Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2008

8ο Συνέδριο ΠΑ.ΣΟ.Κ.: Ανάλυση, στόχοι και δράσεις

Τοποθέτηση στην συνεδρίαση της ΝΟΕΣ Ηρακλείου στις 10/2/2008

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Τους τελευταίους μήνες η ελληνική κοινωνία συγκλονίζεται από μια σειρά γεγονότων που επί της ουσίας μπορούν να χαρακτηριστούν ως πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά σκάνδαλα. Ολόκληρη η πολιτική ζωή του τόπου έχει εγκλωβιστεί στην προσπάθεια της Κυβέρνησης να συγκαλύψει με κάθε τρόπο, τις ανομίες ισχυρών κυβερνητικών αξιωματούχων και τις παρανομίες υπουργών, ακόμα και σε ζητήματα που αφορούν την ιδιωτική τους περιουσία.

Παράλληλα, γίνεται ξεκάθαρη πλέον, η συμπαιγνία της εκτελεστικής εξουσίας με ένα μικρό κομμάτι της ανώτερης δικαστικής εξουσίας, εις βάρος της νομιμότητας και του περί δικαίου αισθήματος του λαού μας. Μια συμπόρευση που είχε φανεί εδώ και καιρό, με κορυφαίες τις υποθέσεις των υποκλοπών και των ομολόγων.

Στο παζλ προστίθεται και η υπόθεση της SIEMENS, όπου για περίπου 1,5 χρόνο ο δικαιοσύνη βραδυπορεί ύποπτα, ενώ η Κυβέρνηση βολεύεται με τις διαρροές με σκοπό να δημιουργείται ένα κλίμα συμψηφισμού και γενικευμένης σήψης..

Ανώτατοι δικαστές, με προεξάρχοντα τον προηγούμενο Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, είχαν και έχουν περιβάλει την Κυβέρνηση με ένα ιδιότυπο καθεστώς ασυλίας, παρέχοντας πλήρη κάλυψη σε όλες τις ενέργειες ή παραλήψεις της.

Παραλήψεις και επιλογές που είτε παραβίαζαν τη νομιμότητα χάριν πολιτικών και οικονομικών σκοπιμοτήτων, είτε αδικούν τους πολίτες στα πλαίσια μιας αντιλαϊκής και νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής.

Σήμερα το «φύλλο συκής» που κάλυπτε την Κυβέρνηση έχει καταπέσει. Ο Πρωθυπουργός είναι «γυμνός», και η ρητορεία του φαντάζει ως ένας μονόλογος επιθεώρησης. Όλοι οι Υπουργοί και η συντριπτική πλειοψηφία των Βουλευτών της Κυβέρνησης σιωπούν κάτω από το βάρος των αποκαλύψεων, επιχειρώντας παράλληλα να αποφύγουν το προσωπικό κόστος από την λαϊκή κατακραυγή.

Έτσι ο στενός πυρήνας των συνεργατών του Πρωθυπουργού έχει καταφύγει στην τελευταία επιλογή που του έχει απομείνει. Στην αξιοποίηση των επιχειρηματικών συμφερόντων που συστηματικά στηρίζουν την Κυβέρνηση, απολαμβάνοντας ως αντάλλαγμα, μια προνομιακή μεταχείριση σε νομοθετικό, οικονομικό και διαχειριστικό επίπεδο.

Κορωνίδα αυτής της επιχείρησης αποτελούν «χρυσές πένες» και εκδοτικά συγκροτήματα τα οποία συστηματικά εκτρέπουν το φως της δημοσιότητας από την πραγματικότητα και το κατευθύνουν σε «ροζ» διαδρομές, επιφανειακές προσεγγίσεις, συμψηφισμούς και περιφερειακά ζητήματα «εσωτερικής κατανάλωσης».

Οι πολίτες παρακολουθούν σαστισμένοι. Παρακολουθούν τις διαδρομές εκατομμυρίων Euro από τον κρατικό κορβανά προς αόρατους συλλόγους και ανύπαρκτες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Παρακολουθούν να κινούνται εκατομμύρια Euro σε λογαριασμούς δημοσιογράφων και πρωτοφανείς συγκρούσεις εκδοτικών συγκροτημάτων με αντικείμενο την «πίτα» της ενημέρωσης, που για πολλούς έχει καταντήσει συνώνυμη με την «πίτα» των δημοσίων έργων και δαπανών.

Οι πολίτες παρακολουθούν μια πρωτοφανή σήψη, μια πρωτοφανή παρακμή. Όλοι οι θεσμοί διοικητικοί, ελεγκτικοί, κοινωνικοί μοιάζουν να παραπαίουν. Οι ταγοί της δικαιοσύνης, οι ταγοί της ενημέρωσης, οι ταγοί της διαφάνειας μετατρέπονται σε όργανα κουκουλώματος και συναλλαγής.

Οι πολίτες νιώθουν ότι το θεσμικό μας πλαίσιο είναι ανεπαρκές. Πιστεύουν ότι το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του καλλιεργεί και αναπαράγει τέτοια φαινόμενα. Είναι πεπεισμένοι ότι «όλοι το ίδιο είναι» και αποστρέφονται την πολιτική και τα κοινά.

Σε αυτό το σημείο οφείλουμε να πούμε μια μεγάλη αλήθεια. Το κλίμα που διαμορφώνεται βολεύει ιδιαίτερα την οικονομική ολιγαρχία του τόπου.

Το μεγαλύτερο όπλο τους είναι η καλλιέργεια κλίματος δυσπιστίας εις βάρος της πολιτικής εξουσίας. Όσο οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς, τόσο τις αποφάσεις μπορεί αν τις παίρνει ανεξέλεγκτα η οικονομική ολιγαρχία, «αγοράζοντας» και προωθώντας του «αρεστούς» της.

Είναι κάτι περισσότερο από εμφανές ότι το κλίμα υποβάθμισης του ρόλου του ΠΑΣΟΚ, η συνεχής μεγέθυνση των εσωτερικών αντιπαραθέσεων και η «μείωση» του κύρους του Γιώργου Παπανδρέου εξυπηρετούν αυτό τον στόχο.

Παράλληλα και μεθοδευμένα Επιχειρούν να πείσουν τον έλληνα πολίτη ότι δεν υπάρχει ελπίδα και προοπτική. Ότι δεν υπάρχει κάτι πιο «καθαρό» και αποτελεσματικό και καλλιεργούν την περίφημη «καραμέλα» του «φθαρμένου» δικομματισμού.

Οι ισχυροί του πλούτου θέλουν αδύναμες πολιτικές δυνάμεις και ασταθείς –άτολμες- κυβερνήσεις. Έτσι επιχειρούν να κατευθύνουν τους πολίτες προς τα μικρότερα κόμματα, ώστε να διαμορφώσουν συνθήκες συγκυβέρνησης στο «κέντρο».

Τα λεγόμενα «κεντροδεξιά» σενάρια, που πρώτος αποκάλυψε ο Ανδρέας Παπανδρέου, επιχειρούνται να εφαρμοστούν μέσα από την ταύτιση του ΠΑΣΟΚ με τη Νέα Δημοκρατία και ταυτόχρονα το «αβαντάρισμα» του ΣΥΡΙΖΑ και του ΛΑΟΣ.

Αυτό είναι το κλίμα που πρέπει κυρίαρχα να ανατρέψουμε με τον προσυνεδριακό μας διάλογο. Τον πολίτη και τον φίλο του ΠΑΣΟΚ δεν τον νοιάζει το Καταστατικό μας ή ένα κείμενο πολιτικών θέσεων. Δεν τον νοιάζει πως θα κάνουμε πιο αποδοτική την εσωτερική μας λειτουργία.

Τον νοιάζει αν πραγματικά πιστεύουμε αυτά που λέμε και αν τα αποδεικνύομαι με την δράση μας. Τον νοιάζει ο τρόπος που θα το παλέψουμε μαζί του και κυρίως η αξιοπιστία μας.

Αυτό το κλίμα, αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αυτή η γκρίζα πραγματικότητα οφείλουν να αποτελέσουν την θρυαλλίδα για την ανατροπή.

Αυτή η μιζέρια οφείλει να οπλίσει την δική μας δράση.

Αυτή η παρακμή οφείλει να ενισχύσει τον δικό μας λόγο.

Αυτή η κατάντια οφείλει να ξυπνήσει τα δικά μας αντανακλαστικά, αλλά και τα αντανακλαστικά του λαού μας.

Η χώρας μας από αναπτυσσόμενη και ευημερούσα χώρα της Μεσογείου και των Βαλκανίων μετατρέπεται σε τριτοκοσμική χώρα της διαφθοράς.

Από χώρα με περήφανους πολίτες με οράματα και ελπίδες, μετατρέπεται σε χώρα φοβική, όπου επιβραβεύονται οι αεριτζήδες, οι τυχοδιώκτες, οι «έξυπνοι» και οι «μεσάζοντες».

Από χώρα με ισχυρούς, εμπεδωμένους και αξιόπιστους δημοκρατικούς θεσμούς μετατρέπεται σε χώρα της αδιαφάνειας, της ανομίας, της ατιμωρησίας και των «κολλητών» ή «κουμπάρων».

