Σκέψεις...και σενάρια, που όμως δεν είναι τελείως "φανταστικά"

Διακινδυνεύω μια πρόβλεψη-σκέψη...

Όλα όσα συμβαίνουν στην χώρα αποτελούν ένα συγκροτημένο εδώ και καιρό σχέδιο οικονομικών συμφερόντων και πολιτικών "μαριονετών"... Το ΠΑΣΟΚ ως αντίληψη και ο ΓΑΠ ως πρόσωπο είναι εμπόδιο στον σχεδιασμό τους να γυρίσουν την Ελλάδα οικονομικά και κοινωνικά -με ή χωρίς Euro - στο 1950. Επιδιώκουν όλη η κρίση (εθνική και διεθνής) να περάσει στη κοινωνία και αυτοί (τραπεζίτες και τζάκια) να συνεχίσουν να κάνουν "business as usual". Μάλιστα χρησιμοποιούν την κρίση, όπως και όλοι οι δεξιοί απανταχού στη γη, ενάντια στον εξισορροπητικό ρόλο του κράτους και στα βασικά στοιχεία που συγκροτούν την πολιτική και δημοκρατική νομιμοποίηση των Κυβερνήσεων και των αποφάσεων τους.

Δυστυχώς, σε αυτό μετέχουν και καριερίστες-στελέχη του ΠΑΣΟΚ που είναι απόλυτα εξαρτημένα! Αν ο ΓΑΠ επιχειρήσει να τα "απομακρύνει"... Αν δουν ότι δεν μπορούν να πετύχουν μια Κυβέρνηση διαφόρων συνδυασμών από τα 4 "συστημικά" κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΣΥ) και με Πρωθυπουργό επιπέδου "Παπαδήμου, Ψυχάρη...ή καταλληλότερου" δεν θα διστάσουν να πάνε ακόμα και σε "εκτροπή"....τύπου Αιγύπτου (αποπροσανατολισμένη λαϊκή εξέγερση κατευθυνόμενη από blog και f/b...χάος σε δημόσιο και δρόμους...προσωρινό στρατιωτικό συμβούλιο...κυβέρνηση εθνικής ενότητας:δημοσιογράφων, οικονομικών παραγόντων και πολιτικών που θα ιδρύσουν τα νέα κόμματα. Τα γεγονότα της 28ης ήταν μια καλοστημένη πρόβα... Αν η Κυβέρνηση Παπανδρέου συνέχιζε ...στις 25 Μάρτη ίσως και τμήματα του στρατού να παρέβαιναν "αυτοβούλως" με διάφορους τρόπους εντός και εκτός παρελάσεων...).

Φουσκώνουν την οργή του λαού εδώ και καιρό και τον τροφοδοτούν συστηματικά με το "όραμα" της μη αναγνώρισης του χρέους (ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, Πολίτες κατά του Χρέους, κλπ) και το "δίκαιο" αίτημα να τιμωρηθούν οι κλέφτες-πολιτικοί (κινήσεις "ΣΠΙΘΑ", Καζάκη, κ.α.)

Η συνεχής κριτική του MEGA προς την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Άμυνας, η συνεχής απόδοση δημοσίου λόγου στους απόστρατους, τα γεγονότα στην Σχολή Ευελπίδων, και πολλά άλλα, είναι μηνύματα προς όσους πολιτικούς σκέφτονται να αντισταθούν και προς τον λαό.... Ειδικά το γεγονός στη Σχολή Ευελπίδων -αφού ο φασίστας είναι γιος ταξιάρχου στον Έβρο- δείχνει ότι ήταν σχεδιασμένο και ότι υπάρχει κάλυψη και "κινητικότητα". Οι συμβολισμοί είναι προφανής (και ο Παπαδόπουλος από τον Έβρο ξεκίνησε τα "κατορθώματα" του....)

Βρισκόμαστε μπροστά στο παράδοξο ...η Τουρκία να περιορίζει την επιρροή του στρατού...και η Ελλάδα να τον φέρνει σε πρώτο πλάνο, παράλληλα με την άνοδο της ακροδεξιάς σκέψης και την συνεχή "ωραιοποίηση" της (πάλι από το MEGA)....

Δυστυχώς, τα μεγάλα "εκδοτικά" συγκροτήματα της "δημοκρατικής παράταξης", όπως θέλουν να λέγονται... λειτουργούν πλέον όπως δούλευαν τα "ανάκτορα". Οι επιχειρηματικές οικογένειες που συνεργάζονται πίσω από αυτά, ονειρεύονται σχέδια Μάρσαλ, επενδύσεις, θαλασοδάνεια, κλπ, όπως αυτά που έδινε η "Χούντα" και ο Καραμανλής! Η χώρα πάει "πρόσω ολοταχώς" προς τα πίσω και το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δεν το έχει κατανοήσει, αλλά πρωτοστατεί στην κακοφωνία και στην "ανιστόρητη" προσέγγιση της εθνικής και διεθνούς πραγματικότητας!

Η "Κυβέρνηση Παπαδήμου" ήταν και είναι στρατηγικό λάθος και πρέπει να τελειώνουμε μαζί της γρήγορα!!! Όπως βγαίνουν διάφοροι "νεόκοποι" και ανιστόρητοι και μιλάνε για το "νέο ΠΑΣΟΚ" και νέους κύκλους μεταπολίτευσης, χωρίς ιδεολογικό περιεχόμενο και ταξικό προσανατολισμό... πρέπει να βγουν και άλλοι και να μιλήσουν για τις πραγματικές και βαθύτερες αξίες που συγκροτούν το ΠΑΣΟΚ... Πολύ βαθύτερες από τον απλό "δημοκρατικό σοσιαλισμό" που επικαλείται ο Κουβέλης... Αυτό μόνο ταιριάζει σε χώρες της Κ.&Β. Ευρώπης που δεν έχουν γνωρίσει "εκτροπές" και εμφυλίους.

Στην Ελλάδα η "δημοκρατία" και η "πατριωτική" διακυβέρνηση δεν ήταν ποτέ αυτονόητα και είναι πάντα στοιχείο αγώνα, διεκδίκησης και επαναβεβαίωσης! Όλα αυτά μαζί είναι το ΠΑΣΟΚ! Πρέπει άμεσα να ανασυνταχθούμε και πρέπει όλοι οι σύντροφοι που νοιώθουν απογοητευμένοι να καταλάβουν ότι αυτά που διακυβεύονται είναι πολύ περισσότερα από μερικές χιλιάδες Euro, καταθέσεις ή ακίνητα που χάνουν/απαξιώνονται... Πρέπει να πιέσουμε τους Βουλευτές μας να πάρουν πρωτοβουλίες και να υπάρξει ακόμα και "αυτο-οργάνωση" μέσα στις οργανώσεις/συνδικαλιστικές παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ!

ποΛιτική αδεία: …αυστηρά Παπανδρεϊκο!!!

ποΛιτική αδεία: …αυστηρά Παπανδρεϊκο!!!: Μπορώ να καταλάβω την Εύα, την Τόνια, τη Σούλα, τη (μεταμοντέρνα πια) Βασούλα, αυτό το Καρέ της Χαράς τέλος πάντων που πάνω στο ...πικ...

ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ

Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν από την εκλογική Νίκη του ΠΑΣΟΚ, στις 4 Οκτωβρίου 2009. Δύο χρόνια προσπάθειας αντιμετώπισης της Κρίσης, που κληρονόμησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Δύο χρόνια, που η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού (μισθωτοί, συνταξιούχοι, νέοι) σηκώνει το βάρος της προσπάθειας Δημοσιονομικής Εξυγίανσης της χώρας. Αυτό συντελείται μέσω μίας άνευ προηγουμένου περικοπής μισθών και συντάξεων, αλλά και μίας υψηλής φορολόγησης των εισοδημάτων των Ελεύθερων Επαγγελματιών, την ίδια στιγμή που στο όνομα της Εθνικής Προσπάθειας, αναιρούνται κατακτήσεις δικαιωμάτων δεκαετιών και συκοφαντούνται και απαξιώνονται συλλογικότητες, αναγκαίες και χρήσιμες για τη λειτουργία της Δημοκρατίας.

Αυτά τα δύο χρόνια σκληρών και επώδυνων θυσιών, δεν φαίνεται να έχουν πείσει τον Ελληνικό Λαό για την αποτελεσματικότητα των εφαρμοζόμενων πολιτικών. Δεν έχουν πείσει τον Ελληνικό Λαό, ότι υπάρχει «φως στο τούνελ». Γιατί η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι κρίση δημοσιονομική, αλλά κρίση πολιτική, η οποία οδήγησε στο δημοσιονομικό εκτροχιασμό της Ελλάδας.

Το πολιτικό σύστημα, που εγκαθίδρυσε η Μεταπολίτευση, μπορεί αφενός να εγκαθίδρυσε την μακροβιότερη περίοδο πολιτικής σταθερότητας στην Πατρίδα μας, αφετέρου όμως γέννησε μία σειρά στρεβλώσεων. Στρεβλώσεων, οι οποίες πυροδότησαν την κρίση την οποία σήμερα βιώνουμε.

1) Δημιούργησε ένα συγκεντρωτικό και σπάταλο κράτος. Ένα κράτος, που εξελίχθηκε σε εχθρό κάθε παραγωγικής προσπάθειας της Χώρας. Ένα κρατικό τομέα στην οικονομία, που ενώ διαθέτει τεράστιες δυνατότητες και απεριόριστους ανθρώπινους πόρους, δεν μπορεί να συμβάλλει στην παραγωγική προσπάθεια του Έθνους.

2) Διαστρέβλωσε το νόημα ύπαρξης συλλογικοτήτων, απαραίτητων για τη λειτουργία της Δημοκρατίας στην καθημερινότητα της, όπως ο Συνδικαλισμός. Έτσι, θεσμοί που δημιουργήθηκαν για να διασφαλίζουν τη συμμετοχή των πολιτών στο σύστημα λήψης αποφάσεων, στην καθημερινή και ομαλή λειτουργίας της Δημοκρατίας, μετατράπηκαν, σταδιακά και κατά τη λειτουργία τους, σε κατεστημένα ιερατεία, διακρινόμενα από έναν αυτισμό, που διευκολύνει σήμερα τον ευτελισμό και εν τέλει την κατάργησή τους.

3) Η προσπάθεια δημιουργίας ενός αποκεντρωμένου κράτους, ευτελίστηκε στη δημιουργία δομών αποκέντρωσης, που λαμβάνουν αρμοδιότητες χωρίς αντίστοιχα έσοδα. Δομών, που μέσα σε ένα καθεστώς αδιαφάνειας, με την εξαίρεση λαμπρών παραδειγμάτων, παράγουν χρέη, ελλείμματα και πολλές φορές σκάνδαλα. Πρόσφατο και χαρακτηριστικό παράδειγμα ο νόμος «Καλλικράτης» και η αδυναμία εφαρμογής του στην καθημερινότητα, λόγω του πρόχειρου σχεδιασμού και της μη πρόβλεψης πόρων.

4) Το δικαίωμα στην εργασία, που έχει υποχρέωση η Πολιτεία να διασφαλίζει για τις επόμενες γενιές, μετατράπηκε, στην πορεία, σε ένα πλέγμα πελατειακών σχέσεων, που διασφάλιζε την πρόσβαση στο σπάταλο δημόσιο, για τους πολίτες, αφού η Μεταπολιτευτική Ελλάδα έχασε κάθε στοίχημα ανταγωνιστικότητας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ακόμη και οι λαμπρές προσπάθειες εφαρμογής ενός συστήματος αξιοκρατικών προσλήψεων στο Δημόσιο τομέα, όπως ο νόμος «Πεπονή», φαλκιδεύτηκαν και υπονομεύτηκαν.

5) Το κομματικό σύστημα, και τα ελπιδοφόρα με τη λαϊκή συμμετοχή μαζικά κόμματα και κινήματα, μετατράπηκαν, από τη δεκαετία του 90’ και έπειτα, σε γραφειοκρατικές δομές, που υποτάσσονται είτε στον εκάστοτε αρχηγό, είτε σε χρεωκοπημένα και ξεπερασμένα ιερατεία, χωρίς καμία εξαίρεση.

2009-2011. ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΜΦΑΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟ

Υπό το βάρος των παραπάνω αναμφισβήτητων συνθηκών, η Ελληνική Κυβέρνηση, προσπάθησε να διαχειριστεί την Κρίση, δυστυχώς όμως, μόνο στη δημοσιονομική της διάσταση.

Η ρητορική μάλιστα που αναδείχθηκε, θεώρησε και θεωρητικοποίησε ως αυτοσκοπό τη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας, αγνοώντας βέβαια ότι και αν αυτή επιτευχθεί, δεν θα αργήσουμε να εκτροχιαστούμε και πάλι. Οι μεταρρυθμίσεις που προωθήθηκαν, αντιμετώπισαν τα προβλήματα στενά στη δημοσιονομική τους διάσταση. Το αποτέλεσμα είναι και οι προσδοκώμενες δημοσιονομικές επιδόσεις να μην επιτευχθούν και να υποβαθμιστούν περαιτέρω βασικά Δημόσια κοινωνικά αγαθά, όπως η Παιδεία και η Υγεία.

Κατά συνέπεια η εφαρμοζόμενη πολιτική δεν μπορεί να μας βγάλει από το φαύλο κύκλο της ύφεσης. Εκτός αν αποδεχόμαστε, ότι θα λάβει χαρακτηριστικά μόνιμα η υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής των Ελλήνων. Εκτός αν αποδεχόμαστε μία κοινωνία με κατώτερη τάξη, που θα υποβάλλεται σε θυσίες και ανώτερη τάξη, η οποία θα απολαμβάνει προνόμια. Δηλαδή μία κοινωνία του 1/3, στην καλύτερη εκδοχή της.

Προφανώς μία χώρα στην οποία οι αριθμοί θα ευημερούν και οι άνθρωποι θα πένονται και θα δυστυχούν, δεν είναι η Ελλάδα που η δική μας Γενιά οραματίζεται. Δεν είναι η Ελλάδα που θέλουμε να κληρονομήσουμε στα παιδιά μας.

Τούτο συνέβη υπό το φως κάποιων βασικών ελλειμμάτων, που είχε ο χειρισμός της κατάστασης την τελευταία διετία:

1) Υπήρξε μία μονοσήμαντη διαπραγμάτευση επί του χρέους, η οποία αγνοεί ότι ο δημοσιονομικός χειρισμός, είναι μεν σημαντικός αλλά δεν είναι αυτοσκοπός. Η δημοσιονομική πολιτική αποτελεί εργαλείο για τις Αλλαγές που θέλεις να κάνεις. Η δε διαπραγμάτευση έγινε υπό το βάρος μίας διαλυμένης οικονομίας, που βρισκόταν ήδη σε ύφεση και αναπτυξιακό τέλμα και με μια δημόσια διοίκηση αδύναμη να ανταποκριθεί στις ανάγκες.

2) Δεν προβλήθηκε ένα δομημένο και συνεκτικό σχέδιο πολιτικών αλλαγών, το οποίο θα άλλαζε την Ελληνική Κοινωνία, και την προοπτική της. Αντίθετα θεωρήθηκε, ότι οι Δημοκρατικοί Θεσμοί είναι η αιτία του προβλήματος, και όχι η στρεβλή λειτουργία τους, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε σε λύσεις που υιοθετούνται, χωρίς συλλογική συμμετοχή. Σε λύσεις που καταργούν τη Δημοκρατία στην καθημερινότητά της.

3) Ελλείψει εποπτικών και ελεγκτικών μηχανισμών, το βαρύ φορτίο της Κρίσης το σηκώνουν τα συνήθη υποζύγια, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι καθώς και οι ελεύθεροι επαγγελματίες με εμφανή εισοδήματα. Αντίθετα, όσοι φοροδιέφευγαν και εισφοροδιέφευγαν εξακολουθούν να το κάνουν. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Παρατεταμένη ύφεση και αδυναμία επίτευξης των όποιων στόχων.

4) Υπό το φως των παραπάνω, η διαπραγμάτευση και η πολιτική της Πατρίδας μας αναλώνονται στην αντιμετώπιση του άγχους εκτόξευσης του κόστους του δανεισμού και των ασφαλίστρων ασφάλισης του Ελληνικού Χρέους. Αυτό όμως δεν είναι Πολιτική. Πολιτική, σήμερα, είναι να διαπραγματευτείς εξ’ αρχής τη θέση της Ελλάδας στο Διεθνές σύστημα, τη διασφάλιση των Δικαιωμάτων της και την κατοχύρωση της Προοπτικής της. Αυτό όμως απαιτεί Σχέδιο και Κεφάλαιο Αξιοπιστίας. Αυτό απαιτεί Όραμα για την Ελλάδα του 2020.

5) Μολονότι είναι ήσσονος σημασίας, πρέπει να σημειωθεί και κάτι ακόμη. Δυστυχώς, στη δύσκολη περίοδο που είχαμε μπροστά μας, αποφασίστηκε ο εξοβελισμός του ΠΑΣΟΚ, ως συλλογικού υποκειμένου, από την προσπάθεια εξόδου από την Κρίση. Επιλέχθηκε η περαιτέρω απονεύρωσή του, με αποτέλεσμα σήμερα την προσπάθεια να την κάνει μία κεντρική κυβερνητική γραφειοκρατία, η οποία φαντάζει απομονωμένη από την Κοινωνία και το Λαό. Πολλές φορές μάλιστα, απέναντι από το Λαό, χωρίς συλλογικό υποκείμενο να υπερασπίζεται την πολιτική αυτή.

6) Συνέπεια της έλλειψης παραγωγής πολιτικής από ένα συλλογικό υποκείμενο, είναι η ανάδειξη δύο καταστροφικών ρευμάτων στην Ελληνική Κοινωνία, που οριζόντια διαπερνούν το πολιτικό σκηνικό. Από τη μία των φανατικών οπαδών της πολιτικής που επιβάλλει η Τρόικα. Αναδεικνύουν μάλιστα τον εαυτόν τους, ενδυόμενοι την τήβεννο της σοβαρότητας και υπευθυνότητας, σε απηνείς διώκτες του Ελληνικού Λαού. Από την άλλη των Λαϊκιστών, που ούτε λίγο είτε πολύ, λένε ότι καλώς συνέβαινε ό,τι συνέβαινε. Αυτών που δεν αντιλαμβάνονται την ανάγκη να υπάρξουν βαθιές δομικές Αλλαγές, προς το συμφέρον του Ελληνικού Λαού.

Απέναντι και στα δύο ρεύματα είναι η ώρα να πούμε ότι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΕΛΟΣ! Η Ελλάδα μπορεί! Μπορεί να έχει καλύτερο μέλλον από αυτό που σήμερα προδιαγράφεται. Μπορεί να υπάρξει ένα σχέδιο Ελπίδας και Ανάτασης. Γιατί ή σωτηρία της χώρας και η αναγκαία Εθνική Συμφιλίωση, δεν επιτυγχάνονται με το Λαό συκοφαντούμενο και στο απόσπασμα. Επιτυγχάνεται με το Λαό Συμμέτοχο και Πρωταγωνιστή των Αλλαγών. Αυτά τα δύο χρόνια, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, η υλοποίηση νεοφιλελεύθερων πολιτικών, με έμφαση στην οικονομία της αγοράς, οδήγησε τους Λαούς στην ύφεση και την εξαθλίωση.

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ

Εμείς, σε αντίθεση με άλλους, δεν κρύβουμε την πολιτική μας ταυτότητα. Είμαστε Δημοκράτες Σοσιαλιστές, είμαστε ΠΑΣΟΚ. Απευθυνόμαστε, όχι σε εκτός ΠΑΣΟΚ σχήματα και δυνάμεις, αλλά στις δυνάμεις αυτές που σύμπτυξαν και δημιούργησαν το μεγάλο πλειοψηφικό ρεύμα Αλλαγής στην Ελληνική Κοινωνία. Τις δυνάμεις, που διατύπωσαν την ανάγκη για αναδιανομή του πλούτου, εκσυγχρονισμό των δομών του Κράτους και ανατροπής της αντίληψης, που είχε διαμορφώσει επί δεκαετίες η Δεξιά.

Πιστεύουμε, ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι ο πρωταγωνιστής της προσπάθειας υπέρβασης της Κρίσης. Πρέπει να είναι ο πυλώνας του πολιτικού συστήματος, που με υπευθυνότητα αλλά και αυτοκριτική, θα προτείνει και θα πείσει για τις λύσεις που υπάρχουν.

Πιστεύουμε σε ένα αναγεννημένο ΠΑΣΟΚ. Ένα αναγεννημένο Λαϊκό Κίνημα με συλλογικότητα και εσωτερική δημοκρατία. Ένα Κίνημα που θα αποτελεί το συλλογικό διανοητή, που θα αφυπνίσει την κοινωνία. Θα της δώσει ελπίδα. Θα την οδηγήσει Μπροστά.

Πιστεύουμε στις δυνατότητες που έχει ο Λαός μας και η Πατρίδα μας, για να βγει από την Κρίση. Πιστεύουμε ότι η Ελλάδα μπορεί να πάει μπροστά. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Αγώνας είναι εύκολος. Ότι η προσπάθεια είναι σύντομη. Όχι. Αντίθετα ξέρουμε ότι ο Αγώνας είναι μακρύς. Ξέρουμε ότι ο Αγώνας είναι, για τη Γενιά μας και για την Ελλάδα που θα παραδώσουμε στα παιδιά μας.

Είμαστε Πατριώτες. Ξέρουμε ότι είναι πατριωτική ευθύνη να πούμε την Αλήθεια, και να αγωνιστούμε για να ζήσει η Γενιά μας και οι επόμενες Γενιές σε μία Αναγεννημένη Πατρίδα. Περήφανη, Δημοκρατική, Ανεξάρτητη. Για αυτό και είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε τον Αγώνα αυτό.

Ξέρουμε και έχουμε βαθιά συνείδηση, ότι ο αγώνας που δίνουμε, είναι να γίνει η Επαναστατική αυτή Αλλαγή, η οποία, στην κυριολεξία, θα χτίσει εξ αρχής το οικοδόμημα του Ελληνικού Κράτους. Η Ελλάδα χρειάζεται μία Επαναστατική Αλλαγή με σχέδιο, που θα γίνει Μαζί με το Λαό, για το Λαό.

Οι κύριοι άξονες του σχεδίου Ελπίδας και Αλλαγής είναι οι εξής:

1) Πολιτική Αλλαγή του τρόπου διεύθυνσης της χώρας. Χρειαζόμαστε ενδυνάμωση της Πολιτικής μας Δημοκρατίας. Αναβάθμιση του ρόλου της Βουλής. Σταθερός Εκλογικός Νόμος. Ανάδειξη και ενδυνάμωση των βάθρων καθημερινής άσκησης της Δημοκρατίας, όπως ο Συνδικαλισμός. Αλλαγή του τρόπου λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων, ώστε να είναι σύγχρονοι συλλογικοί πολιτικοί θεσμοί και όχι αρχηγικοί σχηματισμοί. Αποδυνάμωση των αρμοδιοτήτων της Εκτελεστικής Εξουσίας. Θεσμοθέτηση της δεσμευτικής νομικής ισχύος των προεκλογικών προγραμμάτων, ώστε να πάψουμε άλλα να λέμε πριν τις εκλογές και άλλα να πράττουμε μετά. Ενίσχυση της ισονομίας και της αποτελεσματικής και γρήγορης απονομής της Δικαιοσύνης.

2) Εκσυγχρονισμός και επανίδρυση του Δημόσιου Τομέα. Ένα σύγχρονο οργανόγραμμα, το οποίο θα ικανοποιεί την ανάγκη ενός παραγωγικού δημόσιου τομέα. Αποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση που θα είναι το εργαλείο υποστήριξης της παραγωγικής Αναδιάρθρωσης και Ανάπτυξης της Ελλάδας. Ένας σχεδιασμός που θα περιορίζει την γραφειοκρατία και την αδιαφάνεια. Θα δημιουργεί ένα κράτος Στρατηγείο, απελευθερώνοντας δυνάμεις και πόρους προς την Περιφέρεια.

3) Παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Η χώρα πρέπει να παράγει πλούτο. Πρέπει να είναι παραγωγική και συνάμα ανταγωνιστική. Αυτό απαιτεί από την Πολιτεία να εκπονήσει ένα σχέδιο αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και των πόρων της Ελλάδας. Να επενδυθούν κεφάλαια για να δημιουργηθούν βιώσιμες και ανταγωνιστικές επιχειρήσεις, σε διεθνές επίπεδο. Απαιτείται πρωταγωνιστής της προσπάθειας να είναι οι ιδιωτικές επενδύσεις, με όρους και κανόνες για την αποφυγή μονοπωλίων ή ολιγοπωλίων. Κίνητρα, ώστε τα κεφάλαια διαρκώς να επενδύονται. Ένα σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα. Προφανές είναι, ότι χρειάζεται να αναδείξουμε και έναν κοινωνικό τομέα της οικονομίας, δίπλα στον ιδιωτικό. Χρειάζονται, επίσης, Δημόσιες επιχειρήσεις, σε στρατηγικούς τομείς της Οικονομίας, οι οποίες θα ρυθμίζουν όπου είναι αναγκαίο την Αγορά, διασφαλίζοντας πρόσβαση όλων στα δημόσια και κοινωνικά αγαθά, χωρίς όμως να παράγουν ελλείμματα.

4) Διασφάλιση της συμμετοχής της Ελλάδας στο Διεθνές Σκηνικό, αξιοποιώντας και την γεωπολιτική θέση της . Η προσπάθειά μας δεν πρέπει να σπρώξει την Ελλάδα στο περιθώριο της Διεθνούς Κοινότητας και στην έξοδό της από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό όμως απαιτεί αξιοπιστία. Να αποδείξουμε ότι αλλάζουμε, ότι γινόμαστε ανταγωνιστικοί, ότι αντιμετωπίζουμε λάθη και παθογένειες. Απαιτεί όμως και διαπραγμάτευση, στην οποία να είναι κάποιος διατεθειμένος να πει και ΌΧΙ. Και το όχι να είναι σεβαστό. Και σεβαστό γίνεται, όταν έχουν οι πολιτικές αποφάσεις την εμφανή στήριξη του Λαού. Απαιτείται διαπραγμάτευση για γενναία στήριξη της προσπάθειάς μας για παραγωγική αναδιάρθρωση και ανασυγκρότηση. Πρέπει όμως εμείς να έχουμε αντίστοιχο Σχέδιο. Δεν μπορείς να ζητάς από κανέναν να σε σώσει. Δικαιούσαι όμως, στο πλαίσιο συνδεδεμένων οικονομιών να απαιτείς να σε στηρίξουν, ιδίως όταν τα δικά σου ελλείμματα έχουν διασφαλίσει τα πλεονάσματα άλλων χωρών. Δικαιούσαι να ζητάς κανόνες, που θα διασφαλίζουν την ισόρροπη ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οφείλουμε να διατυπώσουμε προτάσεις, που θα θωρακίζουν και ενισχύουν την πραγματική οικονομία και θα τιθασεύουν την αχαλίνωτη αγορά. Είναι η ώρα να συζητήσουμε το παραγωγικό μας σχέδιο και όχι τα δανεικά τα οποία θα λάβουμε.

5) Όλα τα παραπάνω απαιτούν μία κοινωνική συμφωνία. Μία συμφωνία της Πολιτείας, με τις παραγωγικές δυνάμεις και τις δυνάμεις της Εργασίας. Ένα Εθνικό σχέδιο συλλογικής ευθύνης, με επιμερισμένες τις ευθύνες και δίκαιη κατανομή των θυσιών της κάθε πλευράς, ώστε να δημιουργήσουμε την Αναγεννημένη Ελλάδα. Ένα διαφανές εθνικό σχέδιο, μακριά από εξαρτήσεις και άνομα συμφέροντα. Μια συμφωνία, όπου ο Λαός και οι κοινωνικές ομάδες που διαμόρφωσαν και στήριξαν το ΠΑΣΟΚ, θα νιώθουν ότι «το μέλλον» τους αφορά και δικαιώνει τις θυσίες, τους κόπους και τους αγώνες τους.

6) Τα παραπάνω επίσης απαιτούν και προϋποθέτουν την Κοινωνική Δικαιοσύνη. Την Ελλάδα δύο χρόνια τώρα την κράτησαν όρθια τα συνήθη «θύματα». Είναι η ώρα να αναζητηθούν πόροι και από αυτούς που συστηματικά φοροδιαφεύγουν. Από τα κεφάλαια που έχουν διαφύγει στο εξωτερικό, ώστε να αντιμετωπιστούν οι τρέχουσες ανάγκες της Ελλάδας. Άμεσα επίσης, πρέπει να δημιουργηθούν δομές στήριξης των ομάδων που θίχτηκαν από την πολιτική που έχει εφαρμοστεί, ώστε να μη βρεθούν ευρείες ομάδες του πληθυσμού ανυποστήρικτες στο περιθώριο. Σύγχρονος και αποδοτικός δημόσιος τομέας, σημαίνει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες κοινωνικής υποστήριξης και συνοχής και όχι απλά μείωση προσωπικού ή μείωση κόστους.

Η Ελλάδα ΜΠΟΡΕΙ.

Η Γενιά μας Μπορεί.

Απέναντι στους εραστές των Ιδεών της Τρόικας, να αντιτάξουμε την Ελπίδα ενός βιώσιμου σχεδίου για την υπέρβαση της Κρίσης, με στόχο την παραγωγική και «δημοκρατική» οικονομία και την δίκαιη-συνεκτική κοινωνία.

Απέναντι στους ανέξοδους λαϊκιστές, που εκπροσωπούν πρακτικές ευνοιοκρατίας και προνομίων, που μας οδήγησαν στο τέλμα, να αντιτάξουμε την απόφασή μας για βαθιές αλλαγές. Για να αλλάξουμε ότι μας κρατάει πίσω.

Μπορούμε να δημιουργήσουμε μία Νέα Ελλάδα που να ανήκει και να υπηρετεί όλους τους Έλληνες.

1. Αναστασίου Θωμάς Γραμματέας Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Καστοριάς

2. Γεωργαντάς Γιάννης Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων

3. Γιακαλής Παναγιώτης Μέλος Εθνικής Αντιπροσωπείας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ- Μέλος Συνέλευσης Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος

4. Γκούβας Βασίλης Μέλος Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Φθιώτιδας- πρ. μέλος Εθνικού Συμβουλίου Νεολαίας ΠΑΣΟΚ

5. Δολιώτης Χάρης Μέλος Περιφερειακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Ηπείρου- Υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος Ηπείρου

6. Δραμουντάνης Γιάννης Δημοτικός Σύμβουλος και Υποψήφιος Δήμαρχος Ανωγείων- Υποψήφιος Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Ρεθύμνου

7. Ζωγράφος Σπύρος Πρόεδρος Δημοτικής Κοινότητας Πέρδικας Θεσπρωτίας

8. Καμάς Παντελής Μέλος Εθνικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ- πρ. Γραμματέας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ

9. Κοσσυβάκη Ελευθερία Μέλος Εθνικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ

10. Κώστας Σπύρος Αντιδήμαρχος Δήμου Ηγουμενίτσας- πρ. μέλος Εθνικού Συμβουλίου Νεολαίας ΠΑΣΟΚ

11. Μιχαηλίδης Γιώργος Δημοτικός Σύμβουλος Βέροιας- πρ. Γραμματέας ΠΑΣΟΚ Βέροιας

12. Μπάντιος Νίκος Μέλος Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Θεσπρωτίας

13. Πανταζής Κώστας Γραμματέας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ- μέλος Πολιτικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ

14. Πάππου Μιχάλης Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Συκεών-Νεάπολης Θεσσαλονίκης- Μέλος Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Α’ Θεσσαλονίκης

15. Πετράκης Μανώλης πρ. Μέλος Εκτελεστικής Γραμματείας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ

16. Σιώκας Απόστολος Πρόεδρος Δημοτικής Κοινότητας Μοσχάτου Αττικής- Μέλος Εθνικής Αντιπροσωπείας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ

17. Τσακιρίδης Νίκος Μέλος Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Πιερίας- πρ. Νομαρχιακός Σύμβουλος Πιερίας

18. Τσιλογιάννης Ανδρέας Μέλος Τομέα Οργανωτικής Πολιτικής ΠΑΣΟΚ

19. Χρηστίδης Παύλος Μέλος Εθνικής Αντιπροσωπείας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ

Σενάρια ...καταστροφής & προδοσίας... με δραματικές συνέπειες!

Οι προτάσεις της ΝΔ αλλά και η συνολική πολιτική κατάσταση θυμίζουν κρίσιμες περιόδους της ελληνικής ιστορίας (1893-1896, 1920-1922, κλπ). Δυστυχώς για άλλη μια φορά ο λαός βομβαρδίζεται από λαϊκιστικές προτάσεις που ακούγονται ωραίες… Αντίστοιχες ήταν και οι προτάσεις (για σταμάτημα της Μικρασιατικής εκστρατείας) της ενωμένης αντιπολίτευσης (θυμίζει την αντι-μνημονιακή σύμπνοια της εποχής…) το 1920. Ο λαός τότε την πάτησε… θα την ξαναπατήσει τώρα?

Ο Σαμαράς ήδη έχει κλείσει το «πεδίο της αναδιαπραγμάτευσης»… Θα πάρει μερικά «καθρεφτάκια» για τους «ιθαγενείς» (μείωση/περιορισμό στα χαράτσια της περιόδου) με αντάλλαγμα την περιθωριοποίηση της Ελλάδας (και ίσως και άλλων χωρών) στους θεσμούς και τις λειτουργίες της ΕΕ και της ΕΚΤ…. Η Μέρκελ το προωθεί συστηματικά! Ο ΓΑΠ είχε πει από τις αρχές του 2010 ότι διαφώνησε κάθετα σε περιορισμό των «δικαιωμάτων ψήφου» των χωρών που «εξόκειλαν».

Αυτό είναι το πραγματικό πεδίο της αντιπαράθεσης (μαζί με το ποιος θα πληρώσει τώρα και στο μέλλον) σε επίπεδο ΕΕ. Αυτό ίσως να εξηγεί και την υποτιθέμενη αργοπορία της Γερμανίας να δώσει λύσεις… Ίσως η Γερμανία θέλει να λύσει άλλα προβλήματα, μέσα από την ελληνική κρίση…περιορίζοντας ακόμα και την επιρροή της Γαλλίας στη "νέα" Ευρώπη...

Παλιότερα, ο Ανδρέας, η Γαλλία και γενικότερα η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία είχαν εμποδίσει την λειτουργία «διευθυντηρίου» στην ΕΕ… Σήμερα με την λογικής της «τιμωρίας των ασυνεπών χωρών» ετοιμάζεται η απόλυτη εγκαθίδρυση του. Έτσι αντί για «περισσότερη δημοκρατική Ευρώπη λαών και χωρών» θα έχουμε μια «αυταρχική Ευρώπη» με αφεντικά τους «ισχυρούς και πειθαρχημένους» και «παρίες-υπηρέτες» τους «φτωχούς και απείθαρχους», που φυσικά δεν πρόκειται να ξεφύγουν ποτέ από την κατάσταση αυτή, αφού οι δομές της ΕΕ και η μονεταριστική οργάνωση της δεν το επιτρέπουν…

Άρα, μήπως ο Σαμαράς και η ΝΔ έχουν ήδη εκχωρήσει τον θεσμικό ρόλο της χώρας στην ΕΕ, με αντάλλαγμα την «ασυμβίβαστη επικράτηση» τους, επενδύοντας στον λαϊκισμό της «αντίστασης στα μέτρα» και στο «λάθος»? Αυτό δεν έκανε και ο Κ. Καραμανλής με την κ. Μέρκελ και τον κ. Μπαρόζο? Αυτοί έκαναν τα «στραβά μάτια» για τα «greek statistics» και ο Κ. Καραμανλής αγόραζε πολιτικό χρόνο, μοιράζοντας μισθούς, δημόσια περιουσία (ΟΤΕ, Ολυμπιακή, ΕΛΠΕ, κλπ) και «προνόμια»?

Ας ελπίσουμε ότι ο ΓΑΠ ακολουθεί την πορεία της αντίδρασης σε αυτές της επιλογές. Ελπίζω επίσης το ΠΑΣΟΚ να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να μην παρασυρθεί από τις «σειρήνες» της αποφυγής του πολιτικού κόστους και των προσωπικών στρατηγικών. Επίσης ελπίζω ότι δεν θα την πατήσουν οι Έλληνες και δεν θα οδηγήσουν την χώρα, αλλά και την Ευρώπη σε μια ανεπανόρθωτη καταστροφή, που θα επηρεάσει το μέλλον όλων μας και τη φυσιογνωμία της χώρας για δεκαετίες … (όπως έκαναν το 1920...)

Χρειάζεται θάρρος και αλήθεια...

Η μεταρρυθμιστική πορεία της Κυβέρνησης έχει ατονήσει...και πολλές αλλαγές γίνονται με ένα βήμα μπρος και δυο πίσω (κλειστά επαγγέλματα, "Καλλικράτης" στο δημόσιο, κλπ) ή με κακοφωνία. Η ταύτιση μεγάλου τμήματος των μεταρρυθμίσεων με το μνημόνιο έχει οδηγήσει σε μια (τουλάχιστον) επικοινωνιακή αδυναμία να περάσουν ως κάτι θετικό στη κοινωνία.

Το μνημόνιο έχει περάσει ως "βραχνάς-αλυσίδα" που επιβάλουν οι δανειστές -λόγω των περικοπών/φόρων- και όχι ως εργαλείο συνολικής χρονοπρογραμματισμένης ανασυγκρότησης της χώρας.

Η παραγωγική αναδιάρθρωση δεν προχωράει ή δεν γίνεται εμφανής γιατί δεν υπάρχει δημόσιο (ΠΔΕ, ΕΣΠΑ) και ιδιωτικό χρήμα (δανεισμός, άμεσες επενδύσεις) σε παραγωγική-αναπτυξιακή κατεύθυνση, κλπ. Όλα αυτά μαζί με την "κοινωνική τρομοκρατία" των ΜΜΕ, την διεθνή καταστροφολογία και την (δυστυχώς) απαίτηση για "αίμα στην αρένα" φοροφυγάδων, ‘λαμογιών’ και επίορκων πολιτικών, έχουν οδηγήσει τον κόσμο σε απόγνωση, άρνηση, αδιαφορία, οργή...

Από την άλλη το "πολιτικό υποκείμενο" ΠΑΣΟΚ, είτε άγεται και φέρεται από την "πελατοκρατία" του παρελθόντος, είτε προσχωρεί με "λαγνεία" στον "μονόδρομο" του φιλελευθερισμού, είτε ταυτίζεται με ακραίες φωνές (και εγκαταλείπει το κάρο), είτε σιωπά φοβούμενο την λαϊκή δυσαρέσκεια ή για να διατηρηθεί στην εξουσία...

Πρόεδρε, χρειάζονται πρωτοβουλίες που δεν θα κινούνται μόνο από την κορυφή, ή από μια αστική ελίτ που οραματίζεται ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα. Χρειάζονται πρωτοβουλίες από την βάση (τύπου "Καταναλώνουμε ότι Παράγουμε") που θα γίνουν πλατιές και θα λειτουργούν ...ας πούμε ως "ομάδα κρούσης" σε πολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο.

Ο λαός χρειάζεται όχι απλά "πάτο στο βαρέλι", χρειάζεται ένα όραμα -που θα στηρίζεται σε βήματα που θα δει άμεσα και όχι σε λόγια για το μέλλον- που δεν θα περιγράφει απλά κάποιες ιδέες και αξίες, αλλά θα υποδεικνύει με ακρίβεια το πρότυπο κοινωνίας και οικονομίας που θέλουμε! Πρότυπο που πρέπει να είναι διακριτό, χωρίς επικοινωνιακές κορώνες "συνεννόησης", και απόλυτα διαφορετικό σε όρους ή περιεχόμενο (π.χ. εφεδρεία, ιδιωτικοποιήσεις, κλπ) από την δεξιά!

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του προοδευτικού φίλου και μέλους του ΠΑΣΟΚ δεν είναι η άσκηση "φιλελεύθερων αναγκαστικών πολιτικών"... είναι η ρητορεία που εν πολλοίς δηλώνει αποδοχή/ταύτιση με αυτές αφήνοντας να εννοηθεί ότι είναι σωστές και κοινά αποδεκτές πολιτικές!

Απαιτείται ο κόσμος να μάθει σε ποια Ευρώπη κινούμαστε και πως αυτή η Ευρώπη χτίστηκε από το 1990 και μετά (με συνενοχή και της σοσιαλδημοκρατίας, ειδικά από το 1995 και μετά).... Αρκεί να θυμηθούμε την δήλωση του Ανδρέα Παπανδρέου μετά από Σύνοδο Κορυφής (στη Μαδρίτη) που είπε: "Είναι η πρώτη φορά που αισθάνθηκα πολύ μόνος... Τρέμω και φοβάμαι την Ευρώπη που χτίζουμε...θεσμοθετούμε την κοινωνία των 2/3...."

(Απλά η Ελλάδα συντήρησε την κοινωνία των ~3/3 με δανεικά...)

Στον αστερισμό της κ. Γεωργαντά

Ας δούμε τι μας είπε η κ. Γεωργαντά... Ποιο είναι το γεγονός. Ποιες είναι οι συνέπειες του. Ποιες είναι οι εκτιμήσεις της. Τι δεν μας λέει. Που είναι οι εντυπώσεις. Τι ρόλο παίζουν τα ΜΜΕ.

Γεγονός:

Το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης το 2009 ήταν ~12,1%. Το έλλειμμα των ΔΕΚΟ, που προστέθηκε στο έλλειμμα της γενικής Κυβέρνησης, ήταν ~2,5%. Έτσι το συνολικό έλλειμμα ήταν ~14,6%, όπως το ανακοίνωσε η EUROSTAT τον Φεβρουάριο του 2010 (με αυτό το έλλειμμα μπήκαμε στο μνημόνιο). Αυτό το έλλειμμα το αναθεώρησε η EUROSTAT σε 15,4% τον Φεβρουάριο του 2011.

Τι μας λέει η κ. Γεωργαντά:

Άρα η κ. Γεωργαντά αποδέχεται τα επιμέρους ελλείμματα! Δεν αμφισβητεί λοιπόν τα στοιχεία! Απλά μας ενημερώνει ότι η “πρόσθεση” τους σε ένα ενιαίο έλλειμμα έγινε χωρίς κάποιες ...μελέτες! Αυτή είναι όλη η δήλωση της κ. Γεωργαντά! (Τα υπόλοιπα είναι δικά της σενάρια, σκόπιμες πολιτικές εκτιμήσεις και προσεγγίσεις).

Τι δεν μας λέει η κ. Γεωργαντά:

Φυσικά δεν εξηγεί σε κανέναν... Θα άλλαζε κάτι αν γίνονταν οι μελέτες; Κέρδιζε τίποτα η χώρα αν γίνονταν αυτές οι μελέτες; ...Άρα κερδίζαμε κάτι ή είναι απλά μια επιστημονική/τεχνοκρατική διαφωνία στο εσωτερικό της ΕΛΣΤΑΤ ?

Προσοχή! Δεν αμφισβητεί τα επιμέρους στοιχεία! Δεν αμφισβητεί την πρόσθεση και ότι αυτή μπορούσε να γίνει νόμιμα! Αμφισβητεί απλά τον τρόπο (χωρίς μελέτες)!!!

Για το μνημόνιο:

Δυστυχώς οι Έλληνες έχουν “κοντή μνήμη”.

Στο μνημόνιο μπήκαμε επειδή είχαμε έλλειμμα 14,6% (δεν θα μπαίναμε αν ήταν 12,1%???...) ή επειδή είχαμε ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ μεγάλο έλλειμμα (6-7 φορές πάνω από τον προϋπολογισμό και 2,5+ φορές πάνω από ότι είχε πει η Κυβέρνηση της ΝΔ τέλη Σεπτέμβρη) με μεγάλη μείωση ανταγωνιστικότητας (από το 2004 μέχρι το 2008) και απότομη αύξηση του δημοσίου χρέους την 5ετία 2004-2008 ;;;

Προφανώς το άθροισμα των παραπάνω (και όχι μόνο το έλλειμμα) και η δυσπιστία στα στατιστικά στοιχεία μας (2007, 2008, 2009), οδήγησαν τις αγορές να μας δανείζουν με αυξημένα (μη βιώσιμο χρέος/κρίση δανεισμού) επιτόκια... που ΑΥΤΑ ΤΕΛΙΚΑ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!

Άρα το “έλλειμμα” ήταν απλά η αφορμή της αναξιοπιστίας! (είτε 12,1%, είτε 14,6% μικρή η διαφορά*). Η αιτία ήταν τα υψηλά επιτόκια που προκλήθηκαν από την τραγική (πραγματική) κατάσταση των ελληνικών δημοσιονομικών και της προοπτικής της οικονομίας (σε περίοδο διεθνούς ύφεσης και αστάθειας)...σε όλα τα επίπεδα!

Αν λοιπόν η ΕΣΥΕ (τότε) δεν δεχόταν τις υποδείξεις της EUROSTAT οι Ευρωπαίοι δεν θα έβλεπαν μια “τεχνοκρατική διαφωνία” περί μελετών... Θα θεωρούσαν ότι οι “μπαγαπόντηδες” Έλληνες, πάνε πάλι να την γλυτώσουν! Άρα καλώς δεχτήκαμε τις υποδείξεις γιατί έπρεπε να ανακτήσουμε πάνω απ' όλα την αξιοπιστία μας... ώστε να ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΝ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΑΝΕΙΣΟΥΝ 109 δις.

ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

Για τους Έλληνες ακαδημαϊκούς:

Το παράδειγμα της κ. Γεωργαντά είναι χαρακτηριστικό της νοοτροπίας των ελλήνων πανεπιστημιακών... στους οποίους η κ. Διαμαντοπούλου εμπιστεύτηκε ΠΛΗΡΩΣ τα ελληνικά ΑΕΙ-ΤΕΙ...

Είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα της πιο “σκληρής” και “πελατειακής” συντεχνίας που υπάρχει στη χώρα. Η συντεχνία που συνδυάζει τις εξουσίες της δικαιοσύνης, της Βουλής, της εκκλησίας, και της Κυβέρνησης μαζί!

Αφού, αποφασίζουν τα του “οίκου τους” (δαπάνες, έργα-επενδύσεις, προγράμματα, διαχείριση περιουσίας, κλπ), εκλέγονται μεταξύ τους (διορισμός, εξέλιξη, θέσεις ευθύνης), αξιολογούνται μεταξύ τους, είναι ΙΣΟΒΙΟΙ, επιλέγουν τους μεταπτυχιακούς τους και τους συνεργάτες τους μόνοι τους (το ΑΣΕΠ δεν έχει φτάσει ακόμα στα ΑΕΙ-ΤΕΙ), και (σε πρώτο επίπεδο) “δικάζονται” και μεταξύ τους (για να απολυθούν δικάζονται από ειδικό σώμα 3 ανώτατων δικαστικών και 2 πανεπιστημιακών-θα το αλλάξει αυτό στο νέο Πειθαρχικό Δίκαιο ο κ. Ραγκούσης)!

Όσοι εξ αυτών έχουν και τον τίτλο του χειρούργου ...είναι “το χέρι του Θεού” στη γη!

Αυτοί λοιπόν οι ακαδημαϊκοί είναι οι φορείς του κομματισμού, του νεποτισμού και της οικογενειοκρατίας στα ελληνικά ανώτατα ιδρύματα και είναι αυτοί που τα έχουν οδηγήσει στην απαξίωση και την παρακμή. (Οι φοιτητικές παρατάξεις, όπου δεν επιτελούν τον ρόλο τους, είναι απλά 'ορντινάτσες' τους... Σε καμία όμως περίπτωση δεν είναι η πηγή και ο φορέας του “κακού”).

Η κ. Γεωργαντά λοιπόν όσο ήταν Υπουργός ο κ. Παπακωνσταντίνου (που την διόρισε), δηλαδή αυτός που έκανε όλα αυτά τα “τρομερά” για τη χώρα...ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΤΙΠΟΤΑ! (βόμεμα=σιωπή?)

Όταν ανέλαβε ο κ. Βενιζέλος πάλι δεν είπε τίποτα (οι καταγγελίες για την συμπεριφορά του Προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ δεν έχουν σχέση με τα στοιχεία και το μνημόνιο, είναι εσωτερικό θέμα νοοτροπίας και πνεύματος διοίκησης/συνεργασίας).

Τώρα, που ο νέος Υπουργός αποφάσισε να πάρει θέση για την εσωτερική δυσλειτουργία της ΕΛΣΤΑΤ εις βάρος της, η κ. Γεωργαντά “καρφώνει” τον τέως.... όχι τόσο για ότι έκανε πριν 1,5 χρόνο... αλλά γιατί δεν την “προστάτεψε” ώστε είτε να κερδίσει την “εσωτερική κόντρα”, είτε να μείνει στη θέση της!

Αυτή είναι η ουσία των καταγγελιών της : “Δεν με 'καλύπτεις/προστατεύεις', σε 'καρφώνω' ”.

Σε αυτούς τους ακαδημαϊκούς (είναι η πλειοψηφία που έχει σχέση με την εξουσία...οι υπόλοιποι είναι αντιεξουσιαστές της αριστεράς και όλοι μαζί είναι οι “διδάσκαλοι” του “μπάχαλου” στα ελληνικά ΑΕΙ-ΤΕΙ) έχει εμπιστευτεί το Σύνταγμα και η Πολιτεία την υλική, ερευνητική και πνευματική περιουσία της χώρας και τις νέες γενιές! Αλλοίμονο μας!

Για τα ελληνικά ΜΜΕ:

Εδώ τα πολλά λόγια είναι περιττά! Δώσε στα ελληνικά ΜΜΕ συνομωσία και πάρε τους ...τις άδειες. Ότι πιο αποπροσανατολιστικό, ότι πιο ατεκμηρίωτο, ότι πιο “πολιτικά” αστήρικτο κυκλοφορεί το αναπαράγουν και το κάνουν “είδηση”.

Αντί να εξηγούν και να αναλύουν, να συγκρίνουν και να επιχειρηματολογούν, παίρνουν κάθε “εντυπωσιακή μπαρούφα” και την κάνουν πηχυαίο τίτλο και μέσου αυτού ασκούν πολιτική!

Την τελευταία περίοδο η πολιτική τους επιλογή (ξεκάθαρα) είναι να πτωχεύσει η χώρα! Αυτό μπορούν να το πετύχουν μόνο αν σπάσουν τον δεσμό μεταξύ λαού και πολιτικής, και την εμπιστοσύνη μεταξύ πολιτών και Κυβέρνησης!

Το πρώτο το κάνουν από το 1995 (τουλάχιστον). Το δεύτερο το κάνουν συστηματικά από πέρυσι τον Αύγουστο (έκλεισαν χρόνο)...βλέποντας ότι ο ΓΑΠ ενδέχεται να σώσει τη χώρα... (Μερικοί μετάνιωσαν που έδιωξαν τον 'Κωστάκη'...πριν τελειώσει τη “δουλειά”)

Ως πότε θα τους ανεχόμαστε ;;;

(Είναι πιο επικίνδυνοι από τους πολιτικούς...γιατί πολλοί πολιτικοί χορεύουν/κυβερνούν στον “ρυθμό” που τους βαράνε τα media και τα αφεντικά τους!)

*Το μόνο που ΙΣΩΣ θα κέρδιζε η χώρα αν το έλλειμμα ήταν μικρότερο (κατά 2,5%) θα ήταν πιο “ήπια μέτρα” για φέτος. Δηλαδή ΙΣΩΣ να μην είχαμε τις αποκλίσεις του τελευταίου 6μηνου... Ούτε λόγος όμως ότι δεν θα είχαμε μνημόνιο ή μακροπρόθεσμο!

Τραγική η κατάσταση της ελληνικής δημοσιογραφίας...ακόμα πιο τραγική η στάση της δεξιάς!

Είναι τραγική η κατάσταση της ελληνικής δημοσιογραφίας, γεγονός που τροφοδοτεί και την τραγική «επικοινωνιακή τακτική» των κομμάτων της δεξιάς …που στην ουσία συνεχίζουν το "χάιδεμα αυτιών" και την "υποκρισία"... παρά την αλλαγή ηγεσίας (ΝΔ) ή την δήθεν υπεύθυνη στάση κατά την ψήφιση του μνημονίου (ΛΑΟΣ).

Επί μήνες χρυσοπληρωμένοι κοντυλοφόροι και αντιπολιτευόμενοι πολιτικοί κατηγορούσαν τον Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ ότι αδράνησε τους μήνες Νοέμβριο-Δεκέμβριο-Ιανουάριο και έτσι ξεκίνησε η «κούρσα» των “spread”…

Επίσης ταυτόχρονα με την κατηγορία για αδράνεια κατήγγειλαν την Κυβέρνηση και τον Παπακωνσταντίνου ότι περιγράφοντας την «κατάντια» της χώρας και της οικονομίας της ότι έδωσαν την αφορμή στους κερδοσκόπους να επιτεθούν…

Φυσικά δεν τους ενόχλησε πότε η «κατάντια», αλλά τους ενοχλεί αυτή να κατανοηθεί και φυσικά να δρομολογηθούν λύσεις.

Τώρα που αποκαλύπτεται ότι ο ΓΑΠ δεν άφηνε τον χρόνο να πάει χαμένος, αλλά κινούνταν προς τρεις κατευθύνσεις ταυτόχρονα, φωνάζουν.

Η Κυβέρνηση έκανε 3 απλά πράγματα εκείνη την περίοδο:

Εξηγούσε την πραγματική κατάσταση της οικονομίας, των δημοσίων οικονομικών, της κρατικής διοίκησης και της μη ανταγωνιστικής παραγωγικής βάσης της χώρας, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό προκειμένου να καταλάβουν τόσο οι πολίτες, όσο και οι ξένοι ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ταμειακό και ότι δεν θα ήταν δυνατό μόνο με περιστολή δαπανών και «σκληρά μέτρα» (που ζητούσαν επίμονα οι Ευρωπαίοι) να λυθεί η «ελληνική κρίση».

Ταυτόχρονα ήταν σημαντικό οι Έλληνες πολίτες να καταλάβουν ότι θα ακολουθούσε μια μεγάλη περίοδος που η χώρα θα βρισκόταν κάτω από «επιτήρηση» (για αυτό και τα περί περιορισμού της εθνικής κυριαρχίας) προκειμένου να γίνουν αυτές οι αλλαγές και ότι μαζί με το «πακέτο» των χρημάτων «στήριξης» θα υπάρχει και πακέτο «μέτρων προσαρμογής» (εσωτερική υποτίμηση), προκειμένου η Ελλάδα να αποδείξει στους εταίρους και τους λαούς τους, ότι δεν θα πάρουμε δανεικά και αγύριστα…

Η γερμανική «medioκρατία» έπαιξε κομβικό ρόλο στην προπαγάνδα κατά του ελληνικού λαού για να κάνει σαφές το μήνυμα προς την ηγεσία και το λαό μας…

Προσπαθούσε να πείσει την Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως τους Γερμανούς, ότι χρειάζεται μια «συνολική λύση» για το ελληνικό πρόβλημα που θα χρειαστεί βάθος χρόνου και σταθερή χρηματοδότηση (μηχανισμός στήριξης), γιατί οι πραγματικές αλλαγές είναι οι μεταρρυθμίσεις και η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας που θέλουν χρόνο.

Αν αυτός ο χρόνος με τις αναγκαίες πιστώσεις δεν υπήρχε τότε ο «αδύναμος κρίκος Ελλάδα» θα ήταν αφορμή για γενικευμένες επιθέσεις στο € και αυτό θα ήταν επικίνδυνο για όλους… συνεχώς και μακροπρόθεσμα (ως ντόμινο).

Η Γερμανία άργησε να το καταλάβει …και για αυτό δεν απεφεύχθη το μοιραίο!

Τέλος έπρεπε να βρει τις αναγκαίες πηγές χρηματοδότησης για να συγκεντρωθεί το τεράστιο ποσό που χρειαζόταν η χώρα. Τα ποσό που μας έδωσε/δίνει το ΔΝΤ είναι το μεγαλύτερο στην ιστορία του Οργανισμού και ο συνολικός διακανονισμός ένας από τους «φιλικότερους» που έχει πετύχει χώρα…

Αναρωτιέμαι λοιπόν έπρεπε ή δεν έπρεπε ο ΓΑΠ να συνομιλεί «μυστικά» με το ΔΝΤ και να «εκμεταλλευτεί» την σχέση του με τον Στρος Καν?

Έπρεπε ή δεν έπρεπε να εξηγεί στους Ευρωπαίους ότι δεν φτάνει μόνο η λιτότητα, αλλά και μια σειρά μέτρων που κατά την εφαρμογή τους η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι εκτός αγορών?

Έπρεπε ή δεν έπρεπε να εξηγήσει και στον ελληνικό λαό –ομαλά– ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα και πόσες αλλαγές/θυσίες χρειάζονταν?

Αυτά μπορούσαν να γίνουν σε μια-δυο εβδομάδες? Μπορούσαν να γίνουν όλα δημόσια??

Οι ίδιοι «συστημικοί» κοντυλοφόροι δεν κατηγορούν τον ΓΑΠ ότι οι δηλώσεις του «εκτίναξαν» τα spread? Αλήθεια που θα ήταν τα spread, οι καταθέσεις των τραπεζών και συνολικά η ελληνική οικονομία αν ο ΓΑΠ έλεγε τον Δεκέμβρη μετά τη Σύνοδο Κορυφής: «…συζητάω με τον Στρος για να δούμε πόσα λεφτά χρειαζόμαστε και πότε θα τα πάρουμε και με τους Ευρωπαίους για να δούμε για πόσο διάστημα και με τι τόκους/όρους θα μας δανείσουν… σε 2-3 μήνες θα έχουμε καταλήξει….»

Θα υπήρχε σήμερα οικονομική δραστηριότητα, λαϊκές καταθέσεις και σχετικά ομαλή κοινωνική ζωή, τουρισμός, κλπ ή θα είχαμε πανικό στις τράπεζες …και τα supermarket και κοινωνικό χάος?

Είναι γελοίο και ανεύθυνο αυτό που κάνουν οι Έλληνες δημοσιογράφοι!

Ποιο ανεύθυνο είναι αυτό που κάνει η Ελληνική δεξιά που μας οδήγησε σε αυτή την τραγική κατάσταση και ακριβώς επειδή δεν ήξερε και δεν μπορούσε να τη χειριστεί …εξαφανίστηκε!

Ποιος «καταλληλότερος» ήταν σε θέση να διαπραγματευτεί με όλους τους ηγέτες του κόσμου… όταν οι μόνες διεθνείς σχέσεις που «διαμόρφωνε» ήταν με την «διεθνή κουζίνα»…?

Τέλος ας καταλάβουν οι έλληνες ότι οι κάθε λογής διασκεδαστές τους… πρώτα δουλεύουν για τα αφεντικά τους…. και μερικά από αυτά είναι Γερμανοί!

Ας αναρωτηθούν λοιπόν ποιοι επιχειρηματίες θέλουν να αποτύχει η χώρα και γιατί (αποτυχία = ξεπούλημα πλούτου + διαρκής ομηρία των εργαζόμενων) και θα καταλάβουν το ύφος και το στόχο κάθε
"αποκάλυψης"!