Δημοσιεύτηκε στο dialogos.pasok.gr
Σύντροφοι, όντως το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε μια κρίσιμη φάση. Μια φάση που συνοδεύεται από γεγονότα που δεν προκύπτουν σα “κεραυνός εν αιθρία”. Το ΠΑΣΟΚ βιώνει μια κρίση ταυτότητας, που είναι προϊόν της συντηριτικόποιησης του. Το ΠΑΣΟΚ όπως και η ελληνική κοινωνία συντηριτικοποιήθηκε τόσο επειδή θεωρήθηκε ότι έχουν λυθεί σοβαρά κοινωνικά προβλήματα, αλλά και επειδή εμπεδώθηκε η άποψη ότι η “ανάπτυξη” είναι το μοναδικό πεδίο στο οποίο αξιολογείται μια Κυβέρνηση.
Σε αυτή την οικονομοκεντρική στροφή συνέβαλε η πτώση του “υπαρκτού σοσιαλισμού” η Συνθήκη του Μάαστριχτ και οι συνεχείς πιέσεις των ΗΠΑ (μέσω το Π.Ο.Ε.) για την απελευθέρωση των αγορών και του εμπορίου. Απελευθέρωση χωρίς κανόνες και κυρίως χωρίς διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, των πολιτών, των καταναλωτών και της περιβαλλοντικής ισορροπίας.
Έτσι τα σοσιαλιστικά κόμματα επί της ουσίας συμβιβάστηκαν με πολλές από τις αρχές του φιλελευθερισμού και ταύτισαν έννοιες που στο παρελθόν θα ήταν αδιανόητο. Π.χ. από που προκύπτει ότι de facto η αποκρατικοποίηση σημαίνει ανάπτυξη. Η ανάπτυξη είναι παροδική και αφορά την αρχική φάση της επένδυσης. Επένδυση που άνετα μπορεί να κάνει και το κράτος. Αντίθετα αυτό που μένει μόνιμα είναι το κέρδος του ιδιώτη και η με κάθε τρόπο επιδίωξη του.
Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι οι φιλελεύθεροι εκθειάζουν τον ανταγωνισμό και καλούν τους καταναλωτές να διαλέξουν από πολλές εταιρείες που προσφέρουν ένα προϊόν. Ο ίδιος όμως ο ανταγωνισμός και οι θιασώτες του εκθειάζουν τις εξαγορές και συγχωνεύσεις, που αυτός επιβάλει (ως στρατηγική για την ικανοποίηση των μετόχων, την αύξηση του μεριδίου αγοράς και την μείωση του κόστους!)
Συγχωνεύσεις που οδηγούν de facto σε μείωση θέσεων εργασίας, σε trust-ολιγοπώλια και τελικά σε μικρότερα περιθώρια επιλογής από τους καταναλωτές
(Αν θέλουμε περισσότερο ανταγωνισμό-επενδύσεις-ανάπτυξη ας έρθει η DEUTSCHE TELEKOM να στήσει ένα δεύτερο ΟΤΕ, απαγορεύοντας της για 100 χρόνια να εξαγοράσει άλλη τηλεπικοινωνιακή επιχείρηση στην Ελλάδα)
Ανάμεσα σε όλα τα παραπάνω είναι λοιπόν προφανές ότι αν μια χώρα δεν ελέγχει το τραπεζικό σύστημα, δεν ελέγχει (σε μεγάλο βαθμό) το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, δεν ελέγχει την παραγωγή και διακίνηση ενέργειας, τα λιμάνια, τις μεταφορές, τις τηλεπικοινωνίες, τμήμα των μέσων παραγωγής, πως μπορεί να ασκήσει οικονομική και κοινωνική πολιτική;
Αν μια χώρα είναι υποχρεωμένη να προσελκύει διαρκώς επενδύσεις (ώστε να κερδίζει δήθεν από τη φορολογία και το συνάλλαγμα) πως μπορεί να το κάνει χωρίς εκπτώσεις στους μισθούς, τα εργασιακά δικαιώματα, τις περιβαλλοντικές και πολεοδομικές διατάξεις και τελικά την ίδια την απαλλαγή από φόρους….για τους επενδυτές;
Σύντροφοι, το πρόβλημα δεν είναι του ΠΑΣΟΚ, είναι ολόκληρης της σοσιαλδημοκρατίας, ολόκληρης της Ευρωπαϊκής κοινωνίας και του κόσμου ολόκληρου. Αποδείχτηκε ότι ο καπιταλισμός -ως μονοδιάστατο μοντέλο- οργάνωσης οικονομίας και κοινωνίας απέτυχε.
Αυτό πρέπει να το διατυπώσει ευθαρσώς η σοσιαλδημοκρατία και να αφήσει τις γενικότητες και τις “τεχνικότητες” για άλλους δρόμους και για “άλλα μοντέλα”.
Αυτό πρέπει να το αποδειχτεί και η αστική και μεγαλοαστική τάξη που ανδρώθηκε στα ‘καλά χρόνια’ του ΠΑΣΟΚ.
Όλοι αυτοί που σήμερα μιλάνε περισπούδαστα για “κέντρο” και “μεσαίο χώρο” έγιναν κέντρο επί Α. Παπανδρέου και πριν το 1974 ήταν είτε ‘απλά μορφωμένοι’ και ‘κοινωνικά αξιοπρεπείς’, είτε “ξυπόλητοι” (εννοώ στερημένοι). Ας διασφαλίσουν λοιπόν και η δική μας γενιά από “βολεμένη” και “αδιάφορη”, όπως την κατάντησαν απαξιώνοντας οι ίδιοι την πολιτική και ρίχνοντας τις διαχωριστικές γραμμές αριστεράς-δεξιάς, να μην καταντήσει “ξυπόλητη” και εργαζόμενη για ένα κομμάτι ψωμί, όπως οι πατεράδες τους!
“Τότε” οι γονείς τους ήταν αγρότες και δούλευαν για το μεροκάματο ή για ένα πιάτο φαΐ στο χωράφι του παπά, του δασκάλου, του γιατρού, του χωροφύλακα και του κτηματία του χωριού… Οι γονείς τους έκαναν (όπου ήταν εφικτό) το παν για να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Σήμερα απαξιώνουν την δημόσια εκπαίδευση, λοιδορούν τον “δωρεάν” χαρακτήρα της και μιλάνε-αγωνιούν για τις “κοινωνικές” ανάγκες της ανώτερης αστικής τάξης (που σε μερικά χρόνια -με πετρέλαιο στα 200 €- δεν θα υπάρχει), θεωρώντας ότι η “δωρεάν” παιδεία είναι πολυτέλεια και περιττή δαπάνη για τον προϋπολογισμό.
Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν πρέπει να λύσει αυτό το χάσμα. Όσοι συμβιβάστηκαν. Όσοι μετακόμισαν από το Περιστέρι, τον Κορυδαλλό και τα Εξάρχεια, στο Κολωνάκι την Κηφισιά και την Γλυφάδα, ας παραμερίσουν. Ας αφήσουν τους γνήσιους και παραδοσιακούς εκφραστές του “καθεστώτος” και του “καθωσπρεπισμού”, της “εθνικής υποτέλειας” (είτε στη Δύση, είτε στην πολυεθνική, είτε στη νέα τάξη πραγμάτων) και της θρησκόληπτης πατριδοκαπηλίας να παίξουν τον ρόλο τους και ας στρατευτούν -αν μπορούν- σε μια νέα πορεία αλλαγής!
Όπου το νέο περιθώριο ή νέα φτώχια (της νέας γενιάς και των συνταξιούχων) και οι “νέοι” ανασφαλείς και “σκυμμένοι” εργαζόμενοι (του 10ωρους, της ανασφάλιστης εργασίας και των ΜΗ υπερωριών) θα μπορέσουν να κάνουν την ανατροπή.
Σύντροφοι, η αριστερά δεν είναι σύνθημα. Ανατρέξτε σε συνεντεύξεις του Ανδρέα Παπανδρέου μετά από Σύνοδος Κορυφής (ιδιαίτερα μετά το 1993) όπου περιγράφει ανάγλυφα την Ευρώπη των μονοπωλίων, των ισχυρών κρατών και του 65ωρου.
Θα δουν από τότε τα “κεντροδεξιά” σενάρια και την εκκόλαψη του “αυγού” της συναίνεσης και των δήθεν “εθνικών πολιτικών” για την Παιδεία, την εξωτερική πολιτική, το φορολογικό σύστημα, την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, τα μεγάλα έργα (η “πίτα” που επιβάλει την παρουσία ελεγχόμενων πολιτικών-κεντρικά. Δεν είναι τυχαία η συγκέντρωση στα τομεακά των Υπουργείων όλος ο σχεδιασμός για το Ε.Σ.Π.Α. και των Π.Ε.Π. στο ΥΠ.ΟΙ.Ο. -μέσα από τις μη λειτουργικές υπερ-περιφέρεις και την υποβάθμιση σε ενδιάμεσους φορείς των Ε.Υ.Δ.)κλπ.
Δηλαδή την συναίνεση στις πολιτικές που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του επιχειρηματικού κόσμου μονομερώς, και ακυρώνουν τον διαχωρισμό αριστεράς-δεξιάς.
Αυτά τα σενάρια σήμερα υλοποιούνται από τα δελτία “ειδήσεων” που έχουν αναγορεύσει την παραπολιτική σε πολιτική και την παραφιλολογία των διαδρόμων σε είδηση. Τα σενάρια σε πραγματικότητα και την “καθημερινότητα” σε εμπόριο και τηλεθέαση!
Όσοι δεν αντέχουν αυτή την πορεία σύγκρουσης και αλλαγής ας κατέβουν από το τραίνο του αριστερού ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΑΣΟΚ. Ο λαός τους έδειξε τον δρόμο το 2004, τους τον ξαναέδειξε το 2007.
Οι μαριονέτες τύπου “Πρετεντέρη” και οι “ουδέτεροι” καλοπληρωμένοι αναλυτές, δυστυχώς δεν μπορούν να τους σώσουν! Απλά τους παρέχουν μηχανική υποστήριξη…Ο λαός όμως είχε και έχει την τελευταία λέξη.