Ανομία και αδιαφάνεια που αγγίζει και στοιχειώδη πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών και έκανε πρόσφατα, περιθωριακές ομάδες φασιστών να αποκτούν πολιτική κάλυψη, δημόσιο λόγο και να αντιμετωπίζονται ισότιμα με δημοκράτες πολίτες και αντιφασίστες.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μπορεί να αποτελέσει τη νέα ελπίδα.

Πρόσφατα ο Πρόεδρος μας πήρε μια κορυφαία θεσμική πρωτοβουλία ενημερώνοντας τον πρώτο πολίτη της χώρας για τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ, με στόχο την διαμόρφωση ενός εθνικού σχεδίου ενάντια στην διαφθορά.

Ταυτόχρονα προκαλεί τον Πρωθυπουργό να εγκαταλείψει τις ανά τον κόσμο διακοπές του, και να πάρει θέση τόσο στα ζητήματα διαφθοράς, όσο και σε σημαντικά αναπτυξιακά ζητήματα, όπως το ξεπούλημα και το πισωγύρισμα των υποδομών ενέργειας της χώρας μας.

Σύντροφοι, από σήμερα είναι δική μας ευθύνη το σχέδιο ενάντια στην διαφθορά και οι προτάσεις για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος να γίνουν κτήμα του λαού και τελικά αίτημα της ελληνικής κοινωνίας.

Το δημοψήφισμα που προκαλεί ο Πρόεδρος του Κινήματος οφείλει να αποτελέσει αιχμή του δόρατος των ολομελειών στις οποίες θα παραβρεθούμε και να είναι η βασική μας απάντηση στον πόλεμο λάσπης και απαξίωσης της πολιτικής.

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι και αυτό πρέπει να το καταλάβουν φίλοι και αντίπαλοι, μέλη και ψηφοφόροι.

Η αξιοπιστία του ΠΑΣΟΚ, η πορεία ανάτασης του, η συσπείρωση λαϊκών δυνάμεων γύρω του ξεκινάει και τελειώνει στην αξιοπιστία μας και στην βούληση μας να συγκρουστούμε παντού με την διαφθορά.

Και το ερώτημα που μπαίνει ξεκάθαρα και σε εμάς εδώ, είναι: Μπορούμε;

Γιατί η διαφθορά δεν είναι μόνο στην Αθήνα και δεν αφορά μόνο μεγάλα συγκροτήματα και πολυεθνικές. Υπάρχει και στην Περιφέρεια, την Τοπική αυτοδιοίκηση την δημόσια διοίκηση, κλπ.

Είμαστε λοιπόν έτοιμοι να συγκρουστούμε με τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα του Νομού μας;

Είσαστε έτοιμοι να συγκρουστείτε με το πελατειακό σύστημα που τα προηγούμενα χρόνια διακυβέρνησης είχε δημιουργηθεί;

Είστε έτοιμοι να συγκρουστείτε με κάθε θύλακα ρουσφετιού, ευνοιοκρατίας και ψηφοθηρίας που υπάρχει και σε τοπικό επίπεδο;

Είστε έτοιμοι να συγκρουστείτε με επιχειρηματίες που παρανομούν ή εκμεταλλεύονται την αδράνεια του κεντρικού κράτους;

Τα λόγια είναι καλά. Οφείλουμε όμως να περάσουμε και στα έργα.

Ειδικά οι τοπικοί θεσμοί εξουσίας, που σχεδόν στο σύνολο τους είναι ΠΑΣΟΚ, και που κατά το ΠΑΣΟΚ, είναι το θεμέλιο της συμμετοχικής δημοκρατίας και της λαϊκής παρέμβασης και εξουσίας, οφείλουν να γίνουν παράδειγμα της «αλλαγής» που προτείνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Το Καταστατικό περιμένουμε για να εφαρμόσουμε την κοινωνική λογοδοσία και την αξιολόγηση στο Νομό μας;

Σύντροφοι,

Σε αυτό το Συνέδριο οφείλουμε να κάνουμε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. την κοιτίδα ενός νέου πολιτικού οράματος.

Από αυτό το συνέδριο και μετά το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πρέπει να ξαναγίνει εκείνη η πολιτική και κοινωνική δύναμη που θα μαζί με τον λαό, τις δημιουργικές και προοδευτικές παραγωγικές δυνάμεις και τους νέους θα θεμελιώσει μια νέα αλλαγή.

Μια αλλαγή που θα ενισχύσει και θα αναβαθμίσει το θεσμικό οπλοστάσιο της δημοκρατίας, της διαφάνειας και της δικαιοσύνης.

Μια αλλαγή που θα απελευθερώσει τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου και θα αναδείξει τα συγκριτικά φυσικά και πολιτιστικά του πλεονεκτήματα.

Μια αλλαγή που θα ανοίξει νέους οικονομικούς δρόμους και θα βελτιώσει την πορεία της πραγματικής παραγωγικής οικονομίας.

Μια αλλαγή που θα ενισχύσει την κοινωνική συνοχή και θα αναδείξει ότι η οικονομική ανάπτυξη μπορεί να συμβαδίζει με την δίκαιη διανομή του πλούτου και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Μια αλλαγή που θα επαναφέρει στο προσκήνιο τις πανανθρώπινες αξίες, της ελευθερίας, της ειρήνης, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της αυτοδιάθεσης, της αξιοπρέπειας και του σεβασμού κάθε προσωπικότητας.

Μια αλλαγή που θα δώσει το μήνυμα ότι η παγκοσμιοποίηση και οι διεθνείς πολιτικοί και οικονομικοί οργανισμοί, επιβάλλεται να τεθούν στην υπηρεσία των ανθρωπίνων αναγκών και της προστασίας του πλανήτη και της ισορροπίας του.

Το δεύτερο σημείο αιχμής των προσυνεδριακών μας δράσεων οφείλει να είναι η επαφή με τον πολίτη και όχι μόνο με το μέλος. Το πρόγραμμα ολομελειών που αρχικά σχεδιάσαμε στη Γραμματεία της ΝΟΕΣ καλύπτει ίσως μόνο την τυπική μας υποχρέωση.

Οι περιφερειακού επιπέδου θεματικές δράσεις που θα γίνουν στο Ηράκλειο, είναι τμήμα ενός κεντρικού σχεδιασμού.

Ο δικός μας σχεδιασμός ποιος είναι σύντροφοι;

Θεωρώ ότι πρέπει να αξιοποιήσουμε το πλαίσιο της «ημέρας του πολίτη», την δομή των δικτύων, αλλά και τον αριθμό των μελών της ΝΟΕΣ, των Σ.Ε. και των συνδικαλιστών μας σε διάφορους χώρους, ώστε να αναδείξουμε ορισμένα θέματα.

Υπάρχει το πρότυπο δράσης των Τομέων του ΠΑΣΟΚ στην Αθήνα, όπου το πρωί γίνονται επισκέψεις σε μαζικούς και εργασιακούς χώρους και το απόγευμα η εκδήλωση-συζήτηση για ένα σχετικό θέμα

Συγκεκριμένα, και ενόψει της απεργίας της 13ης Φεβρουαρίου, προτείνω:

Την Τρίτη 12/2/2008 να επισκεφτούμε εργασιακούς χώρους στην Βιομηχανική Περιοχή και τις δημόσιες υπηρεσίες σε Ηράκλειο, Μοίρες, Αρκαλοχώρι και Καστέλι, καλώντας τους εργαζόμενους να ασκήσουν το δικαίωμα της απεργίας και να αντιδράσουν στην πολιτική για το Ασφαλιστικό μοιράζοντας την πρόταση μας.

Υπάρχει περιληπτικό ενημερωτικό σημείωμα του ΠΑΣΟΚ για το θέμα –που εκδόθηκε τον Δεκέμβριο- το οποίο μπορούμε να μοιράζουμε (σας καταθέτω ένα δείγμα).

Ομοίως να κάνουμε παρέμβαση και την μέρα της απεργίας, μετά την πορεία, σε μεγάλα S/M, ιδιωτικές τράπεζες και πολυκαταστήματα, που μάλλον οι εργαζόμενοι θα αποθαρρυνθούν να απεργήσουν.

Την Δευτέρα 18/2/2008 κατά την επίσκεψη της συντρόφισσας Διαμαντοπούλου, ανεξάρτητα από τα μέρη που θα επισκεφτεί, να βγάλουμε παράλληλα 10-20 κλιμάκια στο ΤΕΙ, το Πανεπιστήμιο και σε μεγάλα σχολικά συγκροτήματα της πόλης και της ενδοχώρας, ιδιαίτερα δε σε κάποια που αντιμετωπίζουν προβλήματα και ελλείψεις -πιστεύω ότι οι σύντροφοι Δήμαρχοι μπορούν να μας υποδείξουν κάποια- όπου θα μιλήσουμε με καθηγητές και μαθητές, αναδεικνύοντας τα προβλήματα και την εγκατάλειψης της παιδείας σε κάθε περιοχή, αλλά και τις θέσεις μας.

Όταν έρθει στο Ηράκλειο ο σύντροφος Χρυσοχοΐδης αντίστοιχη δράση στην αγορά και σε πολυκαταστήματα, όπου θα αναδείξουμε το θέμα της αισχροκέρδειας και της αδράνειας της Κυβέρνησης μπροστά στα καρτέλ και τα μονοπώλια, καλώντας παράλληλα απ’ ευθείας τους πολίτες να μετάσχουν στην Καταναλωτική Οργάνωση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Αν αυτή η δράση γίνει μετά τις 24/2/2008, όπως προγραμματίζεται θα μπορούν να μετέχουν και οι εκλεγμένοι σύνεδροι κάθε Δήμου και γειτονιάς.

Θεωρώ αναγκαίο μια μέρα να αφιερωθεί στο αγροτικό ζήτημα, πέρα από την θεματική περιφερειακή διάσκεψη.

Μια και η συντρόφισσα Βαρτζελή έρχεται το προσεχεές Σάββατο και όχι καθημερινή, προτείνω μια άλλη μέρα μετά τις 24 του μήνα, κλιμάκια του ΠΑΣΟΚ να επισκεφτούν αγροτικούς συνεταιρισμούς, ενώσεις και επιλεγμένα εργοστάσια τυποποίησης και επεξεργασίας αγροτο-κτηνοτροφικών προϊόντων και να συνομιλήσουν με συνεταιριστές, αγρότες και εργαζόμενους.

Ίσως να είναι χρήσιμο να κάνουμε και μια ανοιχτή-συζήτηση σε αγροτικό δήμο της ενδοχώρας που αντιμετωπίζει προβλήματα ανάπτυξης και απομόνωσης π.χ. το Σάββατο 1 Μαρτίου.

Τέλος, αναγκαία μια ακόμα δράση για το ζήτημα της υγείας, το οποίο είναι ιδιαίτερα οξυμένο στην περιοχή της Μεσσαράς, όπου εκτιμώ ότι η «μέρα του πολίτη» με θέμα την υγεία μπορεί να καταλήξει και με μια ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση στο Τυμπάκι.

Ελπίζω φυσικά να υπάρχουν κάποιο φυλλάδια, έστω και αν τα διαμορφώσουμε εμείς -τα μέλη της ΚΟΕΣ του Νομού- και τα φωτοτυπήσουμε τοπικά, που να μπορούν να βοηθήσουν στην προβολή των θέσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Φυσικά υπάρχουν και άλλα θέματα, αλλά αυτά που προείπα κρίνω ότι είναι τα ζητήματα αιχμής, όπου μαζί με τα ζητήματα του περιβάλλοντος, της δημοκρατίας, είναι οι ξεκάθαρες διαφορές μας με τη δεξιά.

Κλείνοντας το κομμάτι των προσυνεδριακών δράσεων θέλω να αναφέρω ότι υπάρχει μια πολύ σημαντική ενότητα, που αφορά τα λεγόμενα τοπικά θέματα.

Κατά τη γνώμη μου δεν είναι μόνο τοπικό θέμα το ζήτημα της λειτουργίας των αιρετών μας αρχόντων και των κοινωνικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ και το κατά πόσο αυτή είναι συμβατή με τις διακηρύξεις του ΠΑΣΟΚ

Αυτό είναι ένα πανελλαδικό ζήτημα για το ΠΑΣΟΚ, όπως και το θέμα, αν η οργάνωση έχει ρόλο και άποψη για την καθημερινή τους δράση και την άσκηση πολιτικής.

Για μένα σύντροφοι κατ’ εξοχήν τοπικά ζητήματα, είναι το αναπτυξιακό μοντέλο του Νομού, η οργάνωση των νομαρχιακών και δημοτικών υπηρεσιών, η κοινωνική πολιτική που μπορεί να ασκηθεί από τοπικούς φορείς κ.α.

Π.χ. το θέμα του αεροδρομίου δεν αφορά μόνο τους Δημάρχους ή τους κατοίκους δυο περιοχών. Αφορά συνολικά το Κίνημα μας αφού ανακύπτουν περιβαλλοντικά, κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα.

Το θέμα του λιμανιού και της εν γένει ανάπτυξη του νότου δεν αφορά μόνο το Υπουργείο ή τους κατοίκους της Μεσσαράς, αλλά όλους τους ενεργούς πολίτες, του χώρου μας, που θέλουν να δουν την Μεσσαρά πρωτοπόρα στην «πράσινη»οικονομία, αλλά και την ήπια τουριστική ανάπτυξη.

Αφορά, όλους τους πολίτες και τα μέλη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. η αξιοποίηση και η ανάδειξη των ορεινών όγκων και των ιδιαίτερων πολιτιστικών και πολιτισμικών τους χαρακτηριστικών.

Το «ζήτημα των Ζωνιανών», είναι θέμα που αφορά και εμάς και πρέπει να παρέμβουμε ως κόμμα και ως κοινωνία.

Το θέμα του Βόρειου Οδικού άξονα, δεν αφορά μόνο το Περιφερειακό Συμβούλιο, και μερικούς τεχνοκράτες, αλλά και τα μέλη και τους φίλους μας, οι οποίοι θα κληθούν να πληρώσουν, τυχόν λάθος επιλογές.

Ήρθε η ώρα να συζητήσουμε αν σχολικές μονάδες των 1-2 δασκάλων και των 10-20 μαθητών, παρέχουν όντως ποιοτική και ανταγωνιστική μόρφωση στα παιδιά της ενδοχώρας και να αφήσουμε πίσω τα ζητήματα πολιτικού κόστους.

Είναι η ώρα να συζητήσουμε πως σχεδιάζουμε το οδικό μας δίκτυο και ποιες είναι οι προτεραιότητες μας.

Είναι δικό μας πολιτικό θέμα το που και πως θα πρέπει να φτιαχτούν νέες Βιομηχανικές Περιοχές και Βιοτεχνικά Πάρκα.

Αυτά και άλλα τοπικά και όχι «τοπικίστικα» ζητήματα οφείλουν να μας απασχολήσουν αυτές τις μέρες.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

μιλώντας και λίγο για εμάς τους νέους και την ανανέωση, που έχει γίνει πολύ επίκαιρη, τόσο λόγω ανάγκης, όσο και λόγω συγκυρίας, θα ήθελα να πω ότι:

Οι νέοι άνθρωποι έχουμε κουραστεί από τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που παράγει και αναπαράγει η εσωστρέφεια, η μεμψιμοιρία και ο οργανωτίστικος ανταγωνισμός.

Έχουμε κουραστεί από τα σενάρια των δημοσιογραφικών γραφείων και τις υπόγειες διαδρομές της πολιτικής και κάθε λογής συμφερόντων.

Έχουμε κουραστεί από την παρουσίαση της «πάση θυσία» κατάληψης της εξουσίας, ως μονόδρομο και ως «πανάκεια» για την επίλυση όλων των προβλημάτων του χώρου μας.

Έχουμε αγανακτήσει από την υποκρισία, την αδράνεια, τον τακτικισμό και την υστεροβουλία κορυφαίων, κεντρικών, μεγάλων και μικρών στελεχών του Κινήματος μας.

Έχουμε αγανακτήσει από την προσπάθεια να παρουσιάζεται το κίνημα μας διχασμένο, αδρανές και αναποτελεσματικό.

Είναι γνωστό πως κάποιοι πιστεύουν ότι αν «φύγει» ένα προοδευτικό κομμάτι των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, προς τα αριστερά.

Ένα συντηρητικό κομμάτι ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας προς τα δεξιά, τότε θα επιτευχθεί είτε μια κεντροδεξιά Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, είτε μια δεξιά Κυβέρνηση με προσωπείο μεσαίου χώρου ΝΔ-ΛΑΟΣ.

Και τα δυο αυτά κυβερνητικά σχήματα συντηρούν το σημερινό θεσμικό, επιχειρηματικό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό status quo.

Είναι γνωστό ότι αυτή την κατεύθυνση την βοηθούν η ανούσια αριστερή ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ, η δογματική και μονολιθική στάση του ΚΚΕ, οι εθνικιστικές και ορθόδοξες κορώνες του ΛΑΟΣ, και φυσικά το γεγονός ότι τα κόμματα της αριστεράς δηλώνουν διαρκώς ότι δεν συνεργάζονται με το ΠΑΣΟΚ.

Σύντροφοι, τα προβλήματα του λαού, τα προβλήματα του τόπου, οι διεθνείς εξελίξεις σε κρίσιμα περιβαλλοντικά, επιστημονικά και ηθικά ζητήματα είναι μείζονος σημασίας για να ασχολούμαστε με τις μικροπρέπειες και τις ανασφάλειες στελεχών και παραγόντων.

Ο λαός μας περιμένει πολλά από εμάς.

Περιμένει να σταθούμε δίπλα του και να του δείξουμε το νέο όραμα μας για τη χώρα και το μέλλον του.

Περιμένει να του αποδείξουμε ότι η γνήσια δημοκρατική αριστερά δεν πέθανε, αλλά και ότι δεν μπορεί να υποκατασταθεί από αορίστως «αριστερολογούντα» κόμματα και συνασπισμούς οργανώσεων.

Περιμένει να αποδείξουμε ότι δεν υπάρχει μια και μόνη πρόταση εξουσίας και ένας και μοναδικός δρόμος για την διαχείριση της δημόσιας περιουσίας και του μέλλοντος της χώρας.

Περιμένει να ανατρέψουμε την εικόνα ότι ο Τσίπρας και ο Συνασπισμός είναι η νέα ανατρεπτική αριστερή πρόταση και ότι ο Γ. Καρατζαφέρης και το ΛΑ.Ο.Σ. είναι η νέα πατριωτική δύναμη του ελληνισμού.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν και οφείλει να ξαναγίνει το κόμμα της σύγχρονης, λαϊκής, πατριωτικής και κοινωνικής ελληνικής αριστεράς. Ο δρόμος δεν μπορεί να είναι δρόμος «ρεαλιστικών» συμβιβασμών στο «κέντρο». Ο δρόμος μας δεν μπορεί να είναι η διαχείριση μιας κατεστημένης πραγματικότητας και του βολέματος όλων.

Ο δρόμος της νέας γενιάς του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να είναι απλά να κληρονομήσει και να διαχειριστεί το παρών, αλλά με νέο και «λαμπερό» προσωπείο.

Οι νέοι σοσιαλιστές έχουμε την διάθεση, έχουμε το όραμα, έχουμε το σθένος και εν τέλει έχουμε την ανάγκη να σταματήσουμε αυτό τον κατήφορο και να συγκρουστούμε.

Να συγκρουστούμε με κάθε τι που απαξίωσε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Με κάθε τι που μας απομάκρυνε από τις ιδεολογικές, πολιτικές και κοινωνικές μας ρίζες.

Να συγκρουστούμε με κάθε τι που μετέτρεψε το κίνημα μας από δύναμη διαρκούς αλλαγής και εκσυγχρονισμού, σε μηχανισμό ισορροπιών και κατάληψης, διαχείρισης και νομής της εξουσίας.

Ο μόνος δρόμος για τα παραπάνω είναι η επαφή με τον λαό.

Ο μόνος τρόπος είναι η ανασύνταξη των κοινωνικών μας δυνάμεων.

Η μόνη μέθοδος είναι η αναβάθμιση της πολιτικής, η ανάδειξη της αλήθειας και η καθολική ανανέωση.

Ανανέωση που δεν θα περιορίζεται μόνο σε ποσοστώσεις ηλικιών, που απλά θα αναπαράγουν το πολιτικό κατεστημένο του κινήματος μας, αλλά που θα θεμελιώνεται σε αλλαγές νοοτροπιών, πρακτικών και στόχων.

Το 8ο Συνέδριο μας είναι η αφετηρία για αυτή τη νέα πορεία.

Η προσυνεδριακή διαδικασία και το άνοιγμα του διαλόγου στη κοινωνία είναι η απαραίτητη συνθήκη για την κάθαρση της ψυχής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και την ανανέωση της σχέσης του με τον λαό.

Η δική μας παρουσία σε αυτό τον μακρύ δρόμο είναι μια από τις εγγυήσεις για την επιτυχία του.

Η καθαρή λαϊκή εντολή της 11ης Νοεμβρίου είναι η βάση για την επανίδρυση και την αναγέννηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Οι θεμελιώδεις ιδεολογικές αρχές, οι κεντρικές πολιτικές διακηρύξεις και τα διακυβεύματα που έθεσε και θέτει ο Πρόεδρος Γιώργος Παπανδρέου είναι η πυξίδα μας σε αυτή τη πορεία σύγκρουσης και ανατροπών.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μπορεί να προχωρήσει μέσα σε μια νέα ενότητα στη βάση της πολιτικής και όχι στη βάση συμφωνιών κορυφής.

Η νέα γενιά ελπίζει.

Ας δώσουμε λοιπόν όλοι μαζί στο λαό μας το έναυσμα για τον αγώνα της ανατροπής.

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2008

ΠΑΣΟΚ: Κόμμα αρχών με δομή λήψης, εφαρμογής και αξιολόγησης αποφάσεων - oργάνωση ενεργών πολιτών με ακτιβιστική δράση (Ι).

Δημοσιεύτηκε στο www.eforum.gr

Σύντροφοι, είναι φυσικό μετά από σημαντικές εκλογικές όλα τα κόμματα να αναζητούν τον βηματισμό τους και να επιδιώκουν να αλλάξουν την λειτουργία τους, αλλά κυρίως την εικόνα τους.

Δυστυχώς το ΠΑΣΟΚ δεν αντέδρασε έγκαιρα. Δεν αντέδρασε στο ζοφερό κλίμα σκανδαλολογίας και λάσπης που ετοίμαζε από το 2000 η δεξιά. Δεν αντέδρασε στην συνολική σπίλωση του κομματικού μας χώρου που ήταν η καθημερινή «πολιτική» πρόταση της δεξιάς. Αναλώθηκε με την διαχείριση της προοπτικής της χώρας, αλλά δυστυχώς και με την εσωτερική νομή εξουσίας.

Έτσι άφησε τη Νέα Δημοκρατία να «ηθικολογεί» προτείνοντας μια άσκηση εξουσίας σχεδόν «θεόσταλτη» και «άγια», να σπιλώνει χωρίς να αποδεικνύει, να λοιδορεί χωρίς να προβάλει μια νέα προοπτική για τη χώρα, να αναδεικνύει κάθε στραβοπάτημα σε κεντρικό θέμα.

Δυστυχώς το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν απάντησε στο συντηρητικό κατασκεύασμα της «καθημερινότητας» και δεν αντέταξε μια σοβαρή πολιτική διερεύνησης κάθε καταγγελίας, και ενημέρωσης των πολιτών, έστω και της πιο αστείας.

Αυτό απαξίωσε τα στελέχη μας, το κόμμα μας, τις ιδέες μας. Δυστυχώς το σημαντικότερο πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι το ζήτημα της αξιοπιστίας μας, της «εντιμότητας» μας και της προοπτικής την οποία οραματιζόμαστε.

Όλα τα παραπάνω είναι η ουσία. Η οργάνωση του κόμματος είναι το μέσο. Τα στελέχη μας οφείλουν να γίνουν η εγγύηση.

Εδώ και μερικά χρόνια το ΠΑΣΟΚ αμφιταλαντεύεται για το μοντέλο κόμματος. Ανοιχτό ή κλειστό; Οργανωτικά συμπαγές και κάθετο ή οριζόντιο και δικτυακό; Κόμμα με θεσμικούς ρόλους και αξιωματούχους ή κόμμα κοινωνίας σε καθεστώς αυτοοργάνωσης; Κόμμα συμμετοχής και διαβούλευσης ή εκλογικός μηχανισμός;

Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να ισορροπήσει δυστυχώς σε «δυο βάρκες». Οφείλει να είναι κόμμα που να παράγει πολιτική, να εφαρμόζει πολιτική, αλλά και να κρίνει, να αμφισβητεί και να αναμορφώνει την πολιτική του. Οφείλει να αναδεικνύει-προτείνει-εκλέγει στελέχη, αλλά και ταυτόχρονα να τα κρίνει, να τα αντικαθιστά ακόμα και να τα αμφισβητεί.

Από τη μια οφείλει να εκφράζει δυναμικές ομάδες πολιτών που θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα, να πάρουν πρωτοβουλίες, να αμφισβητήσουν εξουσίες, κατεστημένα και συμφέροντα. Οφείλει να ελέγχει κομματικούς-αιρετούς άρχοντες και στελέχη. Να αναδεικνύει νέες πολιτικές ακόμα και αν δεν είναι ώριμες στην ευρύτερη κοινωνία.

Από την άλλη οφείλει να υλοποιεί την πολιτική που επαγγέλλεται και να διαμορφώνει τις συνθήκες να μπορεί αυτή η πολιτική να υλοποιηθεί παρά τις αντιξοότητες και τις τακτικές των «αντιπάλων». Να διατάσσει οργανωμένες δυνάμεις σε όλα τα επίπεδα και να «κερδίζει» εκλογές.

Τέλος, οφείλει να έχει μηχανισμούς ελέγχου, διασφάλισης των διαδικασιών, αξιολόγησης και ελεύθερης έκφρασης των απόψεων των πολιτών.

Το ΠΑΣΟΚ συνεπώς οφείλει να έχει μια δομή που θα διαμορφώνει τις ιδέες, τις θέσεις και τις προτάσεις του Κινήματος. Να αναδεικνύει τα στελέχη που θα την υλοποιούν. Να αξιολογεί την πορεία υλοποίησης και την αποτελεσματικότητα. Να πρωτοπορεί, να καινοτομεί, να είναι ανοιχτό σε νέες ιδέες και στην δημιουργικότητα των πολιτών, να αφουγκράζεται τα κοινωνικά κινήματα, ακόμα και αν ασκεί την εξουσία την οποία αυτά κρίνουν-επικρίνουν.

Βάση λοιπόν της κομματικής λειτουργίας οφείλει να είναι η οργάνωση δημοτικού διαμερίσματος. Βασικός της σκοπός οφείλει να είναι η επίσημη έκφραση των θέσεων του ΠΑΣΟΚ προς την τοπική κοινωνία, αλλά και η αυθεντική μεταφορά προς τα κομματικά όργανα των ανησυχιών, της κριτικής, των ιδεών και των προτάσεων των πολιτών.

Η οργάνωση σε επίπεδο Δήμου –με όποιον τρόπο και αν συγκροτείται η Συντονιστική Επιτροπή και η Ολομέλεια- οφείλει να είναι ο χώρος για την έκφραση της αναπτυξιακής στρατηγικής για τα ζητήματα του Δήμου και η επίσημη έκφραση των προτάσεων της τοπικής οργάνωσης για την καθημερινότητα των πολιτών.

Σε αυτό το επίπεδο επιβάλλεται να δομούνται, να διαδίδονται και να αναδεικνύονται οι αυτοδιοικητικές πολιτικές (αναπτυξιακές, κοινωνικές, περιβαλλοντικές, εκπαιδευτικές). Σε αυτό το επίπεδο οφείλουν να κρίνονται οι δημοτικοί άρχοντες και τα δημοτικά ψηφοδέλτια σε πρώτο βαθμό.

Τέλος σε αυτό το επίπεδο επιβάλλεται να δομείται και ο λεγόμενος κομματικός μηχανισμός. Δηλαδή η δημοτική οργάνωση με τις οργανώσεις δημοτικών διαμερισμάτων πρέπει να είναι ο βραχίονας δημόσιας παρέμβασης και κινητοποίησης του κόμματος.

Η Νομαρχιακή Επιτροπή οφείλει να αποκτήσει έναν ουσιαστικό καθοδηγητικό πολιτικό ρόλο. Οφείλει να είναι όργανο συντονισμού τόσο των διαδικασιών διαβούλευσης, όσο και των δράσεων σε όλα τα επίπεδα. Πρέπει να δρα τόσο όταν το κόμμα λαμβάνει συνολικές πρωτοβουλίες, αλλά και αυτόνομα με βάση την επικαιρότητα διεθνή, εθνική και τοπική.

Επίσης πιστεύω ότι πρέπει να έχει και την ευθύνη εποπτείας και διασφάλισης της εφαρμογής του Καταστατικού τουλάχιστον σε πρώτο βαθμό. Η κρίση-αξιολόγηση για την εφαρμογή κανονισμών-αποφάσεων πρέπει να γίνεται στο εγγύτερο δυνατό επίπεδο πολιτικής και οργανωτικής ευθύνης.

Το Νομαρχιακό Συμβούλιο, το οποίο πρέπει να διασφαλίζει την αναλογική εκπροσώπηση όλων των Δημοτικών Οργάνων, των κοινωνικών φορέων που μετέχει το ΠΑΣΟΚ με αιρετούς εκπροσώπους και των κοινωνικών δικτύων και δικτύων προβληματισμού, πρέπει να ασχολείται με τον τοπικό αναπτυξιακό και πολιτικό προγραμματισμό. Δηλαδή για τα πολιτικά ζητήματα που έχουν ιδιαίτερη σημασία για το Νομό και που η εξειδίκευση τους είναι κρίσιμη για την εικόνα του Κινήματος και την αποτελεσματικότητα της λειτουργία του.

Σε αυτό εντάσσεται και η αξιολόγηση των νομαρχιακών ψηφοδελτίων και της πολιτικής που ασκούν.

Η Περιφερειακή Επιτροπή είναι όργανο που απαξιώθηκε την περίοδο που πέρασε, αφού δεν υπήρχε συγκεκριμένο πλαίσιο αρμοδιοτήτων και συνήθως ήταν όργανο-μεσάζων μεταξύ κεντρικού κόμματος και νομού.

Στη φάση που βρισκόμαστε η Π.Ε. οφείλει να παίξει ένα καινοτόμο ρόλο. Αντί να είναι όργανο διαβούλευσης, εφαρμογής πολιτικών, λήψης συγκεκριμένων αποφάσεων, αξιολόγησης, κλπ μπορεί να γίνει το όργανο συντονισμού των δικτυακών-κοινωνικών δράσεων του Κινήματος.

Τα περισσότερα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες στην καθημερινότητα τους είναι ομοειδή. Π.χ. ζητήματα που αφορούν το περιβάλλον, την ακρίβεια, την παραβίαση των δικαιωμάτων των πολιτών, την παιδεία, την υγεία, κλπ έχουν εμβέλεια που ξεπερνάει τα όρια δήμων και νομών. Ένα καλό επίπεδο που διασφαλίζει οργανωτική επάρκεια, εμπειρία, αποκεντρωμένη δράση, συντονισμό και επαρκές πλήθος στελεχών, είναι το επίπεδο της Περιφέρειας.

Έτσι, εμπλουτίζοντας την αναπτυξιακή λογική και την λογική αποκέντρωσης που υπήρχε στην δημιουργία αυτού του οργάνου, με την λογική της έκφρασης και του συντονισμού των επιμέρους δικτύων (ακόμα και των επαγγελματικών) και την λογική της άσκησης αντιπολίτευσης στην Κυβέρνηση (Περιφερειακή Διοίκηση) σε επίπεδο περιφέρειας μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα ισχυρό παρεμβατικό όργανο.

Το όργανο αυτό μπορεί να συντονίζει σε συνεννόηση με το Ε.Σ. τα αναγνωρισμένα δίκτυα δήμων ή ΟΧΔ με συγκροτημένο πολιτικά, αλλά και οργανωτικά τρόπο. Στην ουσία δηλαδή προτείνω δυο δομές:

Μια τριεπίπεδη δομή (Δήμος-Δ.Δ., Νομαρχιακή Επιτροπή, Ε.Σ.) που θα έχει την λογική του συγκροτημένου μηχανισμού παραγωγής-προώθησης πολιτικής και επιλογής-αξιολόγησης προσώπων και

Μια τριεπίπεδη δομή (Δήμος-Δ.Δ.- Περιφερειακή Επιτροπή – Ε.Σ.-Τομείς πολιτικής/δίκτυα) που θα είναι το οξυγόνο δράσης, ο μοχλός ακτιβισμού και η γραμμή αναγέννησης των πολιτικών μας και της επαφής του κόμματος με τα κοινωνικά κινήματα και τους «μη ενταγμένους» ενεργούς πολίτες.

Σε αυτόν τον (δεύτερο) οργανωτικό βραχίονα εκτιμώ ότι πρέπει να εντάσσεται η νεολαία του Κινήματος, καθώς και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις του δημοσίου, των ελεύθερων επαγγελματιών και των επιστημόνων.

Η δομή τους οφείλει να είναι συνεκτική, δηλαδή ανά επιχείρηση ή πτυχίο ή κλάδο επαγγέλματος και όχι στη βάση των επιμέρους (δεκάδων) συνδικάτων που λειτουργούν σε κάθε επιχείρηση (ΔΕΚΟ).

Συνεχίζεται…

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2008

Η προστιθέμενη αξία του ελεύθερου λογισμικού

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - 03/02/2008

Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, επενδύουμε τα λιγότερα χρήματα για γνώση. «Επένδυση στη γνώση» ορίζεται το άθροισμα της δαπάνης για έρευνα και ανάπτυξη, για την τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και για την παραγωγή λογισμικού.

Με βάση αυτό το κριτήριο, καταλαμβάνουμε την προτελευταία θέση ξεπερνώντας μόνο την Πορτογαλία. Ελλάδα και Πορτογαλία είναι οι μοναδικές χώρες μεταξύ των μελών του ΟΟΣΑ που επενδύουν λιγότερο από το 2% του ΑΕΠ τους στη γνώση.

Οι ΗΠΑ, η Σουηδία και η Φιλανδία ξεχωρίζουν, καθώς η επένδυση υπερβαίνει το 6%. Ελλάδα και Πορτογαλία είναι τελευταίες και στον ρυθμό αύξησης της επένδυσης.

Το γεγονός ότι πηγαίνουμε... κόντρα στο ρεύμα αποδεικνύεται από έναν ακόμη δείκτη: Εξακολουθούμε να ρίχνουμε χρήματα για την αγορά εξοπλισμού. Με ρυθμό αύξησης 3,8% καταλαμβάνουμε την πρώτη θέση μεταξύ των χωρών μελών του ΟΟΣΑ. Τα περισσότερα αναπτυγμένα τεχνολογικά κράτη μειώνουν τις επενδύσεις σε μηχανήματα και εξοπλισμούς ως ποσοστό του ΑΕΠ, ώστε να εξασφαλίσουν πόρους για να χρηματοδοτήσουν την επένδυση στη γνώση.

Έρευνα που εκπονήθηκε από ομάδα εργασίας του ΙΣΤΑΜΕ, προτείνει μια διέξοδο: την επένδυση στο ελεύθερο λογισμικό. Σύμφωνα με τους ερευνητές:

· Το ελεύθερο λογισμικό μπορεί να διατίθεται δωρεάν, ωστόσο γύρω από αυτό μπορεί να στηθεί μια καινούρια αγορά. Στο εξωτερικό, λειτουργούν αποδοτικά επιχειρήσεις οι οποίες παρέχουν υπηρεσίες υποστήριξης σε εταιρείες που χρησιμοποιούν ελεύθερο λογισμικό. Αλλες εξειδικεύτηκαν στην παραγωγή εξειδικευμένων εφαρμογών κατόπιν ανάθεσης, ενώ υπάρχουν και εταιρείες που προχώρησαν σε σύναψη συνεργασιών με κατασκευαστές συσκευών τεχνολογίας (hardware) προκειμένου να τους εξασφαλίσουν το απαραίτητο λογισμικό.

· Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της Ελλάδας δεν είναι η έλλειψη επιστημόνων εξειδικευμένων στην πληροφορική και στις τηλεπικοινωνίες, αλλά το γεγονός ότι οι επιστήμονες αυτοί απασχολούνται σε άλλο αντικείμενο από αυτό που έχουν σπουδάσει. Η ανάπτυξη του ελεύθερου λογισμικού θα μπορούσε να δημιουργήσει μια καινούρια αγορά και να απορροφήσει το εξειδικευμένο προσωπικό.

· Το ελεύθερο λογισμικό ενδυναμώνει την παραγωγή καινοτομίας, τομέας που η Ελλάδα υστερεί.

Πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν ήδη υιοθετήσει το ελεύθερο λογισμικό στις δημόσιες υπηρεσίες τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η Γαλλία και η Γερμανία. Αυξημένο ενδιαφέρον έχουν δείξει η Ισπανία, το Βέλγιο και οι σκανδιναβικές χώρες.

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008

Χώρα με θεσμούς ευθύνης. Κοινωνία με όραμα και συνείδηση.

Δημοσιεύτηκε στο www.eforum.gr

Η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να ενισχύσει τους αυτοδιοικητικούς θεσμούς έχει μείνει ημιτελής, παρά τις μεγάλες τομές και την ιδιαίτερη αναβάθμιση του ρόλους τους. Η αναμόρφωση τους, στη χώρα μας, οφείλει να έχει πολλά επίπεδα, αφού εξακολουθούν να υπάρχουν περιορισμοί ή επικαλύψεις στις αρμοδιότητες, έλλειψη πόρων, ασφυκτικός έλεγχος της χρηματοδότησης από το κεντρικό κράτος και έλλειψη ενημέρωσης και ελέγχου από τους πολίτες για το έργο των τοπικών αρχόντων.

Μια ριζική αναμόρφωση του μοντέλου διοίκησης-αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα περνάει υποχρεωτικά από την αποσαφήνιση των αρμοδιοτήτων σε όλα τα επίπεδα της διοίκησης και από την Αναθεώρηση του Συντάγματος.

Με την παράλληλη θεσμοθέτηση του τρίτου βαθμού αυτοδιοίκησης και την κατοχύρωση αυτοτελών πόρων για όλους τους βαθμούς αυτοδιοίκησης, μπαίνουν οι βάσεις για μια πραγματικά διαφορετική οργάνωση της χώρας και δίνεται μια νέα ώθηση στην αναπτυξιακή της στρατηγική.

Η Αναθεώρηση του Συντάγματος θα συμβάλει στην κατεύθυνση της διαφορετικής οργάνωσης του κεντρικού Κράτους, στην διαμόρφωση πλαισίου για τον Γ' Βαθμό Αυτοδιοίκησης και στην δυνατότητα εκχώρησης αποφασιστικών αρμοδιοτήτων στην αυτοδιοίκηση σε διάφορα ζητήματα.

Η συγκρότηση αιρετών περιφερειών θα συμβάλει στην ανάδειξη των ιδιαιτεροτήτων κάθε περιφέρειας και στην αξιοποίηση τους σε ένα αποκεντρωμένο και αυτοτελή αναπτυξιακό σχεδιασμό. Παράλληλα θα φέρει πιο κοντά στους τοπικούς κοινωνικούς φορείς τις αποφάσεις στρατηγικού χαρακτήρα που τους αφορούν.

Η αποσαφήνιση-κωδικοποίηση της νομοθεσίας θα συμβάλει να εξαλειφθούν οι εκατοντάδες επικαλύψεις μεταξύ Δήμων, Νομαρχιών και Υπουργείων που εμποδίζουν τόσο την λήψη αποφάσεων, όσο και τον ουσιαστικό έλεγχο των πράξεων ή παραλείψεων της διοίκησης. Είναι π.χ. τραγικός άλλο φορέας να δίνει και να αφαιρεί άδειες λειτουργίας καταστημάτων, άλλος να ασκεί έλεγχο/καταγραφή παραβάσεων, άλλος να είναι αρμόδιος να επιβάλει κυρώσεις και άλλος να τις εγκρίνει-υλοποιεί.

Η αυτοτελής χρηματοδότηση θα ενισχύσει την οικονομική αυτονομία των οργανισμών αυτοδιοίκησης, αλλά κυρίαρχα θα τις καταστήσει πραγματικά υπεύθυνες για την αξιοποίηση των πόρων των πολιτών και θα αποδυναμώσει τις δικαιολογίες αποποίησης ευθυνών που χρησιμοποιούν πολλοί αιρετοί άρχοντες.

Η ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν πρέπει όμως να σημαίνει ασυδοσία, ούτε βέβαια ένταση των περιφερειακών ανισοτήτων. Είναι ευθύνη της κεντρικής διοίκησης να ασκεί έλεγχο νομιμότητας (έστω και δειγματοληπτικά), καθώς και έλεγχο αποτελεσματικότητας.

Είναι σημαντικό τα χρήματα του πολίτη να πιάνουν τόπο και να μην ξοδεύονται σε έργα βιτρίνας, ή σε έργα που επιφέρουν κέρδη σε συγκεκριμένες ομάδες επιχειρηματικών (καφετέριες, bars) ή επιβαρύνουν το περιβάλλον (τσιμεντοποίηση, ακατάσχετη πλακόστρωση, κυκλοφοριακό, «αξιοποίηση» αιγιαλού, κλπ).

Ειδικά στον τομέα του περιβάλλοντος και της διασφάλισης των φυσικών πόρων η κεντρική διοίκηση πρέπει να έχει ισχυρό λόγο σε περίπτωση παρεκκλίσεων από εθνικού επιπέδου σχεδιασμούς-δεσμεύσεις (διαχείριση απορριμμάτων-αποβλήτων, βιολογικοί καθαρισμοί, κλπ).

Επίσης η κεντρική διοίκηση οφείλει να συμβάλει και στην ενημέρωση των πολιτών και τις διαδικασίες κοινωνικού ελέγχου και διαβούλευσης που η πλειοψηφία των αιρετών συνήθως αποφεύγει. Η κεντρική διοίκηση πρέπει να συμβάλει ώστε τα εργαλεία πληροφόρησης και οι αντίστοιχες τεχνολογίες πληροφορικής να γίνουν προσβάσιμες στους πολίτες και μοναδικό εργαλείο διοίκησης/διαχείρισης από τους Δήμους.

Οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ για την “κοινοβουλευτικοποίηση” της λειτουργίας των δημοτικών συμβουλίων, αλλά και για την αναμόρφωση των υπολοίπων οργάνων των ΟΤΑ, είναι ιδιαίτερα σημαντική και θα πρέπει σύντομα να αρχίσει να εφαρμόζεται πιλοτικά σε Δήμους, όπου θα μπορούσε να αποδώσει, ιδιαίτερα στον τοπικό προγραμματισμό και την διαφάνεια στη λήψη αποφάσεων.

Στην χώρα μας δυστυχώς το Κράτος δεν έχει ολοκληρώσει μια σειρά σημαντικών θεσμών και κανονιστικών πλαισίων με αποτέλεσμα μια «ανεκτική» τοπική αυτοδιοίκηση και άλλα τοπικά συμφέροντα να μπορούν να παρανομούν.

Η έλλειψη κτηματολογίου, δασολογίου, καθορισμού χρήσεων γης, οριοθέτησης χώρων για βιομηχανικές-βιοτεχνικές ή οχλίζουσες δραστηριότητες, σχεδίων πόλης, οριοθέτησης αιγιαλού και ποταμών, βιότοπων, κλπ και σειράς άλλων βασικών εργαλείων για μια σύγχρονη χώρα, διαμορφώνουν ένα πλαίσιο όπου η «ανοχή» σε κάθε παρανομία ή αυθαιρεσία γίνεται κανόνας.

Έτσι είναι απαραίτητο, είτε η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση (όταν θεσμοθετηθεί), είτε η κεντρική διοίκηση προς το παρών, να ολοκληρώσει σε σύντομο χρόνο όλες εκείνες τις ενέργειες που απαιτούνται για την οργάνωση ενός σοβαρού και σύγχρονου κράτους. (Σε αυτό τον τομέα εντάσσονται το θεσμικό πλαίσιο για τα δικαιώματα των πολιτών, την αποδοτικότερη λειτουργία της δικαιοσύνης και των ανεξάρτητων αρχών και τα εργαλεία ηλεκτρονικής διακυβέρνησης).

Τέλος ο Δήμος πρέπει να έχει ισχυρό ρόλο ελέγχου και επιβολής ποινών σε ζητήματα προστασία του καταναλωτή και γενικά λειτουργία εμπορικών καταστημάτων παντός είδους

Η άσκηση πολιτικής σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας πρέπει να έχει σαν επίκεντρο δυο δομές, το σχολείο και τη γειτονιά-συνοικία (και σε μεγάλα αστικά κέντρα και τον χώρο εργασίας). Σε αυτά τα κύτταρα οφείλονται να λαμβάνονται όλες οι σημαντικές αποφάσεις για την καθημερινότητα του πολίτη. Επίσης σε αυτό το επίπεδο μπορούν να ασκηθούν αποτελεσματικά η κοινωνική πολιτική και η πολιτική πρόνοιας.

Προγράμματα προληπτικής ιατρικής, αγωγής υγείας, οικογενειακών προγραμματισμού/συμβούλων, βοήθειας στο σπίτι, αντιμετώπισης της οικογενειακής-σχολικής ή άλλης μορφής βίας, η καλλιέργεια του αθλητισμού, του πολιτισμού και των τεχνών, προγράμματα κοινωνικής εργασίας, κοινωνικής επανένταξης, επαγγελματικής κατάρτισης-δεύτερης ευκαιρίας-διαβίου εκπαίδευσης, κλπ πρέπει να υλοποιούνται και να συντονίζονται σε αυτά τα δυο κύτταρα.

Δυστυχώς στη χώρα μας χρειάζονται ακόμα να γίνουν και σειρά έργων που έχουν να κάνουν με την ποιότητα ζωής και την ασφάλεια των πολιτών τα οποία ξεπερνούν τις δυνατότητες μιας γειτονιάς ή ενός Δήμου.

Οι ελλείψεις που αντιμετωπίζουν διάφορες περιοχές σε βασικά ζητήματα υποδομής (επαρκές ποιοτικό πόσιμο νερών, υποδομές διαχείρισης απορριμμάτων, αποχετευτικό δίκτυο-βιολογικός καθαρισμός, ασφαλές-πλήρες, οδικό δίκτυο, δίκτυο άρδευσης/αντιπλημμυρικής προστασίας, αξιοποίηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας/εξοικονόμηση φυσικών πόρων και πολλά άλλα ζητήματα που λέμε ότι σχετίζονται με τη «νοοτροπία» του έλληνα, απαιτούν συγκροτημένες και υπεροπτικής εμβέλειας πολιτικές.

Σε αυτό τον τομέα η αιρετή περιφερειακή αυτοδιοίκηση μαζί με το κεντρικό κράτος έχουν πολύ δρόμο ακόμα να διανύσουν.

Τέλος προκειμένου ένα τέτοιο αποκεντρωμένο θεσμικό πλαίσιο να μπορέσει να λειτουργήσει χρειάζεται να ενισχυθεί η κοινωνική ευθύνη-υπευθυνότητα των πολιτών.

Κομβικός είναι ο ρόλος της παιδείας σε ένα τέτοιο ζήτημα, αφού μιλάμε ουσιαστικά για μια αλλαγή νοοτροπίας των ελλήνων. Ο ρόλος του σχολείου και της οικογένειας σε προγράμματα καλλιέργειας της κοινωνικής συνείδησης-ευθύνης στο σχολείο, την οικογένεια, την γειτονιά και τον χώρο εργασίας- είναι κρίσιμη.

Όλα αυτά μαζί μπορούν να συμβάλουν όχι απλά σε μια ακόμα θεσμική μεταρρύθμιση, αλλά σε μια ανασύνταξη της ελληνικής κοινωνίας και των δυνάμεων της. Όλα αυτά μαζί πρέπει να συνοδεύονται από ένα όραμα ανάτασης, που θα βγάζει την χώρα μας από την μιζέρια, τον ωχαδερφισμό, το βόλεμα και την «αρπαχτή». Φυσικά ο ρόλος των πολιτικών «ταγών» που θέλουν να προσφέρουν και όχι να "καρπωθούν" είναι κρίσιμος.

Οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ συνολικά για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος και την καταπολέμηση της διαπλοκής πρέπει να ενταχθούν και στο θεσμικό πλαίσιο για την αποκέντρωση. Πέρα από τα μεγάλα "συγκροτήματα" και τα "κατεστημένα" υπάρχουν και δεκάδες μεγάλα ή μικρά συμφέροντα σε κάθε Νομό και Δήμο...

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2008

Ένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης μπορεί να "δώσει" δίκαιη εργασία

Δημοσιεύτηκε στο www.eforum.gr

Συντρόφισσες και σύντροφοι, η συζήτηση για το ζήτημα της εργασίας-επαγγελματικής αποκατάστασης είναι πολύ μεγάλη και επί της ουσίας ακουμπά όλους τους τομείς του έργου και των πρωτοβουλιών μιας Κυβέρνησης. Η κατάσταση της αγοράς εργασίας δεν επηρεάζεται μόνο από την εργατική νομοθεσία και την εφαρμογή της.

Επηρεάζεται από την συνολική οικονομική-χρηματοπιστωτική και αναπτυξιακή στρατηγική της χώρας, από την οργάνωση και λειτουργία του δημοσίου και των ΔΕΚΟ, από την πολιτική υγείας-πρόληψης-φαρμάκου, από την πολιτική παιδείας-εκπαίδευσης-κατάρτισης-δια βίου εκπαίδευσης, από την πολιτική κοινωνικής ασφάλισης-ανεργίας, ακόμα και από την εξωτερική πολιτική και την πολιτική άμυνας της χώρας.

Όλα αυτά διαμορφώνουν ένα "κλίμα" το οποίο μπορεί να ενισχύσει την παραγωγικότητα, την ανταγωνιστικότητα, την καινοτομία, την έρευνα και άρα τις ευκαιρίες τόσο για επιχειρηματικές πρωτοβουλίες-επενδύσεις, όσο και για εργασία. Είναι σημαντικό να δούμε την εργασία ως κάτι άρρηκτα συνδεδεμένο με την επιχειρηματικότητα και ιδιαίτερα με την "μικρομεσαία" επιχειρηματικότητα.

Η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει από την λειτουργία του δημοσίου που οδηγεί σε δυο στρεβλώσεις. Κατά πρώτον δημιουργεί άσκοπα-γραφειοκρατικά εμπόδια και δεν στηρίζει τη νέα επιχείρηση, από την άλλη εξαιτίας ελλείψεων του κρατικού μηχανισμού, αντιμετωπίζει την επιχειρηματικότητα ως εν δυνάμει "απάτη". Τέλος μέσα από την χαλαρή εφαρμογή των νόμων (που επίσης είναι πολύπλοκοι) και το "στήσιμο" των δημοσίων προμηθειών, καταστρατηγείται ο υγιής ανταγωνισμός και επί της ουσίας συμπιέζεται η έντιμη επιχειρηματικότητα.

Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο που επηρεάζει την αγορά εργασίας είναι οι δημόσιες επενδύσεις. Αν οι δημόσιες επενδύσεις κατευθύνονταν στην έρευνα, την καινοτομία και τις κοινές επιχειρηματικές δράσεις ιδιωτών και δημοσίων φορέων, θα ήταν εφικτό να επιτευχθεί σημαντική οικονομία πόρων, αλλά και αυτονομία της χώρας. Δηλαδή να ερευνούσαμε και να παράγαμε στην Ελλάδα, οι ίδιοι μέρος των προϊόντων-εργαλείων που χρειαζόμαστε, αντί να τα εισάγουμε, μαζί με την σχετική τεχνογνωσία, από το εξωτερικό.

Είναι γνωστό ότι όλες οι μεγάλες καπιταλιστικές χώρες-μητροπόλεις επενδύουν μαζί με ιδιωτικές εταιρείες στα πανεπιστημιακά ιδρύματα και σε ερευνητικά ινστιτούτα προκειμένου να παραχθεί η νέα γνώση στις τεχνικές-τεχνολογικές-βιοχημικές επιστήμες. Γνώση που στην συνέχεια εξάγεται στις χώρες της περιφέρειας του καπιταλισμού.

Το τρίτο σημαντικό στοιχείο είναι η αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος (σε άλλο κεφάλαιο του φόρουμ έχω αναφέρει κάποια ζητήματα αρχών για την λειτουργία και την οργάνωσης του). Το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να δίνει ερεθίσματα και να καλλιεργεί οράματα στους νέους. Η καταξίωση να μην εγκλωβίζεται στο ανταγωνισμό και την βαθμοθηρία, αλλά να καλλιεργείται μια άλλη νοοτροπία.

Ελευθερία σκέψης, ελευθερία λόγου, πρωτοβουλίες-δημιουργικότητα, επιχειρηματικότητα, κλπ είναι μερικά στοιχεία που πρέπει να εισαχθούν στο σύστημα μας, ώστε να αφήνεται στο "μυαλό" να λειτουργήσει και να σπάσουν οι μαθητές τον μονόδρομο "πανεπιστήμιο-δημόσιο".

Παράλληλα επιβάλλεται να ενισχυθεί η διαδικασία παραγωγής νέας γνώσης και να ενισχυθεί η συνεργασία (και όχι η εκμετάλλευση ή το εμπόριο) της με ιδιωτικούς φορείς. Οι ΔΕΚΟ και οι ΟΤΑ θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι οι υποστηρικτές-δίαυλοι του ανοίγματος της ερευνητικής κοινότητας προς την αγορά.

Φυσικά και η αγορά δεν πρέπει να δει το Πανεπιστήμιο ως τμήμα μιας φτηνής ή ελεγχομένης παραγωγικής διαδικασίας, όπου καθηγητές, ερευνητές και φοιτητές, απλά υπηρετούν παραγωγικούς στόχους-project της επιχείρησης.

Τέλος στον τομέα της παιδείας είναι κρίσιμη η οργάνωση των σπουδών. Πολλές φορές ακούγεται η "σύνδεση παιδείας-αγοράς". Άλλοι το ερμηνεύουν αυτό ως σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση, άλλοι ως υποταγή των προγραμμάτων σπουδών στα αντικείμενα-ειδικότητες-δεξιότητες που η αγορά έχει ανάγκη, άλλοι σε επιφανειακή -σύντομη χρονικά- γνώση και μετά έξοδο στην αγορά για τα περαιτέρω, και μετά από μερικά χρόνια πάλι στο θρανίο, κλπ.

Η σχέση παιδεία-αγοράς πιστεύω ότι δεν πρέπει να έχει καμία σχέση με τα παραπάνω. Τα πανεπιστήμια οφείλουν να θεραπεύουν συγκεκριμένα αντικείμενα που συγκροτούν ολοκληρωμένες επιστήμες. Οποιοδήποτε επαγγελματικό-παράγωγο αυτών των επιστημών δεν απαιτεί ολοκληρωμένο θεωρητικό υπόβαθρο να θεραπεύεται από ΙΕΚ διετούς κύκλου. Κάθε άλλο επάγγελμα που απαιτεί γνώσεις πανεπιστημιακού επιπέδου να καλύπτεται από προγράμματα σπουδών-πτυχία (ακόμα και διεπιστημονικά) και κάθε επάγγελμα που απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις να καλύπτεται από τα μεταπτυχιακά προγράμματα.

Π.χ. η οικονομική επιστήμη έχει σήμερα πολλές επαγγελματικές παραλλαγές. Κάποιες μπορούν να καλυφθούν από ΙΕΚ, κάποιες απαιτούν πτυχίο ΑΕΙ, ακόμα και αν με διαφορετικά μαθήματα μπορείς να έχεις διαφορετικό πτυχίο "Οικονομολόγου" και κάποια είτε δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για ολόκληρο κύκλο σπουδών, είτε είναι εξειδικευμένα και μπορούν να ενταχθούν σε κάποιο master. Άρα δεν είναι όλοι οι ‘οικονομολόγοι’ ίδιοι. Αυτό θα πρέπει να φαίνεται στο πτυχίο τους.

Αυτή η οργάνωση των σπουδών με κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων, δηλαδή πιο "πτυχίο" μπορεί να ασκήσει πιο "επάγγελμα", θα συμβάλει τα μέγιστα τόσο στην οργάνωση της αγοράς εργασίας, όσο και στον επαγγελματικό προσανατολισμό, αλλά και στα προγράμματα δια βίου εκπαίδευσης.

Προγράμματα που είναι αναγκαία, αλλά δεν πρέπει και αυτά να έχουν την τύχη "σεμιναρίων" του παρελθόντος ή να κερδοσκοπούν κάποιοι εκμεταλλευόμενοι την ανασφάλεια εργαζομένων-ανέργων. Αυτή η οργάνωση θα βοηθήσει τόσο την «αγορά», αλλά και τον εργαζόμενο να διεκδικεί «δίκαιη αμοιβή και δίκαιη εργασία».

Σημαντικό στοιχείο επίσης είναι η πολιτική υγείας, τόσο σε σχέση με την κοινωνική ασφάλιση, όσο και με την νοσοκομειακή πολιτική. Η πρόληψη είναι σχεδόν ανύπαρκτη στην Ελλάδα. Σε συνδυασμό με την άγνοια του πληθυσμού και την εκμετάλλευση των επιτήδειων, οδηγεί σε τεράστιες δαπάνες τόσο το κράτος, όσο και τα ταμεία, κατά τρόπο αντιπαραγωγικό και επικίνδυνο για την ίδια την βιωσιμότητα του ΕΣΥ και της κοινωνικής ασφάλισης.

Ο εργαζόμενος, αλλά και ο άνεργος πρέπει να αισθάνονται ασφαλείς, για να είναι παραγωγικοί, αλλά και για να ζουν «ανθρώπινα». Άρα η υγειονομική περίθαλψη πρέπει να είναι προσβάσιμη σε όλους, χωρίς να απαιτούνται τεράστιες ιδιωτικές δαπάνες.

Η οικονομική-αναπτυξιακή πολιτική (φορολογία, χρηματοπιστωτικό σύστημα, κλπ) είναι κρίσιμος παράγοντας για την ενίσχυση της εργασίας, αλλά και για την δίκαιη κοινωνία. Η ενίσχυση της φορολογίας του πλούτου, με παράλληλη μείωση της φορολογίας των παραγωγικών επενδύσεων και της κατανάλωσης, ενισχύει ουσιαστικά την παραγωγική βάση της χώρας και την μικρομεσαία επιχείρηση.

Ταυτόχρονα η εύκολη-φτηνή πρόσβαση στο χρήμα μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη νέων επιχειρηματικών ιδεών και κατ’ επέκταση στην απασχόληση.

Το ΠΑΣΟΚ παράλληλα έχει θέσει και νέους αναπτυξιακούς στόχους, υπό τους γενικούς τίτλους «πράσινη οικονομία» και «αξιοποίηση των φυσικών-γεωγραφικών, ιστορικών-πολιτιστικών πλεονεκτημάτων της χώρας»

Αυτοί οι τίτλοι εμπεριέχουν μια σειρά πολιτικών που έχουν στο επίκεντρο τους την περιφερειακή ανάπτυξη και την αποκέντρωση. Δύο στοιχεί που είναι καταλυτικά για την ενίσχυση της απασχόλησης. Το μεγάλο πρόβλημα των νέων επιστημόνων σήμερα είναι η υπερσυγκέντρωση τους σε συγκεκριμένα –μεγάλα- αστικά κέντρα, όπου στην ουσία δεν μπορεί να υλοποιηθεί αυτή η αναπτυξιακή στρατηγική.

Αντίθετα στην ελληνική περιφέρεια, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, αυτή η στρατηγική μπορεί να δώσει πολλές θέσεις εργασίας και να οδηγήσει στην αντίστροφη πορεία από την πορεία αστυφιλίας των περιόδων 1950-1990.

Αν αναλογιστούμε την επερχόμενη κρίση στην αγροτική οικονομία -τουλάχιστον με τον τρόπο που αυτή αναπτύσσεται στην Ελλάδα- κατανοούμε πόσο σημαντική είναι αυτή η αναπτυξιακή προοπτική για τη χώρα και τον ενεργό πληθυσμό της.

Τελευταίο κεφάλαιο είναι η εξωτερική πολιτική και η πολιτική ασφάλειας. Είναι προφανές ότι ο περιορισμός των αμυντικών δαπανών δίνει διαφορετικές προοπτικές στην χώρα. Επιτρέπει την επένδυση στον άνθρωπο και τις νέες τεχνολογίες. Επιτρέπει την υλοποίηση μακροπρόθεσμων πολιτικών.

Ταυτόχρονα η δυναμική εξωτερική πολιτική μπορεί να συμβάλει στην σημαντική προώθηση ελληνικών επενδύσεων στο εξωτερικό, αλλά και διείσδυση ελληνικών προϊόντων σε ξένες αγορές.

Αν καταφέρουμε να εξάγουμε προϊόντα και να εισάγουμε «πελάτες» για διάφορες υπηρεσίες (τουρισμός, επενδύσεις, υγεία, παιδεία, πράσινη οικονομία, κλπ) μπορούμε να διαμορφώσουμε μια παραγωγική βάση και μια αγορά, που η ανεργία και η εκμετάλλευση να είναι παρελθόν.

Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η οικονομία είναι ένα «παγκοσμιοποιημένο» μέγεθος και ότι είναι δύσκολο σε ένα καθεστώς «άκρατου» ανταγωνισμού ή ζούγκλας να επιβιώσουν σε μάκρος χρόνου ορισμένες πτυχές των πολιτικών που περιγράφω.

Άρα επιπρόσθετα με όλα τα παραπάνω πρέπει να συνεχίσουμε την μάχη για να αλλάξει η «φιλοσοφία» της παγκόσμιας οικονομίας και να επανέλθει ο άνθρωπος, οι ανάγκες του και η αξιοπρέπεια του στο επίκεντρο του πολιτικού ενδιαφέροντος…