίσεις με διάρκεια που δεν θα ατονούν μόλις περάσει η "μπόρα" ή αλλάξει ο Υπουργός, Διευθυντής, κλπ.

Η αριστερά δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στο δίπολο "πρόοδος-συντήρηση"

Δημοσιεύτηκε στο www.eforum.gr

Είναι νομίζω προφανής ο ρόλος της αριστεράς τον προηγούμενο αιώνα. Όμως οι αλλαγές που έφερε η "αριστερή" σκέψη δεν ήταν σε μια προσπάθεια να κατοχυρώσει την έννοια της "προόδου". Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι άλλος ήταν ο ορισμός της "προόδου" στον "ανατολικό" κόσμο και άλλως στον δυτικό.

Ταυτόχρονα από το 1985 μέχρι και σήμερα "προοδευτικό" βαφτίζεται κάθε τι που περιορίζει το κράτος και απελευθερώνει την αγορά και τον ανταγωνισμό.
Πιστεύω λοιπόν ότι η "αριστερά" δεν πρέπει να δίνει μάχες για να κατοχυρώσει τους όρους "προοδευτικός" και "εκσυγχρονιστικός".

Αυτοί οι όροι δεν έχουν σταθερό περιεχόμενο και μάλλον φορτίζονται σε διαστήματα της ιστορίας με πολύ αρνητικές, ακόμα και ολοκληρωτικές επιλογές. Η "αριστερά" πιστεύω ότι οφείλει να δίνει τη μάχη για ζητήματα τόσο παλιά, όσο και οι θεωρίες του Μαρξ.

Στο επίκεντρο μας οφείλει να βρίσκεται ο άνθρωπος και ορισμένες πανανθρώπινες αξίες που δεν πραγματεύονται με όρους προόδου ή συντήρησης, με όρους εκσυγχρονισμού ή σταθερότητας.

Η δημοκρατία, η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η ισότητα, η καταπολέμηση της εκμετάλλευσης, η ειρήνη, η αυτοδιάθεση των λαών οφείλουν να είναι στον πυρήνα της αριστερής σκέψης, ακόμα και αν η κοινωνική συμβατότητα ή η κρατούσα ιδεολογία-αντίληψη (που όλο και περισσότερο ελέγχεται από τα ΜΜΕ) αναζητά την "πρόοδο" αλλού.

Ο αιώνας που διανύουμε δεν είναι ο αιώνας της σύγκρουσης ανάμεσα στο παλιό ή στο καινούριο, ούτε ανάμεσα στο σύγχρονο ή το ξεπερασμένο. Με όρους "σύγχρονους" θα έπρεπε να εκθειάζουμε την παγκοσμιοποίηση και την δύναμη-προσφορά της οικονομίας στην ανάπτυξη.

Αντίθετα η αριστερή σκέψη οφείλει να έχει στο επίκεντρο την κοινωνία και τον λαό. Η σύγκρουση λοιπόν σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο γίνεται για να φέρουμε την παγκοσμιοποίηση στην υπηρεσία των πολλών, ακόμα και αν αυτό σημαίνει περισσότερη κρατική παρέμβαση.

Να φέρουμε την οικονομία στα μέτρα των δυνατοτήτων του πλανήτη, ακόμα και αν αυτό σημαίνει περιορισμό της κατανάλωσης και της ίδιας της παραγωγής.

Να εισάγουμε νέα μοντέλα παιδείας και πρόσβασης στη γνώση, που να διασφαλίζουν την ισότητα, ακόμα και αν αυτό σημαίνει μηδενισμό της ιδιωτικής παιδείας.

Οι πρωτοβουλίες που η αριστερά οφείλει να πάρει πηγάζουν ακόμα και σήμερα στον σκληρό πυρήνα των θεωριών για τα μέσα παραγωγής, τις πηγές πλούτου και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η βαρβαρότητα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού δεν αφήνει πολλά περιθώρια για να αναζητούμε την "πρόοδο". (Η "πρόοδος" έχει νόημα μόνο αν ταυτίζεται με την βελτίωση της καθημερινότητας για όλους -καθημερινότητα: άλλη μια απολιτική έννοια που έχει επιβάλει η επιφανειακή-δεξιά προσέγγιση της πολιτικής).

Σε αυτή την βάση δεν υπάρχουν οριζόντιες διαιρέσεις στα ελληνικά πολιτικά κόμματα. Σε αυτή την βάση η διάκριση αριστεράς-δεξιάς είναι εμφανής και δεν υπάρχει καμία σύγχυση.

Θέλουμε! Μπορούμε;

Δημοσιεύτηκε στο www.eforum.gr

Σύντροφοι, το ΠΑΣΟΚ από την ίδρυση του εξέφρασε πολιτικά την ευρύτερη ιδεολογία της μη κομμουνιστικής αριστεράς. Μιας αριστεράς που στο τόπο μας είχε ταυτιστεί με τον αγώνα για Δημοκρατία, ενάντια στη Χούντα, αλλά και τις μετα-εμφυλιοπολεμικές παρακρατικές τακτικές. Ταυτίστηκε με τον αγώνα για Ανεξαρτησία, ενάντια στην εξάρτηση από την αμερικάνικη πολιτική, που είχε βασικό μοχλό παρέμβασης το "Παλάτι" και το στρατό. Ταυτίστηκε με την κοινωνική δικαιοσύνη, όταν η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών ζούσε στα όρια της φτώχειας, και είχε δεχτεί με ανακούφιση τις πολιτικές του Γεωργίου Παπανδρέου για την παιδεία και τις δεσμεύσεις του Ανδρέα Παπανδρέου για τους "μη προνομιούχους".

Σήμερα, παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε πολλά χρόνια μετά την μεταπολίτευση, όλες αυτές οι ιδέες είναι επίκαιρες. Είναι επίκαιρες γιατί η δεξιά διακυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή κατάφερε μέσα σε πολύ λίγο χρόνο να γκρεμίσει σειρά θεσμικών, οικονομικών, κοινωνικών και στρατηγικών κατακτήσεων της χώρας και της κοινωνία μας.

Ταυτόχρονα ζούμε σε ένα νέο πλαίσιο παγκόσμιων συνθηκών, που για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια είναι γεμάτο ευκαιρίες και κινδύνους. Η σημαντικότερη ευκαιρία είναι ότι επιτρέπει την διεθνιστική δράση και την οριζόντια επαφή των πολιτών πέρα από τα εθνικά σύνορα.

Αυτά λοιπόν που διεκδικούμε σήμερα σε επίπεδο αρχών είναι τα ίδια που διεκδικούσε ο λαός μας και τότε. Δυστυχώς όμως στην ελληνική κοινωνία έχουν συντελεστεί δυο μεγάλες αλλαγές.

Η πρώτη είναι η αποιδελογικοποίηση των πολιτικών, κάτι για το οποίο φταίει σε μεγάλο βαθμό και η πρόσφατη (τεχνοκρατική και οικονομοκεντρική) διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Η δεύτερη είναι ότι ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας ξέφυγε από την μιζέρια (και αυτό είναι έργο του ΠΑΣΟΚ), χωρίς να έχει κατανοήσει ποια είναι τα (πολιτικά) αίτια αυτής της αλλαγής. Δηλαδή χωρίς να κατανοεί ότι η κοινωνική και οικονομική του θέση είναι προϊόν των πολιτικών του ΠΑΣΟΚ, και όχι απλά της συγκυρίας.

Σήμερα λοιπόν δεν έχει σημασία μόνο να θέλουμε εμείς, αλλά ποιοι άλλοι θέλουν αυτά που θέλουμε εμείς; Ποιοι άλλοι τα νιώθουν σαν δικά τους αιτήματα; Ποιοι καταλαβαίνουν ότι αυτά που θέλει το ΠΑΣΟΚ μπορούν να εγγυηθούν μια καλύτερη πορεία για τη χώρα, αλλά και τη δική τους ευημερία; Παράλληλα ποιοι (μη προνομιούχοι) μπορούν να πιστέψουν ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να τους υπηρετήσει σήμερα; Τέλος ποιο ΠΑΣΟΚ μπορεί να κάνει τα παραπάνω;

Τα ερωτήματα είναι πολλά και το Συνέδριο μπορεί να συμβάλει σε ένα μέρος των απαντήσεων. Το δύσκολο κομμάτι είναι να πείσουμε τον πολίτη να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται. Να τον πείσουμε ότι η πολιτική τον χρειάζεται και ότι είναι αδύνατη η ακηδεμόνευτη διεκπεραίωση της χωρίς την συμμετοχή του. Ταυτόχρονα το ΠΑΣΟΚ οφείλει να αποδείξει ξανά, ότι μπορεί να γίνει κόμμα των πολλών και όχι κόμμα των αξιωματούχων του. Δυστυχώς η πλειοψηφία των πολιτών (βλέπωντας τα μικρομεσαία στελέχη του Κινήματος) έχει πειστεί ότι "φτιάχτηκαν" από το ΠΑΣΟΚ και τα κοινοτικά κονδύλια.

Αυτή η εικόνα πρέπει να σπάσει. Ταυτόχρονα οι ιδέες μας πρέπει να γίνουν καθαρές και τέλος πρέπει να φτάσουν στον πολίτη. Αυτό είναι επίσης δύσκολο. Πρέπει να τον πείσουμε να μας ακούσει. Πρέπει να τον πείσουμε ότι έχουμε δίκιο και τελικά να τον κινητοποιήσουμε, όχι μόνο για να μας ψηφίσει, αλλά να μπει στις γραμμές μας και να αγωνιστεί για την "αλλαγή".

Το Συνέδριο μας θα δείξει αν μπορούμε. Θα δείξει αν μεταφέρουμε το κέντρο βάρος από την "τηλεοπτική πραγματικότητα", στην πραγματική καθημερινότητα και τις ανάγκες των πολιτών.

Είναι επικύνδινοι! Είμαστε η εναλλακτική λύση;

Δημοσιεύτηκε στο www.eforum.gr

Σύντροφοι, η διαπίστωση ότι η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή δεν είναι σε θέση να κυβερνήσει τον τόπο είναι πλέον εδραιωμένη. Μάλιστα τα παραδείγματα που έχουμε να παραθέσουμε αγγίζουν κάθε τομέα της Κυβερνητικής δραστηριότητας, σε βαθμό που να αναρωτιόμαστε αν κάτι γίνεται σωστό σε αυτό τον τόπο. Η Κυβέρνηση δείχνει στα περισσότερα θέματα να μην έχει στρατηγική, ούτε καν βραχυπρόθεσμη, και απλά τα διευθετεί με τον πιο ανώδυνο για αυτήν την τρόπο.

Η λέξης "ανώδυνος" έχει δυο όψεις. Από την μια προσπαθεί να μην θίξει κανένα μεγάλο επιχειρηματικό συμφέρον και να μην έρθει σε σύγκρουση με κανένα τμήμα της οικονομικής ελίτ του τόπου. Από την άλλη ταυτίζει την έννοια "μεταρρύθμιση" με τα επιμέρους συμφέροντα της κοινωνικής ελίτ κάθε τομέα/κλάδου. Τέλος σε πολύ σημαντικά εθνικά και αναπτυξιακά ζητήματα είναι απόλυτα προσαρτημένη στο άρμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και των πολυεθνικών κολοσσών που κάνουν deals με βάση τις συμμαχίες της 'Αστερόεσσας' και της οικογένειας Μπους.

Το ζήτημα που οφείλει να μας απασχολεί δεν είναι απλά η καταγραφή των λαθών και των παραλήψεων της Κυβέρνησης. Αυτό έστω και με ένα ισοπεδωτικό ή συμψηφιστικό τρόπο το αναδεικνύουν και τα ΜΜΕ. Το ζητούμενο είναι να αναδείξουμε μια διαφορετική πολιτική πρόταση. Πρόταση όχι μόνο αρχών και στόχων, ιδεών και κατευθύνσεων. Αλλά κυρίως πρόταση ξεκάθαρη και συγκεκριμένη.

Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ. Όταν ξεφύγουμε από την θεωρία και πάμε στο "συγκεκριμένο" γίνονται εμφανείς οι αποκλίνουσες απόψεις και η ανομοιογένεια που υπάρχει σε αυτό το μεγάλο πολυσυλλεκτικό κίνημα. Δυστυχώς πάρα πολλές έννοιες έχουν φθαρεί, έχουν χάσει την αξία τους και σε μεγάλο βαθμό και το πολιτικό και συγκινησιακό τους φορτίο. Απαιτείται να καθοριστούν εκ νέου τόσο στην φιλοσοφική, όσο και την πραγματική τους προσέγγιση.

Ταυτόχρονα πολλές προτάσεις μας παρότι είναι ουσιαστικές και τεκμηριωμένες δεν έχουν αυτό το "επικοινωνιακό" "κάτι" που θα συγκινήσουν τον κόσμο. Αυτό οφείλεται στο ότι είναι εύκολο να παρερμηνευθούν ή να απαξιωθούν, όταν δεν εκφέρονται αξιόπιστα και ξεκάθαρα, τόσο με μορφή δράσης, όσο και με μορφή του συγκεκριμένου μέτρου.

Η ευθύνη μας ενόψει του Συνεδρίου είναι να αποσαφηνίσουμε τον ιδεολογικό μας προσανατολισμό. Να κάνουμε εμφανές ότι η έννοια "σοσιαλισμός" δεν είναι ξεπερασμένη, αλλά απλά έχει μετασχηματιστεί το πλαίσιο των δράσεων που είναι αναγκαίο για να πετύχει ένας σοσιαλιστικός -κοινωνικός- μετασχηματισμός.

Ταυτόχρονα, πρέπει να εντάξουμε στο πολιτικό μας οπλοστάσιο έννοιες και όρους που έχουν όχι μόνο ιστορικό-πολιτικό φορτίο, αλλά και σύγχρονο περιεχόμενο, όπως π.χ. η δημοκρατία και η εθνική ανεξαρτησία. Για να επιτευχθεί όμως αυτό χρειάζεται να περιγράψουμε με σαφήνεια αυτό το νέο περιεχόμενο και κυρίως να ειπωθεί από αξιόπιστα-άφθαρτα πολιτικά στελέχη.

Σε αυτό το σημείο είναι σαφές ότι π.χ. το ΠΑΣΟΚ ίσως να μην μπορεί να προτείνει θέσεις ρήξης (π.χ. "έξω οι βάσεις" ή "έξω από την ΕΟΚ"), που τότε ήταν όχι απλά σύνθημα του ΠΑΣΟΚ, άλλα αίτημα γενιών ως δείγμα της εθνικής μας χειραφέτησης. Είναι όμως σίγουρο ότι προτάσεις, όπως ο ανακαθορισμός των κριτηρίων του Συμφώνου Σταθερότητας ή της Στρατηγικής της Λισαβόνας, η χάραξη Ευρωπαϊκής πολιτικής για την ένταξη νέων χωρών και την Βαλκανική πολιτική, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ξεκάθαρο "ναι" ή ξεκάθαρο "όχι" στην ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου, για την σημερινή ευρωπαϊκή και όχι μόνο πραγματικότητα, είναι μια ρήξη.

Ίσως είναι δύσκολο σε ένα παγκοσμιοποιημένο σκηνικό να γίνουν μερικές από τις προτάσεις μας σαφείς. Το σίγουρο όμως είναι ότι πρέπει να γεννήσουμε την ελπίδα. Η ελπίδα δεν μπορεί να γεννηθεί όταν εμπεδώνεται αντίληψη ότι τα πάντα καθορίζονται στην Ευρώπη και από την παγκοσμιοποιημένη οικονομία και ότι η Ελλάδα είναι πολύ μικρή για να πει κάτι διαφορετικό. Τηρουμένων των αναλογιών και και αν λάβουμε υπόψη την εξάρτηση της χώρας μας το 1985-'86 η "Πρωτοβουλία των 6" ήταν κάτι πολύ μεγάλο για την "μικρή Ελλάδα". Μπορούμε να τολμήσουμε και σήμερα;

Η απάντηση είναι ναι. Το μοναδικό εμπόδιο είναι το φθαρμένο, κουρασμένο και εξαρτημένο πολιτικό προσωπικό του Κινήματος, που δεν μπορεί να μεταφέρει τον πλούτο των ιδεών, το πάθος του αγώνα και τον ενθουσιασμό της νίκης στη βάση του Κινήματος και ιδίως στη νεολαία. Η μάχη κατά της διαφθοράς και η περιφρούρηση της αξιοπιστίας της δημοκρατίας μας είναι μάχη επιβίωσης για την επίτευξη των πολιτικών στόχων του ΠΑΣΟΚ και την ανατροπή των συσχετισμών.

Αυτή η μάχη θέλει ανήσυχους και όχι βολεμένους! Ας την δώσουμε…

Απαγκιστρώστε τη νεολαία από τα κόμματα;

Δημοσιεύτηκε στο www.eforum.gr

…Η συζήτηση είναι πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά θεωρώ ότι και οι δυο προτάσεις για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να δρουν οι νέοι-πολίτες-φοιτητές, έχουν την βάση τους. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι είναι άλλος ο ρόλος των "εκπροσώπων των φοιτητών", όπως και αντίστοιχα των "εκπροσώπων της κοινωνίας" από αυτόν των "ενεργών φοιτητών" ή των "ενεργών πολιτών"

Η προσπάθεια του καθενός μας να συμβάλουμε μέσα από την Κοινωνία των Πολιτών σε διάφορες δράσεις για το περιβάλλον, την κοινωνική συνοχή, την αλληλεγγύη κλπ δεν έχει καμία σχέση με την οργανωμένη πολιτική δράση για την αλλαγή, την ανατροπή, τον κοινωνικό μετασχηματισμό.

Αυτά τα δυο δεν ταυτίζονται. Οι ενεργοί πολίτες δεν θα ήταν χρήσιμοι αν δεν μπορούσαν να "επηρεάσουν" την οργανωμένη πολιτεία, τα κόμματα, τις κυβερνήσεις και τα κράτη στην πολιτική τους. Από την άλλη τα κόμματα και οι αιρετοί άρχοντες δεν θα ήταν "δημοκράτες" αν δεν επηρεάζονταν από την κοινωνική πραγματικότητα και τις κινήσεις των πολιτών.

Ειδικότερα μιλώντας για τους φοιτητές και τις πολιτικές νεολαίες παρατάξεις, θεωρώ υπερβολικά λάθος να προσπαθούμε να τις υποκαταστήσουμε από την "κοινωνία των ενεργών φοιτητών". Τα προβλήματα της νεολαίας είναι πολιτικά-κοινωνικά, τα προβλήματα της σπουδάζουσας το ίδιο. Ο πολιτικός αγώνας που επιδιώκει συγκεκριμένα αποτελέσματα και θέλει την "ανατροπή των κοινωνικών συσχετισμών" υπέρ της προοδευτικής-αριστερής πολιτικής δεν μπορεί να επιτευχθεί με κινήσεις προοδευτικών ενεργών νέων-πολιτών.

Το πρόβλημα μας είναι η παγκοσμιοποίηση, είναι ο φιλελευθερισμός, είναι η φτώχεια, η εκμετάλλευση, η ανεργία, η υποαπασχόληση, η διαφθορά. Αυτά είναι αμιγώς πολιτικά και ταξικά ζητήματα και απαιτούν την δράση οργανωμένων πολιτικών δυνάμεων. Αλοίμονο αν αυτή την οργανωμένη πολιτική δράση την αποσυνδέουμε από την φοιτητική νεολαία και τις κομματικές δομές νεολαίας.

Τα φαινόμενα "διαφθοράς" και "διαπλοκής" είναι κατ' εικόνα και ομοίωσις των "μητρικών κομμάτων. Όσο μάλιστα πιο έντονη είναι η διάθεση ενός κόμματος να ελέγξει την "δράση" της νεολαίας του ή να καλλιεργήσει τις φιλοδοξίες νέων στελεχών, ώστε να επηρεάσει τις πολιτικές τους αποφάσεις, τόσο μεγαλύτερη είναι η φθορά των παρατάξεων.

Το πρόβλημα έγκειται στα κόμματα. Γιατί οι πολιτικές νεολαίες και οι παρατάξεις έπαιξαν δημιουργικό ρόλο την περίοδο 1960-1985 και γιατί από τότε και μετά υπάρχουν γκρίζα σημεία? Η απάντηση είναι απλή. Γιατί τότε σταμάτησαν τα περισσότερα ελληνικά κόμματα να είναι κόμματα αρχών και ιδεών. Γιατί τότε άρχισαν να αναπτύσσονται εσωκομματική στρατοί με βάση προσωπικές στρατηγικές. Γιατί τότε άρχισε να θεωρείται η εκλογή ακαδημαϊκών αρχών πεδίο συναλλαγής υπουργών και κυβερνητικών αξιωματούχων με ακαδημαϊκούς υποστηρικτές και "ακαδημαϊκές" ελίτ.

Η αιτία δεν είναι γενικά ο κομματισμός. Η αιτία είναι η αλλαγή λειτουργίας, συγκρότησης και δράσης των κομμάτων. Αυτό όμως δεν θέλουμε να αλλάξει ΓΑΠ? Θέλουμε ένα κόμμα όπου όλες οι εκφράσεις του σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, τάξεις και θεσμούς (Βουλευτές, ΟΤΑ, συνδικαλιστές, ακαδημαϊκοί) να έχουν μια κοινή συνισταμένη, ένα κοινό στόχο. Μια τέτοια μορφή κομμάτος, νεολαίας, παράταξης, είναι χρήσιμη, δημιουργική, αναγκαία!

Η κοινωνία των πολιτών μπορεί να συνεχίσει παράλληλες και αυτόνομες δράσεις, μπορεί να συμβάλει στην αλλαγή νοοτροπίας και στην αφύπνιση πολλών. Δεν μπορεί όμως να πραγματώσει τον κοινωνικό μετασχηματισμό, δεν μπορεί να την διασφαλίσει την δίκαιη κοινωνία, δεν μπορεί να την εγγυηθεί έναν διαφορετικό κόσμο, όπου η οικονομία θα είναι στην υπηρεσία της κοινωνίας και υπό την ελεγκτική δικαιοδοσία της πολιτικής (σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο).

Τα Πανεπιστήμια και τα σχολεία είναι ο πρώτος πυλώνας, όπου μπορεί να χτιστεί μια νέα γενιά πολιτών δημιουργική, προοδευτική, αγωνιστική, ανατρεπτική, αλτρουιστική. Ας βοηθήσουμε να τα καταφέρει.

Πρόταση Προσυνεδριακών Δράσεων

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εδώ και μεγάλο διάστημα βρίσκεται σε μια περίοδο διαλόγου και αναζήτησης των αιτών που οδήγησαν στην ήττα της 16^ης Σεπτεμβρίου, αλλά και σε μια πορεία για την αντιμετώπιση τους. Παράλληλα έχει ξεκινήσει μια διαδικασία ανασυγκρότησης με στόχο την ουσιαστική επανασύνδεση του με τις ρίζες του και τα κοινωνικά στρώματα, που βιώνουν σήμερα τις συνέπειες της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας.

Η προσπάθεια αυτή δεν μπορεί να γίνεις χωρίς την ενεργό συμμετοχή του πολίτη. Δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς το άνοιγμα του κινήματος στο λαό και χωρίς την συζήτηση με τα μέλη και τους φίλους του.

Είναι χρέος μας να βρεθούμε σε κάθε γωνιά του Νομού, όχι μόνο για να μεταδώσουμε τις προτάσεις και τις θέσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά κυρίως για να ακούσουμε τις ιδέες, τις ανησυχίες και τις ανάγκες των πολιτών.

Είναι προφανές ότι το κλίμα που έχει διαμορφωθεί τους πρώτους κιόλας μήνες της νέας Κυβέρνησης Καραμανλή έχει απογοητεύσει του πολίτες και έχει συμβάλει καταλυτικά στην απαξίωση της πολιτικής.

Ταυτόχρονα όμως αυτή η κρίση μπορεί να αποτελέσει μια αφετηρία για αναγέννηση. Αποδεικνύει περίτρανα την θέση του Προέδρου μας, του Γιώργου Παπανδρέου για το «βρώμικο» παιχνίδι διαπλοκής το οποίο παίζει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με θύλακες οικονομικής εξουσίας, συμπεριλαμβανομένων και των ΜΜΕ.

Αυτή η περίοδος είναι η ευκαιρία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να κάνει την ανατροπή. Είναι η ευκαιρία να δείξει ότι η πολιτική είναι παρών και ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι». Είναι ευκαιρία να αναδείξουμε τον πλούτο των ιδεών μας και να σπάσουμε την τηλεοπτική «πραγματικότητα». Σε αυτή την προσπάθεια καταλυτικό ρόλο οφείλουν να παίξουν οι ΝΟΕΣ-ΝΕΑ.

Τα μέλη τους πρέπει να φτάσουν σε κάθε περιοχή του Νομού μας και να συμβάλουν τόσο στον τυπικό εσωκομματικό διάλογο, όσο και στην πραγματοποίηση εκδηλώσεων-συζητήσεων με ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες του Νομού μας.

Αν και η εγκύκλιος για τις Προσυνεδριακές διαδικασίες έχει εκδοθεί από τις 8/1/2008, η σύνθεση των ΝΟΕΣ είναι γνωστή από την ίδια περίοδο και υπήρξαν συγκεκριμένες οδηγίες για την εσωτερική οργάνωση της γραμματείας, οι βηματισμοί στο Νομό μας είναι πολλοί αργοί.

Έχει πραγματοποιηθεί μόνο μια συνεδρίαση της γραμματείας της ΝΟΕΣ, στην οποία δεν καθορίστηκαν οι αρμοδιότητες, δεν ξεκίνησε η επεξεργασία χρονοδιαγράμματος ολομελειών και αποκεντρωμένων –μη κεντρικά επιλεγμένων- δράσεων, δεν οργανώθηκε η κατανομή των μελών ΝΟΕΣ-ΝΕΑ σε τομείς στα πρότυπα της ΚΟΕΣ, κλπ.

Αντίθετα, έχει επιλεγεί μια διαδικασία που επί της ουσίας δεν θα επιτρέψει την πραγματοποίηση διαλόγου σε όλο το Νομό, αφού περνάνε μέρες ανεκμετάλλευτες. Στα πλαίσια αυτού θεωρούμε αναγκαία την σημερινή συνεδρίαση και πιστεύουμε ότι είναι ευκαιρία να επισπευσθεί τόσο η ολομέλεια της ΝΟΕΣ, όσο και να ξεκινήσει η κατάρτιση ενός προγράμματος δράσεων-εκδηλώσεων-ολομελειών τουλάχιστον για το διάστημα από 1/2/2007-8/2/2007.

Στα πλαίσια αυτά καταθέτουμε προς διάλογο ένα πλαίσιο εκδηλώσεων-θεματικών/δικτυακών δράσεων.

Το πρόγραμμα αυτό κατατίθεται ενδεικτικά, τόσο σε ότι αφορά την θεματολογία του, όσο και την χωροθέτηση του. Θέσαμε τα παρακάτω θέματα για να αναδείξουμε την ποικιλία των θεμάτων που μπορούμε να συζητήσουμε με τους πολίτες, πέρα από τα στενά όρια της οργάνωσης.

Είναι προφανές, ότι ίσως να μην είναι εφικτή η πραγματοποίηση όλων των εκδηλώσεων και η παρουσία των μελών της Γραμματείας της Κ.Ο.Ε.Σ. που προτείνουμε. Προφανώς οι ομιλητές μπορούν να αντικατασταθούν (ή να υπάρξουν εναλλαγές) από άλλα μέλη της Κ.Ο.Ε.Σ. που προέρχονται από το Ηράκλειο ή την Κρήτη.

Πρόταση μας είναι το πρόγραμμα αυτό (22 ανοιχτές συζητήσεις–εκδηλώσεις) να υλοποιηθεί από τις 2/2/2008 μέχρι τις 15/2/2008, όπου και ολοκληρώνεται τυπικά ο προσυνεδριακός διάλογος, με ευθύνη ενός μέλος της ΝΟΕΣ και ενός της ΝΕΑ για κάθε εκδήλωση. Η ολομέλεια της ΝΟΕΣ-ΝΕΑ μπορεί με εσωτερική διαδικασία να καθορίσει τους ομιλητές σε κάθε εκδήλωση, μετά από πρόταση της Γραμματείας σε συνεννόηση με τα μέλη της Κ.Ο.Ε.Σ.

Ο αριθμός των μελών της ΚΟΕΣ και της ΝΟΕΣ-ΝΕΑ Ηρακλείου επιτρέπει να πραγματοποιούνται 2-3 εκδηλώσεις την ημέρα, ιδιαίτερα για τον Τομέα των Δικτύων, όπου εκ της φύσεως και της λογικής δημιουργίας του, οι δράσεις κινούνται παράλληλα. Με εξαίρεση τα ζητήματα του Καταστατικού και των Πολιτικών Θέσεων, όπου δεν είναι λογικό να γίνονται δυο «μεγάλες» εκδηλώσεις την ίδια μέρα.

Οι δράσεις «Μέρα του πολίτη» προτείνουμε να πραγματοποιηθούν το διάστημα 27/2/2008-11/3/2008.

Θεωρούμε ότι αυτό οφείλει να είναι το βασικό αντικείμενο συζήτησης στην Συνεδρίαση της Γραμματείας τις ΝΟΕΣ, και της ολομέλειας που προτείνουμε να γίνει μέχρι τις 31/1/2008.

Σε ότι αφορά τον «τυπικό» προσυνεδριακό διάλογο θεωρούμε ότι τις μπορεί να οργανωθεί από τις Γραμματείς των οργανώσεων κατά την ίδια λογική, με την πρόβλεψη η κομματική διαδικασία να γίνεται σε διαφορετική εβδομάδα από την ανοιχτή συζήτηση (τουλάχιστον με 5 μέρες διαφορά).

Είναι προφανές ότι σε κάθε δημοτική ολομέλεια ένα μέλος τις ΚΟΕΣ (διαφορετικό κάθε φορά), και τουλάχιστον ένα μέλος τις ΝΟΕΣ και ένα μέλος τις ΝΕΑ θα έχουν την ευθύνη (κλιμάκιο) τις διαδικασίας.

Σε όλες τις περιπτώσεις επιβάλλεται η ενεργοποίηση των μελών των Σ.Ε. και άλλων στελεχών-μελών για την ενημέρωση των πολιτών, μελών και φίλων για το χρονοδιάγραμμα των εκδηλώσεων.

Πετράκης Μανώλης, μέλος ΚΟΕΣ

Ραψομανίκης Γιάννης, μέλος ΚΟΕΣ – μέλος Ε.Α. Ν. ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Μακρυγιαννάκη Ειρήνη, μέλος Γραμματ. ΝΟΕΣ

Στειακάκης Ζαχαρίας, μέλος ΝΟΕΣ

Κοσσυφίδης Νίκος, μέλος ΝΟΕΣ

Καραδημητρίου Μιχάλης, μέλος ΝΟΕΣ

Σιδερής Παναγιώτης, μέλος ΝΟΕΣ

Καλαϊτζάκης Δημήτρης, μέλος ΝΟΕΣ

Σφακιανάκης Θοδωρής, μέλος ΝΟΕΣ

Ρόσσα Φίλιππος, μέλος ΝΟΕΣ

Θεοδωρόπουλος Γιάννης, μέλος ΝΟΕΣ

Αγκανάκης Παναγιώτης, μέλος ΝΟΕΣ

Γογγολίδης Βαγγέλης, μέλος ΝΟΕΣ

Χαρισηάδης Θάνος, μέλος ΝΟΕΣ

Μπαντούνας Νίκος, μέλος ΝΟΕΣ

Οι θεσμοί και η πολιτική στο απόσπασμα. Υπάρχει ελπίδα;

Εδώ και 40 μέρες η χώρα μας συγκλονίζεται από ένα πρωτοφανές σκάνδαλο διαπλοκής της Εκτελεστικής Εξουσίας με τον Τύπο. Ένα σκάνδαλο που αναδείχθηκε από το ατυχές γεγονός της «πτώσης Ζαχόπουλου». Η εμπλοκή των μέσων Ενημέρωσης ήταν από την αρχή έντονη, αφού ορισμένοι δημοσιογράφοι είχαν πληροφόρηση τόσο από το Μέγαρο Μαξίμου, όσο και από την περιβόητη «35χρονη». Από τα τελευταία στοιχεία, προκύπτει ότι ίσως κάποιοι να είχαν ενημέρωση, ακόμα και από την ΕΥΠ.

Η «πτώση Ζαχόπουλου» αποκάλυψε ότι η διαφθορά και η συναλλαγή αγγίζει πλέον το Πρωθυπουργικό Γραφείο. Είναι προφανές ότι οι πολίτες με κρίση είχαν καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα πολύ νωρίτερα. Η υπόθεση των υποκλοπών, που δημοσιοποιήθηκε από 3 Υπουργούς, με προφανή στόχο να φανεί η Κυβέρνηση ως θύμα, ήταν το πρώτο δείγμα.

Ανέδειξε την αδυναμία της Κυβέρνησης Καραμανλή να συγκρουστεί με ισχυρά συμφέροντα, δίνοντας ένα κορυφαίο παράδειγμα κουκουλώματος με την συμμετοχή της Δικαιοσύνης. Στη συνέχεια άλλες υποθέσεις που άπτονται και αυτές ζητημάτων ασφαλείας και δημοκρατίας κουκουλώθηκαν με την έντονη συμμετοχή και άλλων Υπουργών.

Στον οικονομικό τομέα η «σεμνή και ταπεινή» Κυβέρνηση παρείχε κάλυψη και εκδουλεύσεις σε μονοπώλια-καρτέλ με το αζημίωτο, αφήνοντας αχαλίνωτη την ακρίβεια-θυμίζοντας τις εποχές του ΄50 και του ΄60. Παράλληλα η καρδιά του Υπουργείου Οικονομικών σχεδίασε και εκτέλεσε ένα πρωτοφανές σχέδιο υφαρπαγής των χρημάτων των ασφαλιστικών ταμείων, προς άγνωστη κατεύθυνση, με συμμετοχή πολυεθνικών κολοσσών.

Όλα αυτά τα γεγονότα αν τα συνδυάσουμε με τις απομακρύνσεις Υπουργών (Τσιτουρίδης, Μαγγίνας) και άλλων περίπου 50 στελεχών της Νέας Δημοκρατίας από διάφορες κρατικές θέσεις δείχνουν το μέγεθος της σήψης και της διαφθοράς της δεξιάς κυβέρνησης του τόπου.

Μιας Κυβέρνησης που απλά διευθετεί συμφέροντα, κάνει γαλάζια ρουσφέτια, και βοηθά ισχυρούς πολυεθνικούς κολοσσούς (των ΗΠΑ) να θέσουν υπό τον έλεγχο τους τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας και ένα μεγάλο κομμάτι της αγοράς.

Η πρόσφατη σύγκρουση στον τύπο και τα ΜΜΕ δεν έχει αντικείμενο την αποκάλυψη της αλήθειας. Η σύγκρουση γίνεται για το πιο συγκρότημα θα συμβάλει περισσότερο στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, υπέρ της Κυβέρνησης και πιο θα βρεθεί σε καλύτερη-ανταγωνιστική θέση για την απόκτηση νέων συχνοτήτων στην καλωδιακή/ψηφιακή τηλεόραση.

Τα φαινόμενα παρακμής που ζούμε οφείλονται στο γεγονός ότι η σύγκρουση ισχυρών οικονομικών παραγόντων είναι ανελέητη και οι διάφοροι ελεγκτικοί μηχανισμοί διαλυμένοι ή συνένοχοι σε αυτό το παιχνίδι διαπλοκής. Το κουκούλωμα του «πορίσματος Ζορμπά» για τα ομόλογα και η εμπλοκή του επικεφαλής του Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων (ΣΔΟΕ) στο «υπόθεση Ζαχόπουλου», αποδεικνύουν αυτή την συνενοχή.

Η Κυβέρνηση Καραμανλή είναι ανίκανη να αντιδράσει, γιατί όπως σε ανύποπτο χρόνο έχει πει ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ «κάποιοι κρατάνε τον Καραμανλή». Ένα Πρωθυπουργός που από την αρχή επικαλέστηκε τους «νταβατζήδες» μόνο και μόνο για να καλύψει την πρόθεση του να «συναλλαχθεί» μαζί τους, τώρα είναι έρμαιο αυτής της συναλλαγής.

Όλοι αναρωτιόμαστε γιατί δεν αποκαλύπτει η Κυβέρνηση τον λόγο της απομάκρυνσης Ζαχόπουλου. Όλοι αναρωτιόμαστε γιατί η Κυβέρνηση έριξε ροζ πέπλο στην υπόθεση και καθοδήγησε την δικαιοσύνη στην εσπευσμένη-εκβιαστική φυλάκιση της Τσέκου, χωρίς να αποδεικνύεται ότι εκβίαζε τον Ζαχόπουλο με κάποιο DVD. Όλοι αναρωτιόμαστε το Μαξίμου είχε κάποιο DVD-στοιχεία όταν εξεδίωξε τον Ζαχόπουλο και απλά το ίδιο διέρρευσε το τμήμα εκείνο που αποδείκνυε το «ροζ» της υπόθεσης ή όχι;

Οι απαντήσεις είναι προφανείς. Η Κυβέρνηση από την αρχή γνώριζε τα πάντα. Είτε από το περιβάλλον Ζαχόπουλου, είτε από την ΕΥΠ, είτε από δημοσιογράφους ήξερε και ξέρει τα έργα, αλλά και τα λεγόμενα του Ζαχόπουλου. Προκειμένου να μην αποκαλυφθούν όλα αυτά συναλλάχθηκε με δημοσιογράφους (όχι αυτούς που βρίσκονται «κατηγορούμενοι») και συγκροτήματα για να περιοριστούν οι διαρροές. Η πτώση Ζαχόπουλου άλλαξε την ροή των πραγμάτων και «έβαλε στο παιχνίδι» και άλλους δημοσιογράφους που προχώρησαν σε αποκαλύψεις. Την υπόθεση Ζαχόπουλου εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι «επιχειρηματίες» και «γαλάζιοι δημοσιογράφοι» για να επιβάλουν αναδιάταξη και στα έντυπα ΜΜΕ-που πριν λίγο καιρό είχε αποτύχει (εξαγορά «Πρώτο Θέμα»).

Η Κυβέρνηση και τα επιχειρηματικά συμφέροντα που την στηρίζουν επιχειρούν να ελέγξουν όλες τις πηγές ενημέρωσης, ώστε η πληροφόρηση των πολιτών να γίνεται επιφανειακά, αποσπασματικά και με λογικές συμψηφισμού και απαξίωσης του πολιτικού κόσμου συνολικά.

Το μεγαλύτερο όπλο της οικονομικής ολιγαρχίας είναι η καλλιέργεια κλίματος δυσπιστίας εις βάρος της πολιτικής εξουσίας. Όσο οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς, τόσο τις αποφάσεις μπορεί αν τις παίρνει ανεξέλεγκτα η οικονομική ολιγαρχία, «αγοράζοντας» και προωθώντας του «αρεστούς» της.Είναι κάτι περισσότερο από εμφανές ότι το κλίμα υποβάθμισης του ρόλου του ΠΑΣΟΚ, η συνεχής μεγέθυνση των εσωτερικών αντιπαραθέσεων και η «μείωση» του κύρους του Γιώργου Παπανδρέου εξυπηρετούν αυτούς τους στόχους.

Επιχειρούν να πείσουν τον έλληνα πολίτη ότι δεν υπάρχει ελπίδα και προοπτική. Ότι δεν υπάρχει κάτι πιο «καθαρό» και αποτελεσματικό και καλλιεργούν την περίφημη «καραμέλα» του «φθαρμένου» δικομματισμού. Οι ισχυροί του πλούτου θέλουν αδύναμες πολιτικές δυνάμεις και ασταθείς –άτολμες- κυβερνήσεις. Έτσι επιχειρούν να κατευθύνουν τους πολίτες προς τα μικρότερα κόμματα, ώστε να διαμορφώσουν συνθήκες συγκυβέρνησης στο κέντρο. Τα λεγόμενα «κεντροδεξιά» σενάρια, που πρώτος αποκάλυψε ο Ανδρέας Παπανδρέου, επιχειρούνται να εφαρμοστούν μέσα από την ταύτιση του ΠΑΣΟΚ με τη Νέα Δημοκρατία και ταυτόχρονα το «αβαντάρισμα» του ΣΥΡΙΖΑ και του ΛΑΟΣ.

Κάποιοι πιστεύουν ότι αν «φύγει» ένα προοδευτικό κομμάτι των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ προς τα αριστερά και ένα συντηρητικό κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας προς τα δεξιά, τότε θα επιτευχθεί είτε μια κεντροδεξιά Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, είτε μια δεξιά Κυβέρνηση με προσωπείο μεσαίου χώρου ΝΔ-ΛΑΟΣ. Και τα δυο αυτά κυβερνητικά σχήματα συντηρούν το σημερινό θεσμικό, επιχειρηματικό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό status quo.

Φυσικά αυτή την κατεύθυνση την βοηθούν η ανούσια αριστερή ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ, η δογματική και μονολιθική στάση του ΚΚΕ, οι εθνικιστικές-ορθόδοξες κορώνες του ΛΑΟΣ και φυσικά το γεγονός ότι τα κόμματα της αριστεράς δηλώνουν διαρκώς ότι δεν συνεργάζονται με το ΠΑΣΟΚ.

Η ευθύνη πέφτει στις πλάτες των πολιτών. Οι πολίτες οφείλουν να κλείσουν τα αυτιά τους στις σειρήνες της παραπληροφόρησης των κεντρικών ΜΜΕ-επιχειρήσεων. Οφείλουν να διαβάσουν πίσω από τα γράμματα των «MEGAλων» εφημερίδων. Οφείλουν να σηκωθούν από τον «καναπέ» που εξυπηρετεί την επιχειρηματική ολιγαρχία της πατρίδας μας και να πλαισιώσουν την μεγάλη δημοκρατική παράταξη.

Ένα νέο ασυμβίβαστο κίνημα που επανιδρύεται. Ξαναγεννιέται όπως το 1974, με βάση τις ανάγκες του λαού, και όχι με βάση τις ανάγκες του επιχειρηματικού κατεστημένου, της ακαδημαϊκής ελίτ και των πολιτικών καριέρας. Το ΠΑΣΟΚ γεννιέται με διαδικασίες αυτοοργάνωσης και λαϊκής συμμετοχής. Οι δημοκρατικοί, προοδευτικοί πολίτες δεν μπορούν να μείνουν απαθείς. Δεν μπορούν να μείνουν αποχαυνωμένοι από την ροζ και γκρίζα πραγματικότητα που τους προβάλουν, ούτε απαθείς στο «μαύρο» μέλλον που προδιαγράφεται.

Μέλλον μαύρο, όπου η φτώχια, η ανεργία, η υποαπασχόληση και η ταξική εκμετάλλευση, με αφορμή την φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση είναι ήδη εδώ. Το ΠΑΣΟΚ, η παγκόσμια σοσιαλιστική οικογένεια και ο Γιώργος Παπανδρέου είναι η ελπίδα του «μη προνομιούχου» έλληνα, του περήφανου έλληνα που θέλει να πάψει να είναι «ζητιάνος» ρουσφετιού και θέλει να γίνει ο διαμορφωτής του μέλλοντος του «Εδώ και Τώρα».

Πετράκης Μανώλης

3η Ομάδα Εργασίας ΚΟΕΣ. Δράσεις Δικτύων – Λειτουργία ΝΟΕΣ

Συντρόφισσες και σύντροφοι, το Κίνημα μας βρίσκεται στην τελική ευθεία για τις διαδικασίες διαβούλευσης και διαλόγου ενόψει του 8^ου Συνεδρίου μας.

Είναι προφανές ότι αυτή η προσυνεδριακή διαδικασία διαφέρει από όλες τις προηγούμενες.

Είναι μια διαδικασία που επιβάλλεται να έχει ως επίκεντρο τις ιδέες και την πολιτική και ως στόχο την επανίδρυση και αναγέννηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Επανίδρυση που θα μας συνδέει εκ νέου με τις ιδεολογικές, πολιτικές και κοινωνικές μας ρίζες.

Αναγέννηση που θα δίνει μια νέα ώθηση και ένα νέο περιεχόμενο στην σχέση μας με τον λαό.

Βρισκόμαστε λίγο μετά τις εκλογές και για πρώτη φορά, σε τόσο σύντομο χρόνο, βιώνουμε μια πρωτοφανή κρίση αξιών και θεσμών με επίκεντρο την κορυφή της Κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας.

Μια Κυβέρνηση που επαγγέλθηκε για ακόμα μια φορά αόριστες μεταρρυθμίσεις, ένας Πρωθυπουργός που φόρεσε για ακόμα μια φορέα τη ρομφαία της «σεμνότητας», της «ταπεινότητας» και της «μηδενικής ανοχής, καταρρέει μέσα στον «βούρκο» που ο ίδιος δημιούργησε.

Το κλίμα που έχει διαμορφωθεί αυξάνει τις δικές μας ευθύνες. Αναδεικνύει για ακόμα μια φορά την ανάγκη να ξεπεράσουμε την εσωστρέφεια, τις αδιέξοδες αντιπαραθέσεις και την μεμψιμοιρία.

Επιβάλλεται άμεσα να δούμε τα προβλήματα μας κατάματα, να καταλήξουμε σε σωστές διαπιστώσεις και τελικά να πάρουμε τις κατάλληλες αποφάσεις.

Αποφάσεις που θα αναδείξουν τον πλούτο των αρχών και των αξιών μας, το διαυγές περιεχόμενο των πολιτικών και το ξεκάθαρο και δεσμευτικό πλαίσιο των προγραμματικών μας θέσεων.

Επιβάλλεται άμεσα να αναδείξουμε με τον πιο περίτρανο τρόπο τις διαχωριστικές μας γραμμές, τόσο από την λαϊκίστικη, νεοφιλελεύθερη και συντηρητική δεξιά, όσο και από την κενή «αριστερολογία» και τον επιφανειακό διακηρυκτικό λόγο της παραδοσιακής «Αριστεράς».

Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα λαϊκό κίνημα. Είναι το οργανωμένο πολιτικό «τέκνο» ιδεών, οραμάτων και αγώνων, που έδωσαν οι μεταπολεμικές γενιές της πατρίδας μας.

Ταυτόχρονα είναι το κόμμα που πραγμάτωσε μεγάλο μέρος αυτών των οραμάτων, ανατρέποντας τη πορεία της αμερικανογενούς «ψωροκώσταινας» την οποία έχει χαράξει η δεξιά της πατρίδας μας.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σήμερα οφείλει να γίνει το κόμμα που θα εκφράσει εκ νέου την μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, που στενάζει υπό την πίεση της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Οφείλει να γίνει το κόμμα που θα αντιταχθεί στην ευημερία των αριθμών που επιτυγχάνεται με αντάλλαγμα την δυστυχία των ανθρώπων, την καταστροφή του περιβάλλοντος, την στέρηση των πολιτικών, κοινωνικών, και συνδικαλιστικών ελευθεριών των πολιτών, την διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, τον πόλεμο και την διαφθορά.

Για να πετύχουμε αυτή την μεγάλη σύγκρουση, αυτή τη νέα πραγματική αλλαγή επιβάλλεται εκτός από την αποσαφήνιση των ιδεολογικών και κοινωνικών μας αναφορών, την οριστικοποίηση των πολιτικών μας θέσεων και την ανασυγκρότηση των πραγματικών οργανωτικών μας δυνάμεων, να ανατρέψουμε και το λεγόμενο «κλίμα», που επιχειρεί να διαμορφώσει η «μιντιοκρατία» της πατρίδας μας.

Μια «χούφτα» δημοσιογράφων και μια μερίδα μέσων ενημέρωσης προσπαθεί να πείσει τον κόσμο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., άλλα και την ελληνική κοινωνία γενικότερα, ότι το Κίνημα είναι αποπροσανατολισμένο, ότι ο Πρόεδρος μας είναι «άφαντος» και ότι τα στελέχη μας βρίσκονται σε «κατάσταση εμφύλιου πολέμου».

Ταυτόχρονα επιχειρεί να αναδείξει ότι μετά το ξεγύμνωμα του Πρωθυπουργού και της ρητορικής του, η μόνη ελπίδα των πολιτών είναι η αποδυνάμωση του δικομματισμού και η ενίσχυση δυο άλλων μικρότερων πόλων.

Από τη μια μεριά καλλιεργεί την αντίληψη ότι ο Συνασπισμός αποτελεί την ελπίδα για μια γνήσια αριστερή και ανατρεπτική πολιτική και από την άλλη ότι ο ΛΑΟΣ κατέχει την αυθεντία της «ορθόδοξης» εθνικιστικής και λαϊκής δεξιάς.

Είναι προφανές ότι τα παραπάνω δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ο προσυνεδριακός μας διάλογος οφείλει να ανατρέψει αυτή την εικόνα. Είναι υποχρέωση όλων μας να ξεφύγουμε από γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και οργανωτικούς ανταγωνισμούς. Οφείλουμε να γίνουμε εμείς η αλλαγή και η ελπίδα των πολιτών.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν είναι μια απροσδιόριστη έννοια και ένας άϋλος μηχανισμός. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είμαστε εμείς και εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που αγωνιούν για το μέλλον της προοδευτικής παράταξης και το μέλλον της χώρας.

Ας αξιοποιήσουμε τον προσυνεδριακό διάλογο για να προσεγγίσουμε τους πολίτες.

Ας αξιοποιήσουμε την διαδικασία μέχρι το συνέδριο για να σπάσουμε την «γυάλινη» «εικονική» πραγματικότητα των TV-star δημοσιογράφων.

Ας αξιοποιήσουμε την επικοινωνία με τα μέλη μας για να αναδείξουμε ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι εδώ ενωμένο, δυνατό και νικηφόρο σε πείσμα των κατεστημένων και πλέον διαπλεκόμενων ΜΜΕ, όπως ανάγλυφα αναδεικνύει η επικαιρότητα.

Οι ΝΟΕΣ, αν και σε κάποιο βαθμό αναπαρήγαν συσχετισμούς του απώτερου παρελθόντος και συντήρησαν φθαρμένα, κουρασμένα πρόσωπα και «συστήματα» αδράνειας, μπορούν να συμβάλουν να γυρίσουμε σελίδα.

Αρκεί να απελευθερώσουμε τα μέλη των ΝΟΕΣ στην κατάρτιση προγραμμάτων επικοινωνίας και διαλόγου με τους πολίτες, χωρίς ανάσχεση από τους κατά τόπους «συντονιστές».

Αρκεί να αποδεσμεύσουμε τα στελέχη των ΝΟΕΣ, σε μια πορεία αυτοοργάνωσης από γραφειοκρατικές συνεδριάσεις σκοπιμοτήτων και διαδικασίες έντεχνης φίμωσης και καπελώματος.

Αρκεί να επιτρέψουμε με κεντρικό συντονισμό, αλλά και με ευελιξία και περιεχόμενο, την επικοινωνία των μελών μας με τους πολίτες σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χωρίο.

Για να γίνει αυτό είναι αναγκαίο να τεθούν συγκεκριμένη στόχοι σε αυτή την πορεία.

· Να δοθεί κατεύθυνση ότι πρέπει να γίνει τουλάχιστον μια εκδήλωση-συζήτηση σε κάθε Δήμο για κάποιο από τα ζητήματα δικτύων και μια τουλάχιστον εκδήλωση για κάθε δίκτυο σε επίπεδο Νομού.

· Πέρα από κάποιες κεντρικές εκδηλώσεις, με «κεντρικά» στελέχη πρέπει να γίνουν και εκδηλώσεις-συζητήσεις σε κάθε Δήμο.

· Παράλληλα σε όλους τους νομούς δεν πρέπει οι κεντρικές εκδηλώσεις να περιοριστούν στην πρωτεύουσα του νομού, αλλά και σε σημαντικούς δήμους της ενδοχώρας.

Ταυτόχρονα, όλοι γνωρίζουμε ότι σε πολλές περιοχές οι ΝΟΕΣ είναι πολυπληθείς, π.χ. στο Ηράκλειο μετέχουν 150 άτομα. Παράλληλα γνωρίζουμε ότι τα γνωστά στελέχη κάθε περιοχής, βουλευτές, υποψήφιοι βουλευτές, μέλη Π.Ε., μέλη Γραμματείας Ν.Ε., κλπ έχουν μια μεγαλύτερη δυνατότητα επικοινωνίας και παρέμβασης.

Αν θέλουμε να αλλάξουμε την εικόνα και να μην παρουσιάσουμε τα ίδια πρόσωπα πρέπει να τεθεί πλαφόν στη συμμετοχή κάθε στελέχους στις εκδηλώσεις και στα κλιμάκια.

· Προτείνω κάθε μέλος της ΝΟΕΣ να μπορεί να είναι κλιμάκιο ή εισηγητής σε 1 το πολύ 2 οργανώσεις και

· σε κάθε Νομό να πρέπει να γίνει διπλάσιος αριθμός εκδηλώσεων-συζητήσεων από τον αριθμό των οργανώσεων (π.χ. για το Ηράκλειο 60). Μια για κάποιο θέμα δικτύου και μια στην κομματική οργάνωση για τα ζητήματα Καταστατικού και πολιτικών θέσεων.

· Έτσι θα δοθεί η ευκαιρία να δράσουν όσοι επιθυμούν χωρίς αποκλεισμούς, και η συμμετοχή των μελών μας στις ΝΟΕΣ θα έχει νόημα και δεν θα είναι απλά τυπική.

Πετράκης Μανώλης

Μέλος Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής 8^ου Συνεδρίου ΠΑ.ΣΟ.Κ.

8ο Συνέδριο ΠΑΣΟΚ: Πρόκληση και ευκαιρία για απελευθέρωση νέων δυνάμεων. Ο ρόλος των ΝΟΕΣ

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Το Κίνημα μας βρίσκεται στην τελική ευθεία για τις διαδικασίες διαβούλευσης και διαλόγου ενόψει του 8^ου Συνεδρίου μας. Είναι προφανές ότι αυτή η προσυνεδριακή διαδικασία διαφέρει από όλες τις προηγούμενες. Είναι μια διαδικασία που έχει ως επίκεντρο τις ιδέες και την πολιτική και ως στόχο την επανίδρυση και αναγέννηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η οποία έρχεται ως αίτημα ολόκληρης της Ελληνικής κοινωνίας. Επανίδρυση που θα μας συνδέσει εκ νέου με τις ιδεολογικές, πολιτικές και κοινωνικές μας ρίζες και Αναγέννηση που θα μας δώσει μια νέα ώθηση και ένα νέο περιεχόμενο στην σχέση μας με τον λαό και την κοινωνία. Ένα συνέδριο που έρχεται σε μια κρίσιμη περίοδο στην οποία δοκιμάζονται τόσο οι θεσμοί όσο και οι τοπικές κοινωνίες.

Βρισκόμαστε λίγο μετά τις εκλογές και για πρώτη φορά, σε τόσο σύντομο χρόνο, βιώνουμε μια πρωτοφανή κρίση αξιών και θεσμών με επίκεντρο την κορυφή της Κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας. Η κρίση που ζούμε ακουμπάει τα θεμέλια του πολιτικού συστήματος, αφού για πρώτη φορά δίνεται η αίσθηση ότι ακόμα και θεσμοί, όπως η Δικαιοσύνη και Τύπος, αντίστοιχα, φαίνεται να εμπλέκονται στην προσπάθεια συγκάλυψης και αποπροσανατολισμού.

Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση θα πρέπει να προβληθεί το νέο ΠΑΣΟΚ το οποίο χρειάζεται να κάνει τη δική του υπέρβαση ξεπερνώντας την εσωστρέφεια του, τις αδιέξοδες αντιπαραθέσεις και αναλαμβάνοντας δράσεις και πρωτοβουλίες χωρίς αποκλεισμούς.. Το νέο αυτό ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αναδείξει τον πλούτο των αρχών και των αξιών του, το διαυγές περιεχόμενο των πολιτικών του και το ξεκάθαρο και δεσμευτικό πλαίσιο των προγραμματικών του θέσεων.

Επιβάλλεται άμεσα να αναδείξει με τεκμηριωμένο πολιτικό λόγο τις διαφορές του σε πολιτικές και θέσεις από τη Νέα Δημοκρατία και τη κοινοβουλευτική αριστερά και απαντήσει με πειστικό τρόπο σε αυτούς που έντεχνα κάνουν τα όρια θολά και συγκεχυμένα.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν είναι απλά ένα κόμμα που διεκδικεί ή περιμένει την εξουσία ως αυτοσκοπό ούτε ένας συντεταγμένος μηχανισμός, όπου η προοπτική της εξουσίας αποτελεί την «κολλητική» του ουσία. Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα λαϊκό κίνημα. Είναι το οργανωμένο πολιτικό «τέκνο» ιδεών, οραμάτων και αγώνων, που έδωσαν οι μεταπολεμικές γενιές της πατρίδας μας.

Το νέο ΠΑ.ΣΟ.Κ. οφείλει να γίνει καταλύτης και μέσο μιας νέας κοινωνικής δύναμης πολιτών που θα αντιταχθούν στην ευημερία των αριθμών που θυσιάζουν στο βωμό του κέρδους την οικολογική καταστροφή, τη στέρηση των πολιτικών, κοινωνικών, και συνδικαλιστικών ελευθεριών, την διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και τη διάσπαση των κοινωνικών δεσμών και διασυνδέσεων, την ειρήνη και την ποιότητα της ανθρώπινης ζωής.

Εμείς μια ομάδα πανεπιστημιακών δασκάλων, νέων επιστημόνων και φοιτητών θέλουμε το το σύντομο αυτό κείμενο μας να επισημάνουμε την αλλοιωμένη εικόνα του ΠΑΣΟΚ που προβάλουν μέρος του τύπου και των μέσων ενημέρωσης στην οποία παρουσιάζεται ένα αδρανοποιημένο ΠΑΣΟΚ που αναλίσκεται σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς που τα πρόσωπα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο.

Η εικόνα αυτή που δυστυχώς καταφέρνει να βρίσκει έδαφος στην νησιωτική περιφέρεια που ζούμε απαιτεί το ΠΑΣΟΚ να γίνει ένας πολιτικός φορέα που μπορεί να ενημερώνει, ευαισθητοποιεί και κινητοποιεί μέλη, φίλους και πολίτες στην κατεύθυνση μιας ενεργητικής στάσης και πρακτικής στην πολιτική και στους θεσμούς. Είναι προφανές ότι χρειάζεται μια άλλη οργάνωση, δομές και διαδικασίες που θα εμπνεύσουν νέα πρόσωπα και δυνάμεις που θα κινηθούν στις κατευθύνσεις που πρέπει να ορίσει το επικείμενο συνέδριο μας.

Η πορεία δεν είναι εύκολη αφού οι από χρόνια υιοθετημένες παραδοσιακές πρακτικές και πολιτικές έχουν διαποτίσει αρκετά στελέχη και μέλη του κινήματος μας που συχνά αναλώνονται σε άγονες αντιπαραθέσεις, οργανωτίστικους ανταγωνισμούς και γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, τόσο στην πολιτική τους «δράση», όσο και στην λειτουργία του Κινήματος. Έτσι αρκετοί ενεργοί πολίτες διαπιστώνουν να μεγαλώνει καθημερινά η απόσταση του Κινήματος μας από τις ανάγκες τους, τους προβληματισμούς τους, τις επιδιώξεις τους. Μια απόσταση που φαίνεται να δημιουργείται όχι από την μη δράση της «ηγετικής» ομάδας, αλλά από την απαξίωση των αποκεντρωμένων οργάνων, που βρίσκονταν και βρίσκονται υπό καθεστώς γενικευμένης αδράνειας και απραξίας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ο προσυνεδριακός μας διάλογος οφείλει να ανατρέψει αυτή την εικόνα. Αυτό οφείλει να λειτουργήσει ως μοχλός απελευθέρωσης νέων δυνάμεων απαλλαγμένο από γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και οργανωτικούς ανταγωνισμούς. Εμείς τα μέλη του οφείλουμε να γίνουμε η αλλαγή και η ελπίδα των πολιτών. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν είναι μια απροσδιόριστη έννοια και ένας άϋλος μηχανισμός. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είμαστε εμείς και εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που αγωνιούν για το μέλλον της προοδευτικής παράταξης και το μέλλον της χώρας.

Προτείνουμε:

· Οι ΝΟΕΣ να λειτουργήσουν ως πόλος διάχυσης των μηνυμάτων του συνεδρίου και να ενισχύσουν την αυτοοργάνωση και την αναγέννηση, χωρίς να αναπαραγάγουν παραδοσιακά και συμβατικά μοντέλα λειτουργίας κάτω από την επίδραση συσχετισμών, που φοβόμαστε ότι εξακολουθούν να επιβιώνουν μέσα σε αυτές.

· Οι ΝΟΕΣ θα πρέπει να καταρτίσουν προγράμματα επικοινωνίας και διαλόγου με τους πολίτες ενθαρρύνοντας και ενισχύοντας πρωτοβουλίες νέων, επιστημόνων και κοινωνικών ομάδων που θα μεταφέρουν το μήνυμα του συνεδρίου στις πιο απομεμακρυσμένες περιοχές της πατρίδας μας.

Οι συναντήσεις με τους πολίτες, φίλους και μέλη κεντρομόλα και αφού αναλυθούν από τις ΝΟΕΣ θα πρέπει να προωθηθούν ως πολιτικό απόσταγμα πληροφοριών και αιτημάτων στα δίκτυα και στις ομάδες εργασίας, ώστε να μεταγλωττισθούν σε πολιτικές θέσεις και απόψεις.

Το 8^ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ας αφήσει νέες δυνάμεις και νέα πρόσωπα για να εμπνεύσουν ένα νέο όραμα στους πολίτες. Ας αφήσει νέα πρόσωπα να πρωτοστατήσουν σε μια νέα πορεία με το λαό για μια δίκαιη, σύγχρονη και ισχυρή χώρα και κοινωνία.

Ας κάνουμε μια καινούρια αρχή ξεχνώντας τον «κακό» μας εαυτό και σε σύγκρουση με το παρελθόν που έφθειρε τις αρχές μας και απαξίωσε τις ιδέες μας. Ο Γιώργος Παπανδρέου έθεσε το στόχο, ο λαός του ΠΑΣΟΚ έδωσε την εντολή, εμείς επιβάλλεται να γίνουμε οι καθημερινοί και φανεροί υπηρέτες αυτών των επιλογών.

Όσοι κουράστηκαν, όσοι συμβιβάστηκαν, όσοι αλλοτριώθηκαν, αλλά και όσοι καιροσκοπούν, όσοι «υπολογίζουν» και όσοι ασκούνται σε σενάρια κρίσης, ας παραμερίσουν.

Λιονής Χρήστος, μέλος Γραμματείας ΚΟΕΣ

Πετράκης Μανώλης, μέλος ΚΟΕΣ

Ραψομανίκης Γιάννης, μέλος ΚΟΕΣ - μέλος Εθνικής Αντιπροσωπείας Ν. ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Μακρυγιαννάκη Ειρήνη, μέλος Γραμματείας ΝΟΕΣ Ηρακλείου

Στειακάκης Ζαχαρίας, μέλος ΝΟΕΣ Ηρακλείου

Κοσσυφίδης Νίκος, μέλος ΝΟΕΣ Ηρακλείου

Καραδημητρίου Μιχάλης, μέλος Πρωτοβουλίας Νέων Επιστημόνων – μέλος ΝΟΕΣ Ηρακλείου

Σιδερής Παναγιώτης, μέλος ΝΟΕΣ Ηρακλείου

Καλαϊτζάκης Δημήτρης, μέλος ΝΟΕΣ Ηρακλείου

Σφακιανάκης Θοδωρής, μέλος ΝΟΕΣ Ηρακλείου

Ρόσσα Φίλιππος, μέλος ΝΟΕΣ Ηρακλείου

Θεοδωρόπουλος Γιάννης, μέλος ΝΟΕΣ Ηρακλείου

Αγκανάκης Παναγιώτης, μέλος ΝΟΕΣ Ηρακλείου

Γογγολίδης Βαγγέλης, μέλος ΝΟΕΣ Ηρακλείου

Χαρισηάδης Θάνος, μέλος ΝΟΕΣ Ηρακλείου

Μπαντούνας Νίκος, μέλος ΝΟΕΣ Ηρακλείου

Cebotari Igor, μέλος ΝΟΕΣ Ηρακλείου

Ελευθεριάδου Βίκυ, μέλος ΝΟΕΣ Ηρακλείου

Βογιατζής Γιάννης, μέλος ΝΟΕΣ Ηρακλείου

Πρασιανάκης Γιώργος, μέλος Σ.Ε. ΠΑ.ΣΟ.Κ. Δήμου Κόφινα

Λυπάκη Κυριακή, μέλος Σ.Ε. ΠΑ.ΣΟ.Κ. Δήμου Βιάννου

Στεργιόπουλος Γιώργος, μέλος Σ.Ε. ΠΑ.ΣΟ.Κ. Νοτ. Συνοικιών Δήμου Ηρακλείου

Micro & soft Greece

Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, πιστή στην παράδοση της ελληνικής λαϊκίστικης δεξιάς συνεχίζει να απαξιώνει την χώρα μας, αλλά και τις δυνατότητες ανάπτυξης της σε όλο και περισσότερους τομείς. Συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν ένας μεταπράτης της εθνικής περιουσίας και να αναζητά για όλα τα ζητήματα ένα ιδιωτικό πολυεθνικό –πολιτικά αρεστό- κολοσσό να την ξεπουλήσει.

Έτσι μετά την απαξίωση της Δ.Ε.Η. και τα διαχειριστικά αδιέξοδα που έχει επιφέρει στην επιχείρηση, με στόχο να την ξεπουλήσει. Μετά την διαρκή συρρίκνωση του Ο.Τ.Ε. στην αγορά, και την παράδοση του, σε διάφορα πολυεθνικά κερδοσκοπικά κεφάλαια. Μετά την αντιμετώπιση των αποθεματικών των ταμείων ως περιουσιακό στοιχείο προς «τζογάρισμα» και υπεξαίρεση σε αγαστή συνεργασία με πολυεθνικό κολοσσό. Μετά την καθολική διάλυση, συρρίκνωση και απαξίωση της Ολυμπιακής, με στόχο να ευνοηθούν συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα. Μετά την στρατηγική της παράδοσης των υποδομών και των «φιλέτων» των ελληνικών λιμανιών σε πολυεθνικά ολιγοπώλια.

Η Κυβέρνηση εμφάνισε τελικά την περιβόητη σύμβαση του ελληνικού δημοσίου με την πολυεθνική εταιρεία Microsoft. Μια σύμβαση που εξακολουθεί επί της ουσίας να παραμένει μυστική και να συνοδεύεται από δεκάδες παραπομπές σε άλλες συμφωνίες, που ούτε μπορούν να ελεγχθούν, ούτε γνωρίζουμε σε πιο στάδιο βρίσκονται. Η Κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει την σύμβαση ως μεγάλο επίτευγμα, δίνοντας την ψευδαίσθηση ότι το ελληνικό δημόσιο γλιτώνει εκατομμύρια Euro από την αγορά λογισμικού από την Microsoft με έκπτωση. Φυσικά η Κυβέρνηση αποσιωπά ότι επί της ουσίας δεσμεύει το ελληνικό δημόσιο και δεκάδες φορείς που εποπτεύονται από αυτό να έχουν σχεδόν αποκλειστικό προμηθευτή την συγκεκριμένη «εθνική» εταιρεία.

Έτσι με τις πλάτες του κ. Αλογοσκούφη η εν λόγω εταιρεία αποκτά μια μονοπωλιακή–εθνική- αγορά. Οι συνέπειες είναι πολλαπλές. Από την μια περιορίζεται ο ανταγωνισμός, αλλά και η δυνατότητα των ελληνικών επιχειρήσεων να παράγουν νέα καινοτόμα προϊόντα, με στόχο να καλύψουν τις όλο και μεγαλύτερες ανάγκες του ελληνικού δημοσίου. Έτσι συρρικνώνεται η εσωτερική αγορά, οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια δεκάδες επιστήμονες στην ανεργία ή στο εξωτερικό. Παράλληλα οι ελληνικές επιχειρήσεις θα αναγκαστούν να μην επενδύουν στην παραγωγή λογισμικού, αλλά απλά να «αντιπροσωπεύουν» φίρμες του εξωτερικού με μικρότερο κόστος.

Ταυτόχρονα, πλήττεται βαρύτατα ο ερευνητικός τομέας της Πληροφορικής στη χώρας μας. Η ανάπτυξη της πολιτικής για την «Ψηφιακή Ελλάδα», μέχρι το 2013, θα έδινε τη δυνατότητα σε πολλά ιδρύματα και εταιρείες να παράγουν προϊόντα για το ελληνικό δημόσιο τα οποία στην συνέχεια θα μπορούσαν να εξαχθούν σε άλλες χώρες. Έτσι θα μπορούσε να θεμελιωθεί ένας δυναμικός εξωστρεφής κλάδος, που θα προωθεί τις Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΤΠΕ), δίνοντας μια νέα ώθηση στην εθνική οικονομία.

Η σύμβαση περιέχει δεκάδες αοριστίες και παράλληλα εγκυμονεί κινδύνους για πλήρη εξάρτηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που στερούνται εξειδικευμένου προσωπικού και δυνατοτήτων έρευνα αγοράς σε διεθνές επίπεδο, από την εν λόγω εταιρεία. Όχημα για τα παραπάνω αποτελεί το portal που θα φτιάξει η συγκεκριμένη εταιρεία και το οποίο θα παρέχει «καθοδήγηση» σχετικά με την απόκτηση υψηλού επιπέδου τεχνογνωσίας και τη δυνατότητα επιδότησής τους από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αλήθεια μέσα από αυτό το portal δεν θα προωθούνται προνομιακά τα προϊόντα της; Έτσι επί της ουσίας η Κυβέρνηση όχι μόνο χαρίζει τον δημόσιο τομέα και συνολικά τον κλάδο του S/W στην Microsoft, αλλά νοθεύει τον «ελεύθερο» ανταγωνισμό, τον οποίο προσκυνά με ευλάβεια ο κ. Αλογοσκούφης σε κάθε του δήλωση, και στον ιδιωτικό τομέα.

Ακόμα μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος από την ασαφή και πάλι πρόβλεψη για την ίδρυση «Κέντρου Καινοτομίας της Microsoft στην Ελλάδα, το οποίο θα υποστηρίζει την ακαδημαϊκή κοινότητα, τις ελληνικές εταιρίες λογισμικού και τις νέες αναπτυσσόμενες επιχειρήσεις». Αλήθεια τι είδους θα είναι αυτή η υποστήριξη; Μήπως η έμμεση προώθηση πατέντων και προϊόντων της εν λόγω εταιρείας;

Μήπως δημιουργείται έτσι μια «κερκόπορτα» για την όλο και μεγαλύτερη εξάρτηση της χώρας, ακόμα και στην κοιτίδα που παράγονται οι νέες γνώσεις από πολυεθνικούς κολοσσούς made in USA? Ακόμα και οι πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες, το ψηφιακό εκπαιδευτικό λογισμικό, μέχρι και η εκπαίδευση του προσωπικού των πανεπιστημιακών εργαστηρίων, παραδίδεται στην συγκεκριμένη επιχείρηση και τους εγχώριους «υπεργολάβους» της. Ενώ η «εθνική» εταιρεία καραδοκεί και για την «αρπαγή» νέων επιστημόνων μέσα από υποτροφίες για διδακτορικές διατριβές! Ταυτόχρονα, επί της ουσίας δημιουργείται το πρακτικό πλαίσιο για την de facto προώθηση της ουσίας και της φιλοσοφίας των «πατέντων λογισμικού».

Ανάμεσα στα άλλα το εν λόγω κέντρο θα παρέχει δυνατότητες «επιμόρφωσης των πολιτών σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα ψηφιακών γνώσεων». Μήπως αυτό απλά σημαίνει εκπαίδευση και καθοδήγηση των χρηστών αποκλειστικά και μόνο πάνω στα προϊόντα και τις προδιαγραφές-πατέντες της εν λόγω επιχείρησης. Μήπως τελικά το σύνολο των δραστηριοτήτων της χώρας στην Πληροφορική θα εξαντλείται στην εκπαίδευση για χρήση και στην κατανάλωση προϊόντων της εν λόγω εταιρείας?

Προκειμένου να χρυσώσει το χάπι, η Κυβέρνηση διατυμπανίζει ότι «για τους πολίτες με χαμηλά εισοδήματα θα ιδρυθούν επιπλέον Κοινωνικά Κέντρα Εκμάθησης της Τεχνολογίας στην Περιφέρεια για την ανάπτυξη δεξιοτήτων στις νέες τεχνολογίες». Με άλλα λόγια η «εθνική» εταιρεία Πληροφορικής θα παρέχει «φτηνά» την εκπαίδευση στην χρήση των προϊόντων της!

Αμιγώς τεχνικά μερικά προϊόντα ή εφαρμογές της εν λόγω εταιρείας αντιμετωπίζουν προβλήματα ασφάλειας, ενώ σε άλλες περιπτώσεις δεν αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά ζητήματα προστασίας προσωπικών δεδομένων. Παράλληλα η ελληνική Κυβέρνηση αδιαφορεί για τις ευρωπαϊκές οδηγίες που επιβάλουν την διαλειτουργικότητα των προγραμμάτων και την προσβάσιμη μορφή επεξεργασίας των δεδομένων για τον καθένα. Τέλος μεγάλα θα είναι και τα προβλήματα μετά τη λήξη της σύμβασης σε ζητήματα συντήρησης και αναβάθμισης του λογισμικού γεγονός που αυξάνει την εξάρτηση της χώρας, και μάλιστα υπό εκβιαστικό καθεστώς μετά το τέλος της σύμβασης!

Είναι προφανές ότι ολόκληρη η ακαδημαϊκή κοινότητα, οι επιστήμονες, οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις των κλάδων ΤΠΕ και γενικά οι παραγωγικοί φορείς της χώρας οφείλουν να απορρίψουν τις επιλογές και την μυστικιστική πολιτική του κ. Αλογοσκούφη και της Κυβέρνησης-μεσιτών του Κ. Καραμανλή.

Όλοι μαζί φορείς, κόμματα και προοδευτικοί πολίτες οφείλουμε να αναδείξουμε το συγκεκριμένο θέμα και να δώσουμε τη μάχη στη Βουλή, την κοινωνία, αλλά και σε Ευρωπαϊκούς και εθνικούς θεσμούς προκειμένου να αποτύχει η προσπάθεια της Κυβέρνησης και να καταπέσει ο Νόμος, αν τελικά ψηφιστεί. Αν μια Κυβέρνηση αναγκάζεται να φέρει Νόμο και μάλιστα ελλιπή και ασαφή για να κυρώσει μια σύμβαση, σημαίνει ότι η σύμβαση αυτή είναι παράνομη.

Ποια είναι τα πραγματικά οφέλη της χώρας, της παραγωγικής της βάσης και του επιστημονικού και ερευνητικού της δυναμικού από αυτή την συμφωνία; Γιατί η εν λόγω εταιρεία δεν μπορεί να διεκδικήσει επί «ίσης όροις» τους διαγωνισμούς του δημοσίου; Γιατί δεν μπορούν οι διάφοροι κρατικοί φορείς να έχουν εναλλακτικές επιλογές και ευελιξία στην επιλογή, αλλά και στην παραγωγή λογισμικού με βάση τις εξειδικευμένες και διαρκώς εξελισσόμενες ανάγκες τους;

Γιατί να μην μπορούν να έχουν ελευθερία επιλογής μεταξύ εταιρικού και ελευθέρου λογισμικού; Γιατί άραγε η χώρα μας δεν προωθεί καθολικά το ελεύθερο λογισμικό, δίνοντας έτσι περισσότερες ευκαιρίες για καινοτομία και δημιουργική συμμετοχή των επιστημόνων και των εταιρειών πληροφορικής στην ανάπτυξη του κλάδου και των σχετικών τεχνολογιών ΤΠΕ;

Η επιλογής μας είναι απλή. Ας αντισταθούμε όλοι στην παράδοση κάθε εθνικής αναπτυξιακής προοπτικής σε κάποιο πολυεθνικό, χρηματιστηριακό μονοπώλιο.