Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2007

Μερικές σκέψεις και μια ανάλυση που δεν έχει τύχει μέχρι σήμερα ιδιαίτερης προσοχής...

Η κίνηση του Γιώργου Παπανδρέου στη Βουλή δεν ήταν συνταγματικά και καταστατικά αναγκαία. Ήταν όμως πολιτικά και ηθικά αναγκαία. Αυτή είναι η διαφορετική ποιότητα του Γιώργου.
Η πολιτική πρέπει να στηρίζεται στην διαφάνεια, την ειλικρίνεια και την ελευθερία. Ο ΓΑΠ αυτό ήθελε. Δεν ήθελε την αποδοχή των Βουλευτών επειδή, απλά την έχει θεσμικά μέχρι τις 11/11.
Την ήθελε επειδή οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ συνειδητά του την δίνουν, ιδιαίτερα μετά την φιλολογία για το ποιος πρέπει να πάει στη Βουλή ως Πρόεδρος και "ποια θα είναι η στάση Καραμανλή"

Αυτή η εντολή-στήριξη έστω με εντάσεις επιτευχθεί.

Αυτό όμως που πιστεύω ότι πρέπει να αναλυθεί και να εξηγηθεί είναι τι υπονοούσε ο σ. Βενιζέλος Β. λέγοντας: «επιχείριση υφαρπαγής της ψήφου μας»; Μήπως τελικά για τον σύντροφο Βενιζέλο Β. αυτή η «θεσμικά» κατά τα άλλα «κατοχυρωμένη» αποδοχή δεν ήταν από τον ίδιο αυτονόητα δεδομένη προς τον Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.;

Μήπως κάποιοι κρίνουν 'εξ ιδίων τα αλλότρια'; Πως γίνεται να πιστεύει κάποιος ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θα έκανε μια κίνηση στη Βουλή και την Κ.Ο. για να την αξιοποιήσει συνδικαλιστικά ως υποψήφιος Πρόεδρος, σε 10-20-30 μέρες; Έλεος!

Δηλαδή "ψήφος εμπιστοσύνης"στη Βουλή σημαίνει και ψήφος για Πρόεδρος στις 11/11;

Από την άλλη τι εννοούσε ο Κώστας Σημίτης: «Πρόεδρε μας διχάζεις. Δεν γίνεται να διαλέξουμε τον ένα ή τον άλλον»...«Η ενότητα δεν διασφαλίζεται με κατατάξεις»;

Αφού ο Γιώργος Παπανδρέου είναι Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και άρα Πρόεδρος της Κ.Ο. και αφού έχει την εμπιστοσύνη όλων (όπως είπε ο σ. Κακλαμάνης) σε πιο δίλημμα μπήκε ο σ. Σημίτης και κάποιοι άλλοι;

Επίσης τι σχέση έχουν οι αποφάσεις του Πολιτικού Συμβουλίου για την πολιτική και εκλογική διαδικασία επιλογής Προέδρου με μια συμβολική διαδικασία στη Βουλή η οποία είχε στόχο την μάχη με τη ΝΔ;

Η σύγχυση που έχουν κάποιοι είναι μεγάλη και μάλλον προκαλείται από «την δίψα για εξουσία»...όπως χαρακτηριστικά είπε ο Πρόεδρος.

Άρα μήπως τελικά ο Γιώργος Παπανδρέου με την κίνηση του αποκάλυψε την αλήθεια; Μήπως η ενότητα που επικαλούνται κάποιοι είναι επίπλαστη και οι ίδιοι την έχουν φαλκιδεύσει εδώ και καιρό;

Αφού η στήριξη σε επίπεδο Βουλής, μέχρι τις 11/11 είναι αυτονόητη και θεσμική γιατί κάποιοι δεν θέλησαν να την δώσουν με ελεύθερη βούληση και ατομική ευθύνη.
Γιατί δεν άφησαν όσους θέλουν να την δώσουν και όσους δεν θέλουν να μην την δώσουν, χωρίς να "φακελωθούν", αλλά θέλησαν να «κρυφτούν» πίσω από τους «θεσμούς» ή την ισοπεδωτική «δια βοής» στήριξη;

Ο Απ. Κακλαμάνης εκτός από την ενότητα ("επίπλαστη" μάλλον) έσωσε και κάποιους άλλους... Δυστυχώς όμως όσοι παρατηρούν και αναλύουν κατάλαβαν.

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2007

Τώρα Αλλάζουμε το ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αμέσως μετά το εκλογικό αποτέλεσμα βρίσκεται μπροστά σε μια σημαντική κρίση. Η κρίση αυτή είναι σε ένα βαθμό φυσιολογική, αφού κάθε κακό αποτέλεσμα, σε ένα κόμμα εξουσίας, προκαλεί αναζητήσεις και ανασφάλειες.

Δυστυχώς, όμως κανείς δεν πρόλαβε να καταλάβει τι ακριβώς γίνεται. Κανείς δεν πρόλαβε να αναλύσει τα αίτια και να διαπιστώσει αν υπάρχει κρίση ταυτότητας, κρίση θέσεων-προγράμματος, ελλιπής ή λανθασμένη εκλογική τακτική, αδυναμία ηγέτη ή ηγετικού σχήματος, κρίση-φθορά προσώπων, συλλογική ευθύνη, έλλειψη εναλλακτικής πρότασης, κλπ.

Όλα σκεπάστηκαν από μια αμετροεπή εμφάνιση στο Ζάππειο και μια βαρύγδουπη δήλωση σωτηρίας. Δήλωση αυτόκλητη και προφανώς λόγω συγκυρίας αλαζονική. Φταίει γι’ αυτό ο σύντροφος Βενιζέλος; Προφανώς ναι. Όχι γιατί δεν έχει το δικαίωμα να “θέλει”, αλλά κυρίως γιατί δεν έχει το δικαίωμα να απαιτεί και να “εκβιάζει” το συναίσθημα των απογοητευμένων φίλων του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Είναι δυνατόν να έχει ερμηνεύσει αυτόματα εντός μερικών ωρών ότι η αιτία του αποτελέσματος αναγάγεται αποκλειστικά και απ’ ευθείας στο πρόσωπο του Προέδρου? Τόσο σίγουρος είναι ότι δε φταίει η πρόσφατη κυβερνητική εικόνα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.? Τόσο σίγουρος είναι ότι δε φταίει η «ύποπτη» χαλαρότητα που επέδειξαν στελέχη, όργανα και οργανώσεις? Τόσο σίγουρος είναι ότι δε φταίει ο χρόνος των εκλογών, οι φωτιές, η μικρή προεκλογική περίοδος, η σύγχυση και ο συμψηφισμός των δυο μεγάλων κομμάτων, που συστηματικά καλλιεργούν τα ΜΜΕ, και πολλά άλλα?

Φίλες, φίλοι τα πράγματα νομίζω ότι είναι ξεκάθαρα. Ο σ. Βαγγέλης «βιάστηκε», γιατί κάποιοι άλλοι βιάζονται. Βιάζονται όλα τα τρωκτικά που θέλουν πάση θυσία την εξουσία, όχι για το λαό, αλλά για να συνεχίσουν όλα όσα διέκοψαν το 2004. Όλα όσα στοίχησαν και στοιχίζουν στην εικόνα και έχουν καταγράψει στο υποσυνείδητο του λαού ενστάσεις για την ηθική του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Ταυτόχρονα συνεχίζει να προκαλεί τους προοδευτικούς, αριστερούς πολίτες, με αλαζονικές δηλώσεις, όπως για το σίγουρο και υψηλού επιπέδου μέλλον που διαφυλάττει για τον Γιώργο στο κόμμα, αλλά και για την μεγαλοψυχία του προς όλους ως «μελλοντικός ηγέτης της προοδευτικής παράταξης»

Ας δούμε όμως τι έκανε ο Γιώργος. Ο Γιώργος εισήγαγε στην πολιτική ζωή ένα νέο ήθος και ύφος πολιτικού. Ταυτόχρονα εισήγαγε νέα ζητήματα και κυρίως νέα πρόσωπα. Το ύφος του μπορεί να μην προκαλεί πάθος και πώρωση. Σίγουρα όμως είναι ύφος σύγχρονο και ουσιαστικό. Λέει αυτό που θέλει να πει χωρίς φανφάρες και θεατρινισμούς (π.χ. Καραμανλής). Αυτό που λέει το εννοεί και κυρίως το κάνει. Είναι απλός, είναι ένας από εμάς.

Ταυτόχρονα το νέο ήθος, που έτσι και αλλιώς τον διακρίνει, εκφράστηκε στην πολιτική του, και με τις (περιορισμένες ομολογουμένως) αλλαγές που έκανε στο κόμμα. Την περιφερειακή οργάνωση του κόμματος και τα όρια θητείας σε όλα τα επίπεδα, ώστε να επιβληθεί η ανανέωση και να περιοριστεί ο νεποτισμός και η στασιμότητα.

Τα νέα ζητήματα (μετανάστες, περιβάλλον, πράσινη ανάπτυξη, ελεύθερος χρόνος, ποιότητα αστικού περιβάλλοντος, στήριξη οικογένειας, ποιότητα ζωής, αυτονομία πολιτικού συστήματος, διαφάνεια, κλπ) άλλοτε ήταν "ξένα" και άλλοτε για κάποιους, επικίνδυνα.

Αυτή η ατζέντα είναι ξένη για τη δεξιά και το κατεστημένο και επικίνδυνη για τη διακομματική διαπλοκή των συγκροτημάτων. Ταυτόχρονα είναι ατζέντα με προοπτική και με πλατιά λαϊκή και κοινωνική αναφορά. Κάποιοι ακόμα, μπορεί να μην το καταλαβαίνουν, αλλά αυτά τα θέματα, μαζί με τα θέματα που απασχολούν την Ευρώπη και το μέλλον της και την Σοσιαλιστική Διεθνή (κλιματικές αλλαγές, μετανάστευση, επιδημίες, πόλεμοι, φτώχια) είναι τα ζητήματα του μέλλοντος.

Τέλος τα πρόσωπα. Βιάστηκαν κάποιοι να τα βαφτίσουν "άγνωστα", "ασήμαντα", "ανίκανα". Αυτό που ενοχλούσε είναι ότι ήταν ελεύθερα! Δεν είχαν εξαρτήσεις. Δε χρωστούσαν την ενδεχόμενη εκλογή τους, την ‘υπουργοποίηση’ τους ή οτιδήποτε άλλο, σε κανέναν. Δεν εκχωρούσαν την κομματική, κοινωνική, κλπ πορεία τους σε κανέναν.

Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με το όνομα "Παπανδρέου" προκαλούν τρόμο. Τρόμο στο κατεστημένο, τρόμο στο παρασιτικό κεφάλαιο, τρόμο σε κάθε κοινωνικό στεγανό.

Όταν ο Γιώργος. λοιπόν απέδειξε ότι δε θα κυβερνήσει με τους "αρεστούς", αλλά με τους "άριστους", όπως πρόσφατα ξαναδήλωσε. Όταν δεν επανέφερε στα ψηφοδέλτια κανένα "γόνο" του εκσυγχρονισμού που "ξέβρασε" ο λαός το 2004. Όταν απέδειξε ότι μπορεί να διώξει από το πιο "λαϊκό" (λαϊκιστή θα έλεγα εγώ) ιστορικό στέλεχος-Κ. Κουλούρη, μέχρι τον πιο μετριοπαθή αστό (κατεστημένο θα έλεγα εγώ) πετυχημένο-Γ. Παπαντωνίου... ο τρόμος τούς κυρίευσε!

Ο Γιώργος έκανε το λάθος να τους δείξει τα δόντια του πολύ νωρίς. Όταν «έκοψε» βουλευτές με την «υπόθεση Πάχτα». Όταν έφερε ένα νέο ψηφοδέλτιο Ευρωεκλογών. Όταν προώθησε μερικά "καθαρά" στελέχη στο Πολιτικό Συμβούλιο. Όταν το 2005, σε ανύποπτο χρόνο, δήλωσε ότι δε θα κυβερνήσει με τους TVstar, καλώντας τα ΜΜΕ-lobby να προβάλουν και τα νέα στελέχη του Κινήματος.

Αλήθεια, ποιος "επενδυτής" θα αποσύρει την "επένδυσή" του και θα αποχωριστεί το "μετοχικό κεφάλαιο" του στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. ή τη Ν.Δ.; (όλοι γνωρίζουμε τη λίστα των στελεχών, όλων των κομμάτων, που συστηματικά εμφανίζονται και ανακυκλώνονται στα talk-show.)

Αυτό γίνεται σήμερα! Συγκεκριμένες “μετοχές-πρόσωπα” στρατεύονται πίσω από την επιλογή (σαν να πρόκειται για «νέο διευθύνοντα σύμβουλο») φιλόδοξων "μετόχων".

Αυτό που δεν ξέρουν είναι ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει μια μόνο μετοχή και μόνο έναν ιδιοκτήτη, το ΛΑΟ!

Πρόεδρε, ΜΑΖΙ ΤΑ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΟΛΑ! ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